'Eindelijk ontmoette ik mijn biologische familie in Haïti'

“In Nederland ben ik altijd degene die opvalt vanwege mijn donkere huidskleur. Zodra ik de eerste stappen zette in mijn geboorteland, besefte ik dat de rollen omgedraaid waren: ik had dezelfde huidskleur als alle mensen om me heen. Dat gaf me aan de ene kant een heel verbonden gevoel met de mensen in mijn geboorteland. Aan de andere kant voelde ik me toch een vreemdeling. Ook al ben ik in Haïti geboren, ik spreek geen Frans en Creools en de cultuur is ontzettend verschillend vergeleken met de cultuur waarin ik opgegroeid ben. Ik kwam al snel in gesprek met verschillende Haïtianen en ontdekte dat de situatie in Haïti schrijnend is. Het land ondervindt nog steeds veel gevolgen van de aardbeving en nu zag ik de armoede met eigen ogen. Dit hield en houdt me bezig. Het is confronterend om te zien in welke omgeving ik ook had kunnen opgroeien. Ik begrijp nu beter waarom mijn biologische ouders de keuze hebben gemaakt om me af te staan.”
 

Schietpartij

“In Haïti konden we logeren in het gastenverblijf van de organisatie Hart voor Haïti. Nadat we een week in Haïti waren en al veel hadden ontdekt van het land, gingen we onder begeleiding van een Nederlandse zendeling op pad naar mijn biologische ouders (in dit artikel kun je lezen hoe Elène via deze organisatie met haar ouders  in contact is gekomen, red.). Onderweg belandden we in een bende-gerelateerde schietpartij. Gelukkig beschermde God ons en konden we ontkomen, maar het was niet veilig genoeg om verder te reizen. Johan, de Nederlandse zendeling die tijdens deze reis onze gastheer was, kwam al snel met een oplossing. Een aantal dagen later kwamen mijn biologische ouders en twee biologische broers naar onze verblijfplaats toe, in plaats van dat wij hen gingen bezoeken. Zij hebben hier één nacht geslapen. In totaal heb ik zes halfbroers en -zussen en drie biologische broers. Een week later kwamen nog een halfzus en twee halfbroers langs. Twee andere halfzussen en een halfbroer wonen in New Jersey, dus die heb ik nog niet in levenden lijve kunnen ontmoeten. Een laatste halfzus is helaas al overleden.”
 

Droom die uitkwam

“Voordat ik mijn biologische ouders en twee biologische broers ontmoette, had ik al vragen bedacht die ik wilde stellen. Ik was best gespannen en er kwamen ontzettend veel emoties los toen ik hen aan zag komen lopen. Gevoelens van blijdschap, verdriet, dankbaarheid en nog veel meer emoties waar ik op dat moment niet bij kon komen, overspoelden me. We knuffelden elkaar en mijn vader zei: “Pitit Elène, pitit Elène.” Dat betekent “Mijn kind Elène!”. Ze waren ontzettend blij om mij te zien. Ik merkte dat mijn biologische vader ongeveer even lang is als ik.

Toen ik die week daarna ook nog kennismaakte met de halfzus en halfbroers die er eerst nog niet bij waren, kon ik nog beter zien uit welk gezin ik kom. Dit was in het begin best ongemakkelijk. Deze mensen waren dus mijn familie, maar ze voelden toch als ‘vreemden’ voor mij.  De taalbarrière maakte het moment extra lastig. Mijn biologische ouders spreken alleen Creools, maar mijn biologische broers en zus spreken ook Frans. Gelukkig voelde het na een tijdje al wel vertrouwder. Toen we aan het praten waren, met Johan als tolk, sloeg mijn moeder telkens een arm om me heen. Ze vertelde me dat mijn vader en zij mij hadden moeten afstaan vanwege armoede. Het raakte me enorm toen mijn familie vertelde dat ze elke dag aan mij hebben gedacht en dat de ontmoeting met mij een droom was die uitgekomen is. Ze hadden gedacht dat ze mij nooit meer zouden terugzien.” 
 

Band

“Voor mijn adoptieouders was deze reis best ingewikkeld. Ze voelden zich in eerste instantie een beetje een buitenbeentje toen ik herenigd werd met mijn biologische familie. Toch maakte deze ontmoeting voor hen het plaatje ook compleet en zijn ze dankbaar dat ze mijn biologische familie hebben ontmoet. Corné, mijn adoptiebroer, is ook in Haïti geboren. Ook hij kreeg de kans om zijn biologische familie te ontmoeten. In eerste instantie stond hij er niet voor open, maar toen hij zag dat ik zo warm onthaald werd door mijn biologische familie, wist ook hij dat hij een ontmoeting met zijn biologische familie niet wilde missen. Dat we als adoptiebroer en -zus deze reis naar ons geboorteland konden maken, heeft de onderlinge band erg versterkt.”
 

‘Ik zie deze reis niet als het laatste puzzelstukje, maar als een begin’

“Ik ben blij dat ik weer thuis ben, ook al is het hier wel een wereld van verschil vergeleken met Haïti. In Nederland voel ik me veilig en heb ik veel meer bewegingsvrijheid. Ik voel me nu extra bevoorrecht en dankbaar dat ik in Nederland mocht opgroeien en God heb leren kennen. De armoede in Haïti heeft me diep geraakt.

Voordat ik begon aan mijn rootsreis, dacht ik dat het ontmoeten van mijn biologische familie het laatste puzzelstukje was dat nog ontbrak. Maar eigenlijk zie ik deze ervaring juist als een begin: nu ik mijn biologische familie heb ontmoet, kan ik hen eindelijk echt leren kennen. Dat heeft wel tijd nodig. Gelukkig staat een volgende reis naar Haïti gepland. Ik voel me echt welkom bij mijn biologische familie en wil de contacten graag warm houden.”
 

Intens

“Deze rootsreis was enorm heftig en intens. Het is lastig om te beschrijven wat er allemaal precies door me heen is gegaan en nog steeds door me heen gaat. Iedereen die van plan is om een rootsreis te maken, zou ik willen aanraden om iemand mee te nemen met wie je alles kunt delen. Probeer niet te veel van de ontmoeting te verwachten, maar ga er zo blanco mogelijk in. Ook moet je jezelf echt de tijd gunnen om alles te kunnen verwerken. Wat ik erg fijn vond tijdens onze reis, is dat we de laatste week in Haïti volledig hebben besteed aan uitrusten en verwerken van alles wat we hadden ervaren. De lengte van drie weken was precies goed. Ik dank God dat ik deze onvergetelijke reis samen met mijn adoptiebroer en -ouders heb kunnen maken.”

Tijdens Elènes rootsreis is Johan Smoorenburg nauw betrokken geweest met de families. Hij woont in Haïti en werkt voor de stichting Hart voor Haïti. Meer informatie over de stichting vind je hier.


Lees hier het eerste deel van het verhaal van Elène waarin ze afreist naar Haïti om haar biologische familie te ontmoeten.