Dirty God | Meegesleurd worden in keuzes die naar afgrond leiden

Jade rent over de galerij van de flat waar ze woont. Harder, steeds harder. Het einde komt in zicht, maar ze remt niet af. Ze rent door tot ze met een klap tot stilstand komt tegen de muur. Valt. Ligt kreunend op de grond voordat ze met moeite weer opstaat.

Verminkt

Deze scène is een heel letterlijke verbeelding van wat haar steeds opnieuw weer overkomt in haar leven. Ze knalt tegen muren op, telkens weer. En dit heeft alles te maken met haar verminkte uiterlijk en de starende blikken die haar achtervolgen. Als ze de club inloopt en iedereen net even langer naar haar kijkt. Wanneer ze met vrienden naar een spookhuis gaat en omstanders net iets te hard zeggen: ‘Hoort zij hier?’ De collega op haar werk die haar vilein vraagt: ‘Is de plastische chirurgie mislukt?’ Muren. Knallen. Het vallen. De pijn. Steeds met moeite weer proberen op te staan.  

Aan de achtergrond van Jade’s verminkingen besteedt Dirty God betrekkelijk weinig aandacht. Ja, het is haar ex-vriend die dit gedaan heeft. Een aanval met zuur op een onverwacht moment. Chillen op de bank met haar dochtertje Rae en opeens stond hij daar.

Ze dacht dat hij koffie in haar gezicht gooide, maar toen ze voelde dat haar huid losliet, besefte ze dat er iets gruwelijk mis was. Over die vriend gaat het bijna niet. Hij komt alleen af en toe terug in Jades nachtmerries. Kort en heftig. Hij lijkt dan wel een roofvogel. Ligt op haar. Likt aan haar verminkte gezicht. Een roofdier is het, slechts een blik in de rechtbank is voor Jade al genoeg om in haar broek te plassen. Zijn zuur trok sporen in haar huid, zijn haat trekt die sporen nog steeds: van binnen, in haar zelfvertrouwen, wie ze mag zijn als mens. 

Hopeloosheid

Dirty God is geen vrolijke film om te kijken. Ergens is Jade een sterke, jonge vrouw. Ze stapt die club in, ook al weet ze dat de mensen zullen kijken. Ze zoekt haar dochtertje Rae steeds op, ook al huilt ze vaak als ze Jade ziet en voelt ze zich meer op haar gemak bij haar oma. Jade neemt het baantje in het callcenter aan, ook al weet ze dat het geestdodend werk is, slecht verdient en dat ze de opmerkingen van haar collega’s op de koop toe moet nemen.

Wat echter overheerst is het gevoel van hopeloosheid. Jade sleept zich erdoorheen, maar het leven heeft zich tegen haar gekeerd. Welke kansen zijn er voor haar overgebleven? Ze vlucht de club in, om zich daar te verliezen in een andere wereld. Haalt de nacht door, terwijl haar moeder om twee uur gewekt wordt door Rae en mag opdraven omdat Jade verdwenen is. Zoekt naar een goed gevoel door mannen te benaderen voor webcamsex. Googelt op plastische chirurgie in de hoop dat 'wie ze was' via een operatie terug te vinden is.  

Steeds verder word je als kijker meegesleurd in de keuzes die Jade maakt en waarvan je al lang ziet aankomen dat ze haar nog verder de afgrond in zullen trekken. Hoe betrouwbaar is een kliniek in Marrakesh die adverteert met goedkope operaties? Hoe bevredigend is de toenadering van haar oude vriendje als hij inmiddels een relatie heeft met Jade’s beste vriendin en niet duidelijk durft te kiezen? Hij zegt dan wel hoopvol dat wat haar is overkomen niets met God te maken heeft, maar voor Jade voelt de realiteit anders aan: ‘Mijn god is anders dan jouw god, mijn god is een ‘dirty god’.’ 

Inktzwart

Geef haar eens ongelijk. Welke god laat zulke dingen toe? Ontkennen dat hij bestaat doet Jade niet, maar één ding is zeker: hij houdt er smerige praktijken op na. Stond niet op toen de haat in haar ex voer. Stak geen vinger uit toen hij zuur kocht, het glas vulde en haar flat binnenstapte. Greep niet in toen het zuur haar gezicht en borst raakte, haar huid wegvrat, haar lijf in brand liet staan. Is zo’n god iets anders dan een smerige god? 

Jade loopt met deze god tegen muren op. Met Psalm 18 vers 30 in het achterhoofd springen andere mensen met hun God over zulke muren heen. Twee zienswijzen die niet aan elkaar te koppelen zijn, zo lijkt het. 

Wanneer ik deze film kijk zijn Goede Vrijdag en Pasen net geweest. Dood en leven. Afgrond en bergtop. Einde en nieuw begin. Inktzwarte avond en stralende morgen. In dat spanningsveld probeer ik mijn leven in te richten.

Nieuwe realiteit

Dat God smerig is, durf ik Jade niet na te zeggen. Dat hij regelmatig ongrijpbaar en onnavolgbaar is, zelfs stil en afwezig, dat is mijn ervaring echter wel. Dat is Goede Vrijdag: een Jezus die deelt in een smerige godverlatenheid die zoveel mensen ervaren. Die de afgrond van vernedering en pijn instapt. De starende blikken en de vernederende woorden doorstaat. En vanuit die realiteit durf ik te geloven in Pasen.

Botsen op muren is de realiteit waarin wij leven, maar Jezus’ overwinning over de dood laat een nieuwe realiteit zien. Soms opeens spring ik over die muur. Als ik niet blijf hangen in zelfverwijt, maar mijn fouten onder ogen durf te zien en vergeving ervaar. Als mijn kleine wereld wordt opengebroken en ik de ander zie staan. Als ik me bewust wordt van onverdiende liefde op onverwachte plekken.

Gegeven en ontvangen door zoveel verschillende mensen. Sporen van een ander koninkrijk waarin geen muren meer zijn. Als Rae zachtjes het gezicht van Jade aanraakt, het geschonden gezicht van de vrouw die haar moeder is, en lacht, dan breekt iets door van dat koninkrijk. Laat dat koninkrijk komen. Totdat het moment daar is dat hemel en aarde, Goede Vrijdag en Pasen, elkaar raken en in elkaar overvloeien.  

Dirty God | Regie: Sacha Polak | Met: Vicky Knight, Bluey Robinson, Rebecca Stone, Katherine Kelly, e.a. | 

Trailer Dirty God

De weergave van deze video vereist jouw toestemming voor social media cookies.

Toestemmingen aanpassen