Bas: ‘Ik ben een man, dus onze kinderen hebben mijn achternaam, toch?’

Superlief bedoeld natuurlijk, maar Roos hoort nooit: “Hallo familie Van Steenbergen!”.

Niet dat ik het erg zou vinden hoor, want ik ben heel erg trots op mijn achternaam en had het superleuk gevonden als we Derks naar een volgende generatie hadden gekopieërd. Maar mocht ik die achternaamkopie opeisen puur op basis van mijn geslacht of omdat dit al decennialang gebruikelijk is? Ondanks dat emancipatie flink terrein heeft gewonnen, lijkt dit bij veel stellen nog traditie en niet eens een discussiepunt: de achternaam van de man is leidend. Ik zat ook in die denkfuik tot ik merkte dat Roos stiekem ook wel haar achternaam wilde doorgeven.

Ja, ik had mijn achternaam kunnen doordrukken, maar mijn wens is evenveel waard als haar voorkeur.

Ja, ik had mijn achternaam kunnen doordrukken (die neiging had ik in het begin van Roos’ eerste zwangerschap wel een beetje), maar na vele gesprekken zag ik in dat mijn Derks-wens evenveel waard is als de Van Steenbergen-voorkeur van Roos. De ene achternaam is niet minder dan de ander; ze zijn gelijkwaardig. Zo kwamen we uit op een geslachts-loting: bij een meisje ging ons gezin Van Steenbergen heten en bij een jongen werd het Derks. Zo werd het geen oneindige discussie en hadden we bij voorbaat al vrede met de uitkomst. Uiteindelijk kwam Pip, dus werden wij ‘familie Van Steenbergen’.

We merkten wel dat dit plan nog op veel weerstand stuitte: “Ga dat echt niet doen, ik wil mijn naam!” Daarom bij deze: ik zeg niet dat iedereen dit moet doen. Als jij graag de achternaam van de man wil nemen (of je nou van de traditie houdt of het een mooiere naam vindt): be my guest. Zolang het maar niet uit een gevoel van moeten of verwachting is. Net als iemand ten date of ten huwelijk vragen, of wie er minder moet gaan werken. Dat moet niet van geslacht, maar van eigen wil afhangen.

Zolang het om een gelijkwaardige keus van mensen die elkaar gelijkwaardig behandelen gaat, maakt het – wat mij betreft – niet zoveel uit welke achternaam jij of je (toekomstige) kind dragen.

Uiteindelijk vind ik een gezin vormen – met welke naam ook – het allerbijzonderste wat er is.