Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Annemarthe Westerbeek kiest voor een duurzame levensstijl

‘Het overgrote deel van ons huis bestaat uit tweedehands meubels’

Omzien naar elkaar, zorgdragen voor Gods schepping en bewust omgaan met dat wat Hij ons gegeven heeft. Voor veel christenen zijn het belangrijke Bijbelse principes, maar hoe doe je dat nou in de praktijk? Annemarthe Westerbeek vertelt.

Deel:

Nee, een heilige is ze zeker niet. En ja, ook zij leert met vallen en opstaan. Toch is duurzaamheid inmiddels niet meer weg te denken uit het dagelijks leven van Annemarthe en haar gezin. “Voor mij betekent duurzaamheid op zo’n manier leven dat mens en natuur tot hun recht komen”, vertelt de Utrechtse. “Dat heeft voor mij alles met het geloof te maken. Ik wil graag dat de liefde die God heeft voor mens, natuur en dieren zichtbaar wordt. Dat zit niet alleen in mijn hoofd en hart, maar wil ik ook uitdragen via mijn handen.”

Duurzame bucketlist

En dat komt goed uit, want stilzitten staat niet in het woordenboek van de 31-jarige coördinator van Micha Nederland. Zo was ze samen met vrienden de drijvende kracht achter ‘Coronahulp Zuilen’ en draagt ze al jaren haar steentje bij aan een kersttheater in haar wijk. Bovendien kan ze zelf inmiddels al heel wat vinkjes zetten op de duurzame bucketlist, die ze samen met partnerorganisaties op het gebied van duurzaamheid en zorg voor de schepping ontwikkelde.

Duurzaam leven is een geleidelijk proces, vertelt ze. “Mijn man en ik begonnen met koffie en chocola. Dat kopen we alleen nog eerlijk, het liefst biologisch. Ook hebben we samen met nog een stel uit de wijk en een vriendin een volkstuintje. Dat is hier hemelsbreed zo’n twee kilometer vandaan. Naast een moestuin - waar we zoveel mogelijk van eten - is er ook een soort siertuin met gras, waar de kinderen heerlijk kunnen spelen. Het is echt mijn fijne plek, waar ik letterlijk met mijn handen in de aarde kan zijn en alles even los kan laten.” Ook leert ze zo haar kinderen bewust omgaan met de natuur. “Laatst leidde mijn oudste zoon opa en oma even rond door de moestuin en wees hij alles aan: ‘Dit zijn de wortels en hier zie je boontjes. Daar staan de aardappels. Zo mooi om te zien!”

Volgens mij was God supertrots toen Hij de wereld schiep

Schepping

Als ze naar de supermarkt gaat, maakt ze daar bewuste keuzes. “Als ik kan kiezen tussen plastic en glas, kies ik voor glas. Bovendien probeer ik zoveel mogelijk groentes uit het seizoen te kopen. Daarnaast neem ik voor brood altijd een broodzak mee. Het zit ‘m vaak in de kleine dingen. Ik geloof niet dat als ik mijn brood in een broodzak koop, de directe impact daarvan heel groot is. Maar ik weet wel dat ik als op zo’n manier mijn boodschappen doe, ik daarmee de natuur in z’n waarde laat. Nog zoiets: als ik met mijn kinderen op ’n terrasje iets ga drinken, neem ik vaak herbruikbare rietjes mee. Volgens mij was God supertrots toen Hij de wereld schiep en straalde Hij van geluk van alle mooie dingen die er waren. Alleen dat al is genoeg reden om niet iets te willen doen dat dat kapot maakt.” 

Verleiding

Maar eerlijk is eerlijk: natuurlijk is er (online) genoeg verleiding om iets te kopen wat je niet nodig hebt. “Ik heb mezelf een mechanisme aangeleerd”, legt Annemarthe uit. “Als ik online iets zie wat ik heel leuk vind, moet ik het drie keer tegenkomen. Vind ik het die derde keer nog steeds heel leuk, kan ik het gebruiken én heb ik het nog niet, dan mag ik het van mezelf kopen. Dat helpt me om niet zoveel te willen. Al heb ik wel momenten dat de verleiding groot is hoor, voornamelijk als ik spullen koop voor mijn kinderen”, lacht ze. “Toch voel ik steeds minder de behoefte om dingen te bezitten, te hebben of nodig te hebben.”

