Weduwe Geertje vocht tegen haar liefde voor een nieuwe man
‘Ik had het gevoel dat ik Roel ontrouw was’
Geertje Neven (48) nam zich stellig voor om voor altijd alleen te blijven, toen haar grote liefde Roel op negentwintig jarige leeftijd overleed. Enkele jaren later ontmoet zij echter een man die verwarrende gevoelens bij haar oproept. Er volgt een periode waarin verliefdheid en schuldgevoelens elkaar afwisselen en Geertje voert diep van binnen een enorme strijd.
Geertje was tweeëntwintig toen zij met haar jeugdliefde Roel trouwde. Zijn vader was aan hartproblemen overleden toen Roel dertien jaar was en zonder dat hij het wist had Roel de erfelijke hartafwijking van zijn vader. “Twee jaar voor zijn overlijden werd dit ontdekt”, vertelt Geertje, “nadat hij erg beroerd was geworden en in het ziekenhuis werd opgenomen. De arts zei toen: ‘Je zult geen dertig worden, want de conditie van je hart is ontzettend slecht.’ Helaas heeft deze arts gelijk gekregen en overleed Roel twee jaar later, op negentwintig jarige leeftijd.”
Hopen op een wonder
Tegen alle verwachtingen in blijft Geertje hopen op een wonder. “We hadden samen twee kleine kinderen en ik kon me niet voorstellen dat God er niet voor zou zorgen dat Roel nog minstens tien jaar bij ons zou mogen blijven.” Twee jaar lang lijkt het goed te gaan met Roel, maar zonder dat zij het doorhadden verslechterde de conditie van zijn hart ernstig. “Een aantal weken voor zijn overlijden dachten wij dat hij werd geveld door een griepje, maar nader onderzoek wees uit dat hij niet lang meer zou leven.”
Ik smeekte God of Hij Roel thuis wilde halen
De laatste twee weken van zijn leven waren erg zwaar voor Roel en had hij lichamelijk veel te lijden. “Ondanks mijn verdriet om het aanstaande gemis, smeekte ik God of Hij Roel thuis wilde halen, zodat er een einde zou komen aan zijn pijn. De intens vredige uitdrukking op zijn gezicht, na zijn sterven zei mij dat het goed was zo. Hoe zwaar zijn weg ook was geweest, dit alles heeft hem en mij dichter tot God gebracht. Het heeft mij kracht gegeven om door te gaan.”
Gemis
In de periode na het overlijden van Roel wisselen verdriet en vrede elkaar af. “In die tijd voelde God zo dichtbij, dat ik er soms met heimwee aan terugdenk. Ondanks dat ik ’s avonds alleen op de bank zat, heb ik mij nooit alleen gevoeld. Ik wist dat de kerkelijke gemeente, familie, kennissen en vrienden voor mij en de jongens baden. Dit gaf een sterk gevoel van verbinding en troost. Voor mezelf accepteerde ik het sterven van Roel vrij snel en ben ik nooit boos op God geweest, maar voor mijn kinderen vond ik het wel erg moeilijk. Regelmatig was mijn (destijds) driejarige zoon huilend op zoek naar zijn vader. De oudste (op dat moment vijf) was vooral erg boos en zei: ‘Ik vind het niet meer leuk, papa moet NU terugkomen!’ Dat verscheurde mijn hart en ik wist niet hoe de kinderen verder zouden moeten zonder hun vader.”
Elke keer als Geertje thuiskwam na een uitstapje had zij de neiging om alles tegen Roel te vertellen. “Ik miste het om mijn dag met hem door te nemen en mijn hart voor hem uit te storten. Dit heeft mij doen besluiten om een dagboek aan te schaffen, zodat ik Roel in gedachten toch een beetje deelgenoot kon maken aan alles wat hij moest missen. Een van de eerste woorden die ik waren deze: ‘Lieve Roel, vandaag is het mijn eerste verjaardag zonder jou. Ik mis je enorm en heb voor mezelf maar een horloge gekocht. De jongens hebben zelf iets moois voor mij geknutseld.’ Het gaf mij troost om net te doen alsof ik nog tegen Roel kon praten en dit zorgde ervoor dat ik mij op moeilijke momenten minder alleen voelde.”
