Nieuwe christelijke leiders

SGP-leider Chris Stoffer (49) is voortvarend uit de startblokken geschoten. Hij stond voor de op het oog moeilijke taak de gezaghebbende Kees van der Staaij op te volgen. Stoffer heeft ervoor gekozen een iets andere stijl te hanteren dan zijn voorganger. Hij demonstreerde tijdens de campagne voor de Tweede Kamerverkiezingen bij een abortuskliniek en zorgde voor commotie door in een tijd van groeiende kritiek op Israël het volkslied van Israël te laten draaien op de radio. Kort voor de laatste verkiezingen organiseerde zijn partij een demonstratie op De Dam in Amsterdam – niet de meest voor de hand liggende plek voor SGP’ers.

Gevraagd naar hoe hij zelf zijn stijl zou typeren, stelde Stoffer onlangs in ons radioprogramma Dit is de dag dat hij wat ‘activistischer’ is dan zijn voorganger. Electoraal legt het hem geen windeieren. Bij de Tweede Kamerverkiezingen wist hij de drie SGP-zetels te behouden en bij de Europese verkiezingen haalde zijn SGP meer stemmen dan ooit – en dus op eigen kracht een zetel in het Europarlement.

CDA-leider Henri Bontenbal (41) greep zijn aantreden aan om schoon schip te maken. Hij sprak over een ‘nieuwe generatie’ die binnen de partij de dienst zou uitmaken en zette ook inhoudelijk een aantal wissels om. Bij de Tweede Kamerverkiezingen leidde dat tot maar liefst tien zetels verlies – uiteraard is dat maar voor een klein deel op het conto van Bontenbal te schrijven. Hij erfde nogal een puinhoop bij zijn aantreden.

Bij de Euroverkiezingen boekte hij een spectaculaire uitslag. Weliswaar een zetel verlies, maar maar liefst ruim 225.000 stemmen meer dan in november vorig jaar.

Voor zover zichtbaar heeft CU-leider Mirjam Bikker (41) (nog) niet voor een koerswijziging gekozen. Dat is voor haar ook moeilijker dan voor Stoffer: haar achterban is in maatschappelijk opzicht veel breder dan die van de SGP. Behalve een mondige progressieve vleugel, die de afgelopen kabinetsjaren regelmatig van zich liet horen, is er ook veel een stillere middengroep en een conservatieve vleugel. Die – tot teleurstelling van Bikker – ineens een gezicht kreeg met de benoeming van oud-CU-Kamerlid Eppo Bruins tot minister van onderwijs (en media) in het kabinet-Schoof.

Electoraal is het voor Bikker nog zoeken naar lichtpuntjes. Bij de Eerste Kamerverkiezingen, kort na haar aantreden, verloor de CU één zetel. In november bij de Tweede Kamerverkiezingen twee. In Europa wist de CU helemaal geen zetel te veroveren.

Ook voor haar geldt: de verkiezingsresultaten zijn vermoedelijk voor een deel een gevolg van de keuzes die onder het leiderschap van haar voorganger Gert-Jan Segers zijn gemaakt. Verlost van regeringsverantwoordelijkheid en met een uitgesproken kabinet op het bordes, biedt het komende politiek seizoen Bikker alle kans om te laten zien wat ze in huis heeft.