Dat geldt ook op het gebied van kleding. “Mijn doel is om veel bewuster te leven met de kleding die ik heb. Daarvoor gebruik ik de ‘capsule wardrobe’-methode. Daarbij kies je heel bewust een aantal kledingstukken om in je kast te hangen. Kleding die je mooi vindt, die je goed staat en onderling bij elkaar past. 33 is een veelgebruikt getal, maar je kunt ook voor meer of minder kiezen.”

Ik weet dat mijn kledingkast vol hangt met mooie spullen die ik met trots draag

Tweedehands

“Ik heb bijvoorbeeld één spijkerbroek. Zit ‘ie in de was? Dan draag ik dus wat anders. Het fijne aan deze methode is dat ik geen enkele behoefte voel om een kledingwinkel binnen te stappen als ik niks nodig heb. Ik weet dat mijn kledingkast vol hangt met mooie, goede spullen die ik met trots en veel plezier draag. Daardoor doe ik veel minder impulsaankopen. Als ik dan eens een eerlijke spijkerbroek wil kopen die wat duurder is, kan dat. Ik heb tenslotte geen vijf shirtjes gekocht die ik maar één keer draag. En er is nog een voordeel”, lacht ze. “Ik ben absoluut geen ochtendmens. Daarom is het heel fijn dat ik ’s ochtends geen keuze hoef te maken over mijn kleren. Want alles wat in de kast hangt, kan ik in principe aan.”

Overigens is het gros van haar kleding tweedehands, net als de meubels in haar huis. “Het is moeilijker om nieuwe dingen in ons huis op te noemen dan tweedehands”, merkt ze op. “Ook voor de kinderen probeer ik zoveel mogelijk tweedehands te kopen. Marktplaats is onze eerste go to. En als mijn zoon een stickerkaart vol heeft, omdat hij bijvoorbeeld op het potje heeft geplast, gaan we naar de kringloopwinkel in plaats van de speelgoedwinkel.”

Vervuilende auto

Nou lijkt het bij Annemarthe misschien van een leien dakje te gaan, maar ook zij kent haar moeilijke momenten. “We hebben recent onze auto weggedaan. Aan de ene kant voelt het goed dat we die keuze hebben gemaakt. Hij was relatief oud en mocht qua uitstoot al niet meer in de stadsring van Utrecht. Dat hij zo vervuilde, zat me al een poosje dwars, maar ik vind het ook een ingewikkelde stap. Ik heb vooral zelfmedelijden als het regent”, grapt ze. Dan, serieus: “Je vrijheid om ergens naartoe te gaan, is toch anders. De komende tijd gaan we ontdekken of het leven zonder auto iets voor ons is. En als dat niet zo is, is het ook niet erg om daarop terug te komen.”

Als iets je raakt, is dat vaak de plek waar je ruimte hebt in je hart

Want ook dat is een uitdaging waar Annemarthe af en toe mee worstelt: balans. “Hoe streng ben je voor jezelf? En hoe zorg je ervoor dat je andere mensen niet voor het hoofd stoot met de keuzes die je maakt? Ik eet bijvoorbeeld weinig vlees, maar laat een broodje hamburger niet staan als iemand dat voor me klaarmaakt. Ik ga ook niet met mijn vingertje zwaaien als iemand wél vlees eet. Ik geloof heel erg dat je je eigen manier moet zoeken om duurzaam te leven. Keuzes die jou passen en voor jou mogelijk zijn.”

Intrinsieke motivatie

Welke keuzes dat voor jou zijn, heeft volgens Annemarthe alles te maken met intrinsieke motivatie. “Als er een bepaalde vorm van onrecht is die je raakt, waar je boos van wordt of verontwaardigd van raakt, is dat vaak dé plek waar je ruimte hebt in je hart. Ik zeg vaak tegen mensen: kijk eens om je heen in je buurt of straat, of in de nieuws-app op je telefoon. Welke onrecht raakt je? Waar hoor je dat stemmetje: ‘Eigenlijk zou ik dat wel willen doen? Haal dat ‘eigenlijk’ eruit en ga het gewoon doen. Dat mag met vallen en opstaan. Praat erover en doe het samen. Je hoeft het niet alleen te doen.”

Lees ook: 11 duurzame Instagrammers om te volgen

Geschreven door

Janet Freriks

--:--