Arm om mij heen
Geertje vertelt hoe het gemis na anderhalf jaar steeds erger werd. “Ik miste een arm om mijn schouder en een luisterend oor. Iemand met wie ik de mijlpalen van de jongens kon delen. Ten diepste besefte ik heel goed waar ik naar verlangde; ik wilde Roel terug in mijn leven, maar besefte met pijn in mijn hart hoe definitief ons afscheid was geweest.”
Het stormde in mijn hart en in mijn hoofd
Dan komt Geertje Paul tegen. “Toen ik hem zag maakte mijn hart een sprongetje en kwamen er gevoelens in mij naar boven die ik diep had weggestopt. Ik was meteen onder de indruk van zijn leuke voorkomen en zijn luisterend oor en we zaten urenlang samen te praten. Het stormde in mijn hart en in mijn hoofd, toen ik thuiskwam. Ik werd enorm onrustig van de gevoelens die Paul bij mij opriep en wilde het liefst mijn vertrouwde Roel weer terug.”
Dagboek
Het eerste wat Geertje doet is haar dagboek pakken en haar gevoelens uitstorten voor Roel: ‘Lieve Roel, Ik heb je al heel lang niet meer geschreven, maar je bent nooit uit mijn gedachten en ik houd enorm veel van je. Hoewel ik nooit had gedacht dit opnieuw te kunnen voelen, heb ik vlinders in mijn buik. Dit voelt goed, maar toch ook weer niet. Ik zeg tegen mezelf: Doe normaal! Dit komt gewoon omdat je al een tijd alleen bent. Maar als ik aan hem denk en hem zie, kan ik er echt niks aan doen; ik vind hem meer dan leuk. Ik had nooit kunnen bedenken dat een andere man mij leuk zou vinden, of dat ik gevoelens voor iemand anders zou kunnen krijgen, want ik voel me nog steeds jouw vrouw, ook al ben jij hier niet meer.’
Weduwe en verliefd
Geertje worstelt een tijdlang met haar schuldgevoelens en doet haar best om te vechten tegen de verliefde gevoelens voor Paul. “Ik voelde mij zo schuldig naar Roel toe en begreep gewoon niet hoe ik iets voor een andere man kon voelen als ik tegelijkertijd nog zoveel van Roel hield. Ik had het gevoel dat ik Roel ontrouw was en dat verscheurde mij. Uiteindelijk ben ik met een tante gaan praten die precies hetzelfde had meegemaakt en ook weer opnieuw was getrouwd. Zij was de enige die werkelijk begreep waar ik doorheen ging. We hebben samen urenlang gepraat en gebeden en na dit gesprek waren er veel twijfels bij mij weggenomen en voelde ik diep van binnen rust.”
Strijd
Op aanraden van haar tante besluit Geertje op de uitnodiging van Paul in te gaan om samen ergens te dineren. “Het lukte mij niet langer om mijn gevoelens voor hem te onderdrukken en na deze avond besefte ik dat God ons bij elkaar had gebracht. Toch was mijn worsteling niet voorbij, want toen ik op een avond met Paul op de bank zat en hij zijn arm om mij heensloeg, verlangde ik opeens heel sterk naar Roel en ben ik huilend naar mijn slaapkamer gerend. Ik begreep niet hoe ik zulke sterke gevoelens voor allebei kon hebben en voelde mij erg verward.”
Roel blijft altijd met ons leven verbonden
Na verloop van tijd beseft Geertje dat het mogelijk is om tegelijk van Roel én van Paul te houden. “Het is eigenlijk te vergelijken met mijn liefde voor mijn twee zoons. Ik houd van allebei evenveel en dat zal altijd zo blijven. Als ik filmpjes van vroeger terugkijk en ik zie Roel, dan voel ik mijn liefde voor hem weer extra sterk. Hij blijft altijd met ons leven verbonden. Paul zie ik als een door God op mijn pad geplaatste engel. Hij is enorm begripvol en liefdevol en ik ben God dankbaar voor zijn wonderlijke plan met ons leven.”
Geschreven door
Rita Maris
