Ron van der Spoel: 'Ik snap God heel vaak niet'
Biddend fietsen door de heuvels van Limburg
God riep predikant Ron van der Spoel om van Amersfoort naar Limburg te verhuizen. Hij weet dat hij daar moet zijn, maar niet waarom. Daarom fietst Ron biddend door de heuvels van Limburg. Bekijk de video en luister de podcast!
Dat de verhuizing een roeping van God is weet Ron van der Spoel zeker. “Het gevoel dat we naar een plek moesten waar het harder nodig is begon bij Annette, mijn vrouw. Op een dag duwde ze een advertentie onder mijn neus: ‘Predikant gezocht in Antwerpen’. Ik dacht: wat doe je raar? Ik ben dominee in Amersfoort. Langzaam begon het zuiden ook bij mij te resoneren."
"Op een vrijdagochtend, eind juni 2018, liep ik door het bos om te mediteren en te bidden. Ik was een beetje ongeduldig, dus vroeg ik heel specifiek: ‘Wilt U mij een teken geven als ik naar het zuiden moet?’ Ik liep het bos uit richting mijn auto en zei: ‘O, trouwens, doe er maar twee.’ Ik vraag God nooit om een teken, maar ik had zo de behoefte aan een stukje duidelijkheid.”
Ron wordt geroepen
“Ik reed naar huis en nog geen kwartier later belde Klaas, een bekende uit Maastricht met wie ik lang geen contact had gehad. Hij zei: ‘Ik heb al heel lang het idee dat ik jou moet bellen. Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat het van God is. Ik weet het niet precies, maar het enige wat ik kan bedenken is: kom over en help ons.’ Ik vroeg hem waarom, waarop hij antwoordde: ‘We zijn hier in het zuiden met een klein clubje protestanten. Er zijn maar weinig mensen die de kar kunnen trekken. We hebben gewoon volwassen christenen nodig.’”
Ron van der Spoel: ‘Hij heeft me nog nooit in de steek gelaten. Er is niemand zo betrouwbaar als Jezus.’
“Ik legde met trillende handen de telefoon neer. Die middag kreeg ik een mailtje van de directeur van Open Doors, waarvoor ik voornamelijk in het buitenland werk. Hij schreef dat ze meer kerken in België wilden betrekken bij de vervolgde kerk en had het gevoel dat ik dat moest gaan doen. Ik had God om twee tekenen gevraagd. Een paar uur later had ik ze allebei binnen. Gelijk dachten we: hoe moet het dan met onze ouders, kinderen en vrienden? Die avond, tijdens een ontmoeting met oud-medestudenten, zei een collega die van niets wist: ‘Let niet op de wind, let niet op de storm, ga maar gewoon.’ Toen Annette dit hoorde, zei ze: ‘Bord in de tuin.’ Een week later stond ons huis te koop.”
Mijn hemelse Papa
Ron laat alles achter en maakt de sprong in het diepe. Wij vragen hem waarom.
“Omdat God me duidelijk riep en ik met vallen en opstaan heb geleerd om Hem te gehoorzamen. Ik hou zo ontzettend veel van Hem.” Ron stopt even. “Sorry hoor, dat emotioneert me. Hij heeft me nog nooit in de steek gelaten. Er is niemand zo betrouwbaar als Jezus. Ik snap God heel vaak niet, hè? Ook deze roeping snap ik niet. Maar het is wel mijn God. Mijn hemelse Papa.”
Soms voelt de verhuizing een beetje Mara...
Luister via: | Soundcloud | Spotify | Itunes
Is de Soundcloud-player niet zichtbaar? Controleer je cookieinstellingen.
“Binnen anderhalf jaar hadden mijn man en ik allebei te maken met een tumor, brandde ons huis volledig af en kreeg mijn man ook nog eens een heel heftig ongeluk.” Lees hier hoe Leni omging met alle tegenslagen.
