'Door een kind welkom te heten neem je Jezus Zelf in huis'
1 november 2019 · 09:17
Update: 15 november 2024 · 10:20
Nieske Selles en haar man Allard zorgen niet alleen voor hun eigen 2 zoons, maar ook voor 3 pleegkinderen. Als tiener kreeg Nieske al belangstelling voor pleegzorg. Dit is in hun huwelijk een gezamenlijke passie geworden.
Nieske vertelt: "Onze jongens zijn 16 en 14 jaar. Samen zorgen we daarnaast voor een pleegzoon van 12, een pleegdochter van 11 en een pleegdochter van 7 jaar. We hebben gekozen voor langdurige pleegzorg; in principe blijven al onze kinderen bij ons wonen. Niet alle biologische ouders accepteren dat, waardoor er nog regelmatig rechtszaken zijn waarbij ouders hun best doen om hun kinderen alsnog thuis te krijgen. De ouders van onze kinderen hebben een verstandelijke beperking. Ze hebben hulp nodig bij hun eigen verzorging en bij het ordenen van hun eigen leven. Daarom is het niet wenselijk dat de kinderen naar hen terug gaan."
Vonk
Op jonge leeftijd ontstond bij Nieske al interesse voor pleegzorg. Al in haar verkeringstijd sprak ze hierover met (inmiddels) haar man Allard. En een gastles op de Pabo van pleegmoeder Heiltje Vink was voor Nieske de eerste echte 'vonk' die oversloeg. "We hadden het verlangen om zelf ouders te worden," blikt Nieske terug, "maar we wilden ook graag iets betekenen voor kinderen die er al zijn, maar een warm thuis missen. Daarom zijn we na de geboorte van onze tweede zoon de pleegzorgcursus gaan doen. God heeft alle 3 onze pleegkinderen bij ons gebracht en heeft ook steeds bevestigd dat het Zijn plan was dat deze kinderen bij ons zouden komen."
Christelijke opvoeding
De kinderen die bij Nieske en Allard geplaatst zijn, krijgen een christelijke opvoeding. Dat geeft soms wrijving. De biologische ouders zijn niet altijd blij met de normen en waarden die zij aan de kinderen meegeven.
Nieske: "Toen wij gescreend werden als pleegouders hebben we aangegeven dat elk kind bij ons welkom is. Ongeacht ethnische achtergrond, geloof, handicap of cultuur. We hebben echter ook aangegeven dat wij onze kinderen - ook onze pleegkinderen - een christelijke opvoeding geven. Het is ons grootste verlangen dat onze kinderen, pleegkinderen en hun biologische families Jezus leren kennen en hun vertrouwen op Hem leren stellen!" (Psalm 78:7)
De biologische ouders vinden onze normen en waarden soms overdreven. Toch merken we ook acceptatie. En soms mooie gesprekken. Onze pleegzoon heeft gevraagd of hij gedoopt mocht worden toen hij 5 jaar was. Dat hebben we aan zijn ouders voorgelegd. Ze gaven aan dat ze er zelf niets mee hadden, maar dat ze het goed vonden als hun zoon het zelf graag wilde. Het was een feest! En voor ons een bevestiging dat God werkt in onze kinderen".
Tekort
Er is een tekort aan pleeggezinnen. Nieske zou alle christelijke gezinnen willen oproepen eens na te denken over de mogelijkheid van pleegzorg: "We zouden allemaal het liefst de wereld willen veranderen in een hemels paradijs? Maar dat kunnen we niet. Toch kunnen we wel íets doen. We kunnen misschien de wereld veranderen voor 1 kind. Heb je een stabiel huwelijk? Gaat het goed met je kinderen? Wentel je dan niet teveel in het gevoel: ‘Oh, wat hebben we het toch fijn met elkaar’. Maar vraag jezelf af: kunnen we ons warme gezin delen met een kind in nood?"
Jezus in huis
Nieske vervolgt: "Het vraagt wat van je. Soms vraagt het zelfs heel veel. Maar je krijgt er ook zo ontzettend veel voor terug. Bovendien roept Jezus ons hier Zelf toe op, als Hij zegt: Wie een kind ontvangt in Mijn Naam, die ontvangt Mij! En wie Mij ontvangt die ontvangt Hem die Mij gezonden heeft.’ Stel je voor... Door een kind in je hart en huis welkom te heten, neem je mogelijk Jezus Zelf in huis! Als dát niet motiveert?"
Nieske houdt een blog bij van haar belevenissen als pleegouder. Ook schreef zij diverse boeken over het thema pleegzorg. Meer informatie is te vinden op haar website.