Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Mirjam Bikker over haar eerste weken als partijleider bij de ChristenUnie

‘Uiteindelijk ben ik ook gewoon moeder’

Partijleider zijn van een grote christelijke partij én – samen met haar man – een gezin onderhouden. Niet iedereen zal dat zien zitten. Mirjam Bikker (40) draait er haar hand niet meer voor om. Ze heeft al verschillende functies in de lokale- en landelijke politiek gehad als ze in januari begint als partijleider van de ChristenUnie. “Het leven draait om goed voor elkaar zorgen. In je gezin, maar ook voor alle andere mensen in ons land.”

Deel:

Niet onbelangrijk om te benoemen, is dat Mirjam de eerste vrouwelijke partijleider van de ChristenUnie is. Toch blijft ze daar zelf nuchter onder. “Ik moet eerlijk zeggen dat het voor mijzelf niet zo’n groot thema is. Ja, ik ben Mirjam en ja, ik ben vrouw. Toch merk ik dat het bij vrouwen – en ja, soms ook mannen – wel enthousiasme oproept, dat je bij de ChristenUnie partijleider kunt worden, ongeacht je geslacht.” Voordat ze partijleider werd, was Mirjam al bij veel politieke onderhandelingen betrokken. “Ik ben nu veel meer in beeld en treed meer naar buiten. Ik ben fractievoorzitter, maar we doen het als team. Daarom zeg ik: noem mij maar aanvoerder.”

Noem mij maar aanvoerder

“De functies bij de ChristenUnie worden ingevuld door mensen die gekozen worden omdat ze goed op een bepaalde plek passen”, vertelt Mirjam. “Het maakt niet uit of je een man of een vrouw bent. Dan heb je ook een divers team, omdat je verschillende dingen inbrengt. Ik heb een jong gezin, daardoor kijk ik naar andere dingen dan iemand die in een andere levensfase zit.”

Achter de schermen

Mirjam woont met haar man en kinderen – twee zoons van 6 en 11 en een dochter van 13 – in Gouda: de stad waar Mirjam zelf ook geboren werd. Dat een functie in de Kamer veel tijd opeist, weet Mirjam maar al te goed. “Kamerlid zijn is een intensieve baan omdat het altijd doorgaat. Het belangrijkste is dat de basis thuis goed is. Daar hebben mijn man en ik het, zeker voordat ik in 2021 op de kieslijst van de Tweede Kamer kwam te staan, goed over gehad. We hebben daar een balans in gevonden.”

Hoe ze dat concreet invullen? “Mijn man heeft wat meer zorgtaken, zo zorgen we samen voor ons gezin, maar dat hebben we altijd gedaan. Hij is ICT’er en kan flexibele uren maken. Hij heeft het altijd leuk gevonden om met kinderen op te trekken. En bij hem kunnen ze de gereedschapskist sneller uit de schuur halen dan bij mij, om dan toch maar een cliché te bevestigen. Maar net zoals bij veel andere gezinnen die te maken hebben met onregelmatige werktijden, is het belangrijk om dat gesprek te blijven voeren.”

Aandacht en samen zijn

Waar het werk voor Mirjam het meest knelt, is bij het 'volledig aanwezig' zijn als ze thuis is. “Als je thuis bent met je gezin, ben je er dan ook echt? Voor je het weet zit je met je hoofd ergens anders of bij je telefoon. Daar probeer ik wel echt scherp op te zijn. Ik denk dat we dat allemaal wel herkennen. Alleen ben je er nog iets bewuster van, omdat je minder tijd thuis hebt.”

Als je thuis bent met je gezin, ben je er dan ook echt?

“Ik vind het heerlijk als ik ’s avonds na een intense dag in Den-Haag aan tafel aanschuif, dat het niet belangrijk is wat ik heb gedaan. Belangrijker is hoe de natuurkunde repetitie ging; hoe het met de vriendinnen gaat; of dat je meegaat met voetbalkamp. Daar geniet ik van, dat je ook gewoon de rest van het leven blijft ervaren.”

Luisteren

Gewone tafelgesprekken zijn voor Mirjam niet alleen iets dat ze thuis graag doet. “Als nieuwe partijleider vind ik één ding heel belangrijk, en dat is luisteren. Ik ben hier volksvertegenwoordiger, politiek begint voor mij niet met praten maar met stil zijn en luisteren. Dat is iets wat ik de komende maanden veel hoop te doen.”

“Zo was ik laatst bij een van de warme huiskamers van het Leger des Heils. Daar sprak ik met mensen die vertelden waarom ze zo graag naar die huiskamer kwamen, namelijk om even een ander te spreken. Zulke momenten van aan tafel gaan en luisteren heb ik mij voorgenomen om veel te doen. Sommige problemen kan ik niet oplossen, zoals eenzaamheid. Maar juist dát drijft mij om te zorgen dat er genoeg van die huiskamers zijn. Maar ook door de vrijwilligers een schouderklopje te geven.”

Uiteindelijk ben je geen politicus, maar ben je christen, moeder, getrouwd en woon je in Gouda.

Mirjam merkt dat ze ook haar ‘thuis’ wel eens ziet terugkomen in haar werk. “Je neemt jezelf helemaal mee, want ik ben met duizend draadjes verbonden aan mijn man en mijn kinderen. Dat zit heel diep. Tegelijk hoop ik dat dat voor iedere volksvertegenwoordiger geldt: uiteindelijk ben je geen politicus, maar ben je christen, moeder, getrouwd en woon je in Gouda. Je idealen maken waarom je in de politiek zit.”

Aan tafel bij Hem

“Tenslotte is dit een tijdelijke positie. Politici zitten hier een poosje. Dat heb ik ook geleerd van Wim Rietkerk, die ik als raadslid opvolgde in Utrecht. Hij zei: ‘Wij zijn pelgrims op het pluche. We zitten een poosje op een chique stoel maar we willen er niet aan hechten. We trekken daarna verder en zijn uiteindelijk pelgrims die onderweg zijn naar een andere toekomst.’ Zo wil ik blijven leven. Nu, in Den Haag, en over een poosje gaan we misschien weer wat anders doen. Dit is niet het laatste, we proberen nu goede lichtjes te laten zien van het koninkrijk maar we kijken uit naar de grotere dag dat we samen met Hem aan tafel kunnen gaan.”

--:--