Rail Away - Een reis op Sardinië

Eén van de beste manier om het eiland te verkennen is met de Trenino Verde, het groene treintje (zie afbeelding bovenaan). We doen dat in de voetsporen van de Engelse schrijver D.H. Lawrence, die in 1921  met het groene treintje over het eiland reisde. Zijn reiservaringen beschreef hij in het boek ‘Sea and Sardinia’. “Ons locomotiefje klimt en daalt en slingert zich urenlang door de scherpe bochten alsof het niets is”, schrijft Lawrence. Honderd jaar later is er vrijwel niets veranderd aan de route, de dorpjes en het omliggende landschap waardoor de trein zich een weg baant.

Van Mandas naar Sorgono

En zo staan we op een heel vroege zaterdagmorgen op het stationnetje van Mandas. Een plaquette herinnert aan het bezoek van Lawrence, precies honderd jaar geleden. Het is er een drukte van belang, want na een spoorrenovatie van enkele jaren is dit de eerste trein die in vier jaar op dit deel gaat rijden. Er zijn de nodige journalisten, passagiers en spoorwegpersoneel die door elkaar heen lopen en roepen, allemaal vol gespannen verwachting. Zelf zijn we ook gespannen, want het belooft een logistiek ingewikkelde operatie te worden. Er rijdt deze maand maar één trein van Mandas naar Sorgono en dus moeten we zowel de beelden ín de trein als de passeershots en de dronebeelden van één en dezelfde trein maken.

Het is ook nog eens een lange rit van bij elkaar een kleine zes uur.  Bij de machinist en zijn assistent voorin de kleine cabine is geen plek voor de cameraman. Daarom bevestigen we een GoPro-met-powerbank aan de binnenkant van de voorruit van de trein, een andere camera die het bedieningspaneel en de machinist registreert en filmen met een kleinere camera in het passagiersgedeelte. Op het perron staat Giorgio, die vandaag dronebeelden gaat maken, bijgestaan door Claudia, die ons deze week helpt. Samen met Paola uit Amstelveen heeft ze alle benodigde vergunningen en locaties geregeld.

Ondertussen staan de cameraman en producer staan op het perron te wachten om het vertrek van de trein te filmen. Omdat de trein op het bochtrijke traject niet harder gaat dan zo’n 20 kilometer per uur, is de verwachting dat we ‘m geregeld kunnen inhalen en zo heel wat passeershots kunnen maken van deze ene trein. Behalve hoog in de bergen, waar er nauwelijks wegen naar het spoor leiden. Maar daar zal Giorgio met zijn drone hopelijk uitkomst bieden, want hij kent dit gebied als zijn broekzak. Ondertussen deelt het team in de trein via Whatsapp de locatie, zodat de teams langs de route weten waar de trein zich bevindt, en zo een geschikt passeerpunt kunnen bepalen.

Het gaat mis

En dan gaat het mis. De GoPro die het shot op de rails moet registreren doet het niet.

De cameraman snelt de trein in om het euvel op te lossen en dan… zet de trein zich langzaam in beweging. “Stop!” roepen we. “De cameraman moet eruit!” De machinist kijkt ons niet-begrijpend aan. Onze gebrekkige kennis van het Italiaans helpt zeker niet mee. Op het perron kijkt de producer naast de camera verwilderd om zich heen. Langzaam ziet hij de cameraman achter het treinraam aan zich voorbijtrekken. “Stop!” roepen we nog een keer. En dan stopt de trein. Gelukkig! De cameraman holt naar de uitgang. Maar hoe hard hij ook op het knopje drukt, de deur gaat niet open. De trein zet zich weer onverbiddelijk in beweging. Vanaf het station stuurt een geschrokken Claudia een appje. Over een half uur stopt de trein op een stationnetje en daar kan de cameraman eruit. 

Gelukkig heeft Giorgio het vertrek van de trein prima kunnen vastleggen. Maar als u straks goed kijkt, ziet u een geschrokken Rail Away-collega met wilde armgebaren over het perron rennen. 

In totaal volgen we vier panoramische kronkelroutes in het binnenland van Sardinië. Dit najaar zie je de beelden van onze reis.

De volgende reis: Oostenrijk

We hebben zojuist de opnamen afgerond in Oostenrijk. Onder meer de steilste tandradbaan van het land, de Schafbergbahn (zie afbeelding), en verschillende trams passeren hierin de revue. Daarover dit najaar meer.