'Boeren, Bijbels en Beauties' vanuit het gelovige Spakenburg

In de nieuwe realityserie Boeren, Bijbels en Beauties (SBS 6) krijgt Nederland een inkijkje in Spakenburg, een dorp van boeren en vissers. Het zijn hardwerkende, nuchtere mensen, maar ook bourgondiërs, want zodra de zon doorbreekt, zitten de terrassen vol. Maar welke rol speelt het geloof er? Visie spreekt met twee hoofdrolspelers: bloemist Dirk-Geert Korlaar en dominee Gertjan van Harten.

Op een foto die de zender naar aanleiding van Boeren, Bijbels en Beauties heeft verspreid, zien we Gertjan met een prachtige Statenbijbel. Het is de trouwbijbel van zijn overgrootouders. Als dominee kan hij vast vertellen of Spakenburg echt zo gelovig is als iedereen denkt. “Ik zou niet eens zeggen dat dit een gelovig dorp is”, antwoordt hij verrassend genoeg. “Het is vooral een kerkdorp. Toen ik hier kwam, merkte ik tijdens gesprekken met collega’s al snel dat hier juist nog veel missionaire mogelijkheden liggen.”

Cultuurchristendom

“Er is hier veel cultuurchristendom”, verduidelijkt Gertjan. “Niet zo vreemd, want het geloof wordt van generatie op generatie doorgegeven. Dat is dus niet alleen negatief, want je kunt daardoor makkelijk met mensen over de Bijbel en het geloof praten. God is heel dichtbij in dit dorp.”

Geloof hoort hier bij het dagelijks leven?
“Ja, maar zo benader ik het leven zelf ook graag. Ik houd er niet van om het leven onder te verdelen in serieuze en minder serieuze zaken. Het leven is één.”

Feyenoord-stropdas

“Maar er zijn hier toch ook mensen die daar moeite mee hebben, wat ik merkte toen Feyenoord kampioen werd en ik op de preekstoel een stropdas droeg waarin heel subtiel het Feyenoord-logo was verweven. Daar kreeg ik een verontwaardigde brief over van een man uit het dorp! Terwijl het aardse en het geestelijke – om in het jargon van de club te blijven – juist hand in hand kunnen gaan.”

In dit dorp schijnt ook behoorlijk gevoetbald te worden.
“Dat klopt. De blauwen zijn mijn club, dat is Spakenburg, en de roden: IJsselmeervogels. En natuurlijk hebben we nog de groenen: Eemdijk. Daar is iedereen voor.”

Het tenue van IJsselmeervogels doet je aan die Amsterdamse club denken…?
“Die associatie heb ik wel. Maar het blijft hier bij gezonde rivaliteit. Het is zelfs zo dat mijn zoon, die het syndroom van Down heeft, in het G-team (gehandicaptenteam, red.) van ‘rood’ speelt, terwijl mijn dochter juist bij ‘blauw’ voetbalt. Op catechisatie nemen we elkaar weleens op de hak over voetbal, maar we houden het gezellig in Spakenburg."

Bloemist Dirk-Geert (meestal Dirk genoemd): “Ik kom juist uit een rood gezin, maar mij kan voetbal niets schelen. Mij zul je hier niet langs de lijn zien staan, maar verder doe ik graag aan alles mee in dit dorp.”

Hebben ze er hier geen moeite mee dat je met een man getrouwd bent?
“Ik heb hier vrijwel nooit negatieve ervaringen. Hier in Spakenburg is het: ‘ons kent ons’. Er zullen best mensen zijn die er iets van vinden dat ik homoseksueel ben, maar wat Spakenburgers dan zeggen, is: ‘Dirk mag dan homo zijn, hij is wel ónze homo.’”

Gertjan moet hier heel hard om lachen. Dirk vervolgt: “Ik heb klanten in het hele dorp; dat zou niet zo zijn als ze me hier niet zouden accepteren zoals ik ben.”

Meedoen is de sleutel

“Ook Jeroen, die scheikundeleraar is, voelt zich hier prima thuis”, vertelt Dirk over zijn man. “Hij is geen Spakenburger van oorsprong, maar hij geeft zich makkelijk en dat is wel de sleutel tot succesvol inburgeren. Wanneer je hier als vreemde komt en geen enkel initiatief neemt, wordt het moeilijk.”

'Grensverkeer' tussen kerken

Met andere dominees en voorgangers heeft Gertjan goed contact, zelfs over ‘grensverkeer’ tussen de gemeentes. “Al is het altijd een teleurstelling wanneer iemand het in mijn gemeente niet kan vinden. We willen een warm bad zijn voor iedereen.” De komst van het populaire Mozaiek naar het dorp is wel een gevoelig punt. “Soms raken we aan die gemeente enthousiaste mensen kwijt, terwijl we die in een volkskerk als onze gemeente hard nodig hebben.”

God is heel dichtbij in dit dorp

Het kerkelijk leven is in heel Spakenburg veranderd. Een positieve ontwikkeling in de ogen van Dirk. “In de kerken wordt meer over Gods liefde gepreekt en je ziet dat mensen die liefde ook willen uitdelen. De tijd dat je hier als homoseksueel het dorp uit gepest werd, ligt ver achter ons. Op zondag ben ik vaak organist en speel ik in veel kerken in Spakenburg; zelfs in een gemeente waar ze er vroeger moeite mee hadden dat ik een vriend had.”

'Omzien naar elkaar'

“Ik hoop dat we in Boeren, Bijbels en Beauties een positief beeld kunnen laten zien, van een dorp waar mensen naar elkaar omzien”, blikt Dirk vooruit op de serie. “Als hier iemand ziek thuis zit, komt de buurt in actie om te helpen. Er staan zo een paar pannen soep bij je op tafel.” Gertjan merkt het als hij gemeenteleden opzoekt in het ziekenhuis. “Een patiënt uit Spakenburg heeft altijd een grote hoeveelheid kaarten boven het bed hangen.”

Beeld: Wessel de Groot