Soheila’s man zat in Iran gevangen
“Ik bid nu met meer zekerheid tot God”
De man van de Nederlands-Iraanse Soheila Torabi reisde vaker naar Iran om training te geven aan christenen, maar deze keer voelde het anders. Vlak voor zijn vertrek zei Siroos: “Als er iets met me gebeurt moet je niemand de schuld geven. Ik ga vrijwillig.” God bereidde Soheila voor op een moeilijke periode, waarin tegelijkertijd veel wonderen gebeurden.
Soheila schrok van Siroos’ opmerking over dat er iets kon gebeuren. Vanwege de gevoeligheid rond de reis verliep het contact via een nichtje. Elke dag belde Siroos haar om te laten weten dat het goed ging.
Ik maakte me enorm zorgen, hoewel er nog niks was gebeurd
“De dagen voor zijn arrestatie bereidde God me voor”, vertelt Soheila. “Ik las Markus 13:9-11 waarin staat dat je voor raadsvergaderingen gesleept zult worden, maar dat je niet bang hoeft te zijn omdat de Heilige Geest je woorden geeft om te spreken. Dat kwam heel erg bij me binnen, maar ik maakte mezelf wijs dat het toeval was en stopte mijn gevoelens weg. Een dag later las ik weer over vervolging, het maakte me erg onrustig. Ik besloot geen Bijbel meer te lezen totdat Siroos terug zou zijn. God sprak tegen me, maar ik wilde de boodschap niet horen. Wel ging ik me enorm zorgen maken. Het maakte me kapot, hoewel er nog niks was gebeurd. ”
Ellende
Een dag voor zijn vertrek belde Soheila haar nichtje om te horen hoe het ging. “Ik hoorde aan haar stem dat er iets was, maar ze wilde niets vertellen. Siroos was toen al gearresteerd, maar ze wilde me niet ongerust maken. Ze hoopte toen nog dat hij na het beantwoorden van enkele vragen vrij zou komen. Even later kreeg ik toch te horen dat hij was opgepakt. Alle ellende begon. Niemand wist waar hij was, hoe het met hem ging, of hij nog wel leefde.”
De dag na het telefoontje blijft Soheila herhalen: ‘ik wist het, ik wist het, waarom heb ik hem laten gaan?’ “We waren de hele dag in gebed, zaten hand in hand op de grond en baden voor Siroos. Het was een verdrietige tijd, maar tegelijkertijd ook een gezegende tijd. God openbaarde ons heel veel en verhoorde op een bijzondere manier onze gebeden.”
Eczeem
Siroos had veel last van eczeem, met name als hij spanning ervoer. Hij kreeg dan pijnlijke wondjes op zijn lichaam waar vocht uit kwam. Ik heb er concreet voor gebeden. Achteraf bleek dat de wondjes tijdens het eerste uur van zijn gevangenschap waren genezen, een wonder! Tot op de dag van vandaag heeft hij er geen last meer van.”
Het was een verdrietige, maar tegelijkertijd een gezegende tijd
Ook heeft Siroos prostaatproblemen, hij gebruikt hiervoor dagelijks medicijnen. “Ik wist dat hij zeven pillen extra had meegenomen, maar dat dat niet voldoende was. Zonder medicatie kan hij blaasontsteking krijgen en wie zou hem daarbij helpen? Ik heb extra medicijnen gehaald, het doosje gezegend en opgestuurd naar de ouders van Siroos. Het is eigenlijk onmogelijk om medicijnen naar Iran te sturen, want die worden niet toegelaten. Toch kwam het doosje aan, binnen drie dagen.”
Donkere cel
Op tv heb ik vaak gezien dat de Iraanse gevangenissen erg donker en vochtig zijn. Daarom bad ik dat God ervoor zou zorgen dat Siroos niet in een donkere cel terecht zou komen. Toen Siroos thuiskwam, vertelde hij dat er vierentwintig uur per dag een felle lamp brandde in zijn cel. Het was er niet vochtig, maar hij vroeg me wel of ik de volgende keer zou willen bidden dat ’s nachts het licht wel uit zou gaan”, vertelt Soheila lachend. In totaal bad Soheila voor dertien concrete punten en elk ervan heeft God verhoord.
Soheila’s kinderen, familie en kerk steunen haar, haar jongste dochter Samin blijft dag en nacht bij haar. Toch leeft ze in spanning. “Ik herinner me dat ik op een avond bekaf was. Het was rond elf uur. Mijn dochter sliep naast me, op de plek van haar vader. Hoewel ik erg moe was, had ik de indruk dat de Heilige Geest me duidelijk maakte dat ik moest blijven bidden. Dat vertelde ik ook aan Samin. Ze zei: ‘Oké, dan blijven we bidden!’
