'We zijn Yoran kwijt' - Het aangrijpende verhaal van de familie Krol

Op een ogenschijnlijk gewone avond maakt Yoran zich gereed om richting jongerencentrum 'De Pomp' in Almkerk te gaan. Zijn moeder Mirjam herinnert zich nog levendig hoe hij, ondanks zijn vermoeidheid, besloot toch te vertrekken. "Ik wenste hem een fijne avond, en hij zei ons gedag", vertelt ze. Op dat moment weet ze niet dat dit de laatste keer zal zijn dat ze zijn stem hoort.

Later die avond wachten zijn vader Daniël, zus Thirza en moeder Mirjam tevergeefs op zijn thuiskomst. De tijd verstrijkt en een onheilspellend gevoel bekruipt hen. Het moment dat alles veranderde, staat Mirjam nog helder voor de geest: "Toen ik midden in de nacht hoorde dat zijn fiets op de Merwedebrug was gevonden, wist ik meteen: dit is niet goed. We zijn Yoran kwijt." Zonder aarzeling haast Daniël zich naar de brug. In het donkere, stormachtige weer, met het ijskoude water van de Merwede onder hem, kolkt er nog meer door zijn hoofd dan door de natuur om hem heen.

"Ik moest weten of de fiets die op de brug was gevonden echt van Yoran was. Zodra ik de beschadigingen zag, was er geen twijfel meer mogelijk: dit was zijn fiets." Daniël schreeuwt Yorans naam de nacht in, tegen de brullende wind. "Yoran! Yoran, hoor je mij?" Maar de storm slokt zijn stem op, het geluid verdwijnt in de leegte. "Op dat moment stortte mijn wereld in. Ik wist dat ons leven nooit meer hetzelfde zou zijn."

In de dagen die volgen, melden meer dan 2300 vrijwilligers zich om te helpen zoeken. Helikopters, boten en speurhonden worden ingezet. Maar ondanks de immense inspanningen blijft Yoran onvindbaar. Dagen later wordt Yorans jas gevonden in de Merwede. Voor de familie een hartverscheurend moment. "Het was fijn om iets tastbaars terug te hebben, maar ook de bevestiging: hij is echt te water geraakt."

Daniël reflecteert op die laatste weken met zijn zoon: "We maakten nog een lange fietstocht samen. Ik blijf me afvragen: stelde ik de juiste vragen? Had ik iets kunnen doen?" Uiteindelijk komen ze tot de conclusie dat Yoran een impulsieve beslissing moet hebben genomen. "Het tienerbrein is nog niet volledig ontwikkeld. Soms kan iets kleins heel groot voelen."

Die nacht op de brug, starend in het kolkende water, voelde Daniël de storm niet alleen om zich heen, maar ook in zijn hart. "Ik keek als het ware in het kwaad zelf. Maar toen realiseerde ik me: Yoran is misschien van de brug in het donkere water gesprongen, maar hij is opgevangen in Jezus’ armen." Het gezin blijft zoeken naar houvast. "Je bidt voor bescherming, en dan gebeurt dit. Hoe kan een God van liefde dit toelaten?" 

Kan hun geloof standhouden te midden van zoveel verdriet? Hoe verweeft de familie Krol het gemis van Yoran in hun leven? Je ziet het in De Verandering.