Wat ik in het zie­ken­huis­bed leerde van mijn buurvrouw

Nu zijn daar tegenwoordig geweldige hulpmiddelen voor. Onze schoonzus die de ziekte ALS had, communiceerde bijvoorbeeld met een tablet. Maar voor mijn buurvrouw in het ziekenhuis is dat allemaal te ingewikkeld. Zij heeft gewoon een multomap met plaatjes en korte zinnetjes. Die wijst ze dan aan. Toch valt dat niet mee. Hoeveel nieuwe woorden en begrippen komen er dagelijks bij!

Maar wat mij diep ontroerde, was het volgende: in de nacht hoorde ik haar praten. Niet verstaanbaar, maar het waren wel zinnen. En toen ik dat eenmaal ontdekt had, zag en hoorde ik het haar veel vaker doen. Opeens had ik het door: mijn buurvrouw spreekt elke dag verschillende keren met God.

Niet kunnen spreken met mensen maar wel met God.

Vanmorgen heb ik het haar gevraagd. En ze knikte: ja! In de Bijbel lees je dat de Heilige Geest met ons meebidt met onuitsprekelijke verzuchtingen. Mijn buurvrouw doet dat ook. God heeft geen schrift nodig.

Hij verstaat zelfs van verre onze gedachten.