Donald Trump in het klooster

Allemaal mannen en vrouwen die ervoor uit waren gekomen dat ze christen waren en dat het geloof een rol in hun leven speelde. Ik kon natuurlijk niet in hun hart kijken, maar had ze voor een weekend in een klooster uitgenodigd om samen over de wereldproblemen te praten. Want hoe kon het nou dat als je het geloof deelde, er tegelijk zo veel verdeeldheid was?

Het werd een intensief weekend. Eerst gingen we elkaar de voeten wassen. Dat werd natuurlijk ongemakkelijk. Ik had Donald maar niet aan Hillary gekoppeld, dat zou eerder oren wassen geworden zijn. Wel zag ik dat Rutte enthousiast op Poetin af liep. Daarna gingen we samen het avondmaal – of de eucharistie – vieren. Dat mag natuurlijk niet van de verschillende kerkordes, maar de paus had met volle overtuiging dispensatie verleend en voor de oosters-orthodoxe Poetin maakte het niet veel uit.

Vervolgens gingen we twee dagen met elkaar nadenken over de vraag hoe het geloof in Jezus ons inspireert in ons persoonlijke en politieke handelen. En natuurlijk over die allesbeslissende vraag of mannen en vrouwen die in dezelfde God geloven, zich niet veel meer gemeenschappelijk moeten inzetten voor vrede, gerechtigheid en de heelheid van de schepping. Ik mag over die gesprekken niet veel vertellen, maar kan wel zeggen dat er een soort groepsdynamiek ontstond, waardoor de machtige mannen en vrouwen hun harten voor elkaar openden. Het was echt ontroerend om te zien.

Ze beloofden veel aan elkaar, maar of het wat zou worden? En toen...?
Toen werd ik wakker.