'Politie waarschuwt voor ballonnen aan de deur'

Verdraaid nog aan toe. Heb je een sticker op je brievenbus waarop staat dat je geen reclame wilt, weten ze het op deze slinkse manier te omzeilen! Ik neem de ballon mee naar binnen, prik hem door en gooi hem in de vuilnisbak. Dat zal ze leren. Hoewel het me toch ook op een idee brengt: mijn echtgenoot. Hij loopt dan wel hard, maar doet niks met gewichten, en ik kan me de laatste keer dat hij een burpee gedaan heeft ook niet herinneren. “Zou dat niks voor jou zijn, zo’n bootcamp, Dick? Is bij de dorpskerk. Hartstikke leuk, met gewichten en zo. Als je ouder wordt, moet je echt wat aan krachttraining doen.”

Wij zijn niet de enigen die worden uitgenodigd om buiten te spelen. In de hele straat hangen ballonnen aan deurknoppen. En een paar dagen later kun je precies zien wie er op vakantie is: de deurknoppen waaraan nog een ballonnetje hangt.
Ik begin argwaan te krijgen. Misschien is dit een ludiek bedoelde actie van de sportschool. Maar zou dit niet ook een heel slimme truc van een inbrekersgilde kunnen zijn? Dit zou wel een bijzonder geslepen manier zijn om uit te vinden of mensen thuis zijn of niet. Je hangt in de wijk waar je wilt inbreken overal ballonnen aan de deuren, je wacht drie dagen, en komt dan terug met je bivakmuts en je breekijzer. Zie je een huis met een verschrompeld ballonnetje aan de deur, dan weet je dat je daar vannacht ongestoord je slag kunt slaan.

Ik ga meteen googelen op “politie waarschuwt voor ballonnen aan deur”, maar nee hoor. Geen enkele hit. De politie waarschuwt alleen tegen wensballonnen en tegen mensen die willen rijden met een ballon met lachgas in de hand. Ze hebben blijkbaar niet door hoe groot het gevaar is van inbrekers die zich voordoen als sportschooluitbaters.

Waarom was ik zo chagrijnig over die ongevraagde reclame? De bootcampmensen hebben mij gewoon een plot voor een nieuw boek in de schoot geworpen.