Dag van overwinning
Ik wist alleen niet goed waarvoor ik moest bidden. De Geest gaf me in om de Psalmen te lezen. Tot vijf uur in de ochtend heb ik dat gedaan, alle honderdvijftig achter elkaar. Ik las ze niet alleen hardop, maar bad ze ook. Als ik een psalmregel las waar staat: Ik red je of Ik bescherm je, dan riep ik naar God: ‘Kijk, hier zegt U het. Als U dit zegt in Uw Woord, dat moet u mijn Siroos beschermen!’ Ik bad indringend. Achteraf zei ik tegen mezelf: hoe heb je zo tegen God durven spreken, maar ik had het gevoel dat ik het zo moest doen. Om vijf uur wilde ik gaan slapen en toen hoorde ik opeens die stem die zei: ‘Vandaag is de dag van de overwinning!’ Het was geen hoorbare stem, maar de woorden klonken zo luid in mijn gedachten, alsof ik ze met mijn oren had gehoord. Voordat ik in slaap viel, dacht ik nog: is dit een belofte van God?
Om zeven uur ’s ochtends belde een zuster uit de kerk, die me bijna dagelijks belde. Ze zei: ‘Ik heb goed nieuws voor je. Tijdens mijn gebed liet God mij weten dat het vandaag de dag van de overwinning is!’ Toen wist ik dat het een boodschap van God moest zijn, maar tegelijkertijd vond ik het moeilijk om te geloven. Later die dag begon ik in tongen te bidden. Dat was nieuw voor mij. Ik begon ook vrolijk te dansen, op een uitbundige manier. Ik wist niet wat er met me gebeurde! Ik aanbad God en uitte mijn dankbaarheid. Ik voelde me ongelooflijk blij.”
Aanraking
Mijn zoon relativeerde mijn optimisme. Hij wilde voorkomen dat ik valse hoop had en teleurgesteld zou worden. Twee dagen nadat God gesproken had, kreeg ik een telefoontje dat Siroos vrij zou komen. Een wonder, want als bekeerde moslim kun je zelfs de doodstraf krijgen in Iran. Hij was stevig verhoord, maar niet mishandeld. Nooit in mijn leven ben ik zo dichtbij God geweest als toen. Het waren pijnlijke en moeilijke dagen vol spanning en verdriet, maar om zo close te zijn met God was heel bijzonder! Siroos heeft ook echt gemerkt dat we voor hem gebeden hebben. Op een avond voelde hij zich eenzaam en miste mijn aanraking. Hij bad en stak hij zijn hand onder de deken uit en voelde toen een hand in zijn hand. Ik heb op dat moment hetzelfde ervaren. We konden elkaar troosten, al waren we niet bij elkaar.”
Siroos zou vrijkomen, een wonder, want als bekeerde moslim kun je zelfs de doodstraf krijgen
De gebeurtenis heeft het geloof en het gebedsleven van Soheila en Siroos versterkt. “Ik bid nu met meer zekerheid tot God. Ik heb God beloofd dat ik Hem blijf dienen. Dat raad ik ook anderen aan die in moeilijkheden zitten. Blijf vertrouwen en bidden, blijf Zijn Woord lezen. Hij is je Verlosser, Hij kan je horen en helpen. Als Hij zelfs een weg kon maken door de Rode Zee, dan kan Hij ook voor jou een weg maken.”
Over Soheila en Siroos
Het was liefde op het eerste gezicht. De Iraans-Nederlandse Soheila Torabi was vijftien toen ze Siroos (toen achttien) leerde kennen bij haar thuis. Hij is een vriend van haar broers. Ze trouwde op haar negentiende. Het eerste jaar hadden ze het fijn samen, maar daarna begon Siroos te drinken en drugs te gebruiken. Ze kregen drie kinderen. Siroos mishandelde Soheila psychisch zo erg dat ze hem haatte. Maar bij een scheiding in Iran worden kinderen altijd aan de vader toegewezen en ze wilde hen niet in de steek laten. Toen Siroos besloot dat hij zijn kinderen in een vrij land wilde laten opgroeien, ging hij naar een kerk. Hij had gehoord dat je meer kans maakt op een verblijfsvergunning als je je als christen voordoet. Hij kreeg een Bijbel mee en bestudeerde die. De kerk nam een risico door die mee te geven, want op het evangeliseren onder moslims staat de doodstraf. Siroos kwam tot geloof en veranderde helemaal. Soheila dacht dat hij wel zou terugvallen, want hij had al vaker geprobeerd zijn leven te beteren. Maar toen Siroos vriendelijk bleef, begon Soheila stiekem in de Bijbel te lezen. “Ik haatte hem zo erg dat ik hem geen plezier wilde doen met zijn uitnodiging om het Woord te lezen.” Soheila kwam tot geloof. “Als God zo’n beest als Siroos kon veranderen, dan moet Hij God zijn”, concludeerde ze. Ze zijn nu samen heel gelukkig en geven huwelijksseminars.
Tekst: Anneke Houtman, werkzaam bij SDOK
Soheila en haar man Siroos deelden hun verhaal ook tijdens het online event ‘Als het tegenzit’ van SDOK. Dit kun je hier terugkijken: www.sdok.nl/event.
Geschreven door
Anneke Houtman
