Elvis E: 'Als kind had ik de angst: hoe kon ik iemand worden?'

Elvis E groeide op in Benin City, Nigeria. Een stad met een rijke traditie. Als jongste van acht kinderen werd muziek hem met de paplepel ingegoten. Elvis: ‘Mijn ouders luisterden veel muziek; van soul naar pop en Afrikaanse Jazz dat in West-Afrika heel populair was in die tijd. Als kind van vier werd ik al door mijn zus meegenomen naar de repetitie van het kerkkoor. Daar ging ik achter de grote mensen staan en kreeg ik alles mee. En toen ik ouder werd, leerde mijn oudere broer mij drummen op de eettafel en stoel en piano spelen.’

Het huis uit

Toen Elvis E acht jaar was, overleed zijn vader. ‘Ik heb hem nooit goed leren kennen, want hij was vaak weg. Hij werkte veel. Toen hij overleed gingen onze omstandigheden van goed naar heel slecht. Mijn vader was de broodwinner en had twee vrouwen, iets dat gebruikelijk was in zijn religie. Zijn tweede vrouw kreeg de eerste zoon en erfde daarom alles. Wij moesten het huis uit en kwamen terecht in een huis dat nog niet af was, zonder ramen en deuren. Het doet me pijn als ik er over nadenk. Mijn moeder was een alleenstaande moeder die voor acht kinderen moest zorgen, we hadden veel financiële problemen.’

Geloof

‘Hoewel mijn vader niets met het geloof had, had mijn moeder dat wel’, vervolgt Elvis. ‘Ze nam ons mee naar de kerk en ook op school werd het evangelie gepredikt. Ik zag dingen gebeuren en vond het interessant. Mijn ouders stonden zo in het leven dat ze hun kinderen de kans wilden geven om het leven voor zichzelf te ontdekken.’

Droom

Op een nacht kreeg Elvis een droom. ‘Ik zag veel licht, een waterval en in grote letters: Amsterdam. Ik had nog nooit van Amsterdam gehoord en wilde weten wat het betekende. Tot op de dag van vandaag kan ik nog precies herinneren hoe die droom was. Ik vroeg het mijn neef en die vertelde me dat Amsterdam in Duitsland lag.’ Elvis lacht. ‘Het was een bijzondere gebeurtenis, maar omdat ik op dat moment niet wist wat ik ermee moest, leefde ik gewoon mijn leven.’

Het geloof werd voor Elvis steeds belangrijker: ‘Ik leerde veel over Jezus. Hoe Hij levens veranderd, hoe je je zorgen bij Hem neer kunt leggen. Ik wilde mijn leven aan Hem toewijden. In onze cultuur voelