Column Rachel Rosier: 'Koop een geit'

In een gezond huwelijk doen het mannetje en vrouwtje af en toe wat voor zichzelf. Tenminste, dat vind ik. Maar, zie maar eens aan het verstand van je partner te peuteren dat jij, in het belang van jullie huwelijk, met je vrienden op wintersport gaat en dat hij, in het belang van jullie huwelijk, niet is uitgenodigd. En o ja, wordt geacht om die dagen op de kinderen te letten. Een uitdagende situatie. Helemaal omdat in mijn geval de Skihütte al is geboekt en de aanbetaling al is gedaan.

Het succes van dit soort gevoelige gesprekken valt of staat bij een goede timing en strategie. Ik persoonlijk zweer bij het ‘buy a goat, sell a goat’ principe, gebaseerd op het verhaal van een huisvader die overspannen aanklopt bij een rabbi. Het advies luidt: buy a goat. Als de man de week daarop hysterischer dan ooit en met hartkloppingen in zijn oorlellen terug- komt, luidt het advies: sell the goat. Zonder geit in zijn huiskamer, lijkt zijn leven rustiger en overzichtelijker dan ooit.

Ik kies de maandagavond. Jaap, net terug van zijn werk, staat tussen de restanten van een zondagse lunch knoflook te snijden voor de spaghetti. Ik kijk eens goed naar hem. Zijn wangen bleek. Zijn mond wit en verfrommeld als een hondenkontje. Af en toe slaakt hij onverstaanbare, vermoeide kreten in de richting van de kinderen.

“Buy a goat,” galmt het door mijn hoofd.
“Ik ga vanavond sporten!,” deel ik mee.
“WAT zeg j... Ezra, niet voetballen in huis?”
“Ik eet geen spaghetti. Koolhydraten.” zeg ik. “WAT? Sinds wanneer? Siem, verdorie. Rachel, ga effe naar Siem, hij trekt al mijn boeken uit de kast.” “Ik bestel wel wat sushi voor mezelf,” zeg ik.

“Nee, dat doe je niet. ik maak wel wat courgetti, waar IS verdorie de courgette.”
“Neeee, courgettes zijn smérig.”
“Ezra, bemoei je er niet mee, waarom ligt mijn laptop in de wasbak. RACHEL, SIEM! LET EFFE OP! Hij verdrinkt onze bijbels in de waterbak van de hond!”

“Sorry, ik moet me omkleden, ik ga sporten,” antwoord ik.
“Wat?,” gilt Jaap “NU?!”
“Ja, dat zei ik net. Wat een chaos, twee kinderen. Je zou dit maar in je eentje moeten doen zoals die keer dat ik drie weken weg was. Wat een hel.” Jaap staart me een moment aan.“Een hel?,” zegt hij uiteindelijk. Hij spuugt de woorden uit zijn mond alsof het een knoflookteen is. “Het was de hemel!”

“Dat meen je niet,” reageer ik gechoqueerd.
“Eten wat ik wilde, mijn laptop met respect behandeld, geen rekening hoeven te houden met jouw schema. Het waren de mooiste dagen uit mijn leven.

“Sell the goat,” galmt het antwoord van de rabbi door mijn hoofd. “NU!”
“Ik snap het. Weet je wat jij nodig hebt?,” zeg ik terwijl ik richting de trap loop. “Een lekker rustig weekendje zonder mij!” Met de kids, fluister ik er zachtjes achter aan.

“Ja. ja. Dat denk ik ook,” antwoordt hij knikkend. “Ik denk dat dat goed is. Even weer rustig. Wat ga jij dan doen?”
“Oh, dat komt wel goed,” zeg ik zuchtend. “Maak je over mij maar geen zorgen. Dit is even in het belang van ons huwelijk.”