Boek 'Amalia': uniek inkijkje in het leven van onze kroonprinses

De Breij heeft een vlotte pen, dus het boek leest ook nog eens heerlijk weg. Als ze beschrijft hoe ze Amalia bij Paleis Huis ten Bosch ophaalt voor een ritje en Amalia eerst nog even een bananenschil van de passagiersstoel naar buiten slingert, is de toon gezet. Je rijdt als lezer als het ware mee met de twee. Langs Paleis Noordeinde, langs het Sorghvliet Gymnasium, maar ook naar de strandtent waar Amalia een bijbaantje had. En de prinses spreekt heel open over haar leven – iets wat we haar niet eerder hebben zien doen.

Dat van dat bijbaantje wisten we trouwens al wel bij Blauw Bloed, maar we konden er nooit wat mee, omdat dergelijke geruchten nooit worden bevestigd. Nu staat het zwart op wit, met daarbij een quote van de uitbater: ‘Ze is echt onze cocktail-queen hoor!’

Haar eerste koninklijke daad is wel, vind ik, het open spreken over je mentale gezondheid. Ik denk dat jongeren geholpen zijn met haar openheid hierover. Ze geeft namelijk aan dat ze af en toe professionele hulp krijgt als het haar even te veel wordt. Bijvoorbeeld wanneer haar perfectionisme – ze slaagde als eerste van de familie cum laude – haar in de weg zit. ‘Na zo’n sessie kun je er weer tegenaan,’ geeft Amalia toe.

Over het geloof bevraagt De Breij onze kroonprinses ook vrij specifiek. Ze denkt er echt over na, zo blijkt. Ze gelooft in iets allesomvattends, wat ze God noemt. En in een leven na dit leven. Best bijzonder voor een 17-jarige, dat ze over deze grote levensvragen nadenkt en ze niet wegstopt.

Al met al vind ik dat ons koningspaar een pluim verdient voor hoe ze hun kinderen grootbrengen. Zo gewoon mogelijk, met bijbaantjes en al, heel open, en met beide benen op de grond. En dat werpt zijn vruchten af, want in dit aanbevelenswaardige boek maak je kennis met gewoon een heel leuk mens.