'Mijn hele hebben en houwen onder de paraplu van Jezus'

Onlangs kwam namelijk een vriendin van in de 90 mij op het hart drukken dat ik mijn kinderen moest vrijbidden na drie jaar Amsterdam. “Je weet nooit wat ze allemaal oppikken.” “Maar ze vielen toch al die tijd onder de paraplu van Jezus?” wierp ik vertwijfeld tegen. Streng keek ze me aan: “Elbert, je kent me langer dan vandaag: Bidden!” Toen ik het voorval aan Linda vertelde, reageerde ze eerst koeltjes, maar ondertussen werd ze er wel zenuwachtig van.

De dag erna moest ik optreden met Elly Zuiderveld. Ik vroeg haar om raad. Ze zei: “Mijn katholieke oma bad altijd: ‘Zo gij van de Here zijt, openbaar u, en zo niet: in Jezus’ naam, ga uit van hier.’”

Terug naar de boerderij met Rachel. We maken nog een theetje en gaan dan tandenpoetsen en naar onze kamers. Maar ik moet eerst nog even naar de wc. Ik ben amper uitgeplast of ik hoor een afschuwelijk geschreeuw vlak achter de wc. Een bezeten persoon? Een heks? Dan volgt ook nog keihard geklop en getimmer op de ramen en weer dat geschreeuw. Met m’n broek half aan en met adrenaline tot boven de wenkbrauwen storm ik de wc uit terwijl ik roep: “Zo gij van de Here zijt, openbaar u, en zo niet: in Jezus’ naam, ga uit van hier.”

Rachel staat zich tandenpoetsend te bescheuren van de lach. “Ik joeg die katten weg, niks aan de hand.” Tja, C.S. Lewis zei al: “Neem de duivel en z’n trawanten niet té serieus, maar onderschat hem ook niet…”

Die avond breng ik nuchter doch waakzaam m’n hele hebben en houwen onder de paraplu van Jezus en stuur ik namens Hem alles weg wat zijn licht niet kan verdragen. En dan snel slapen, want er moet om 6 uur gemolken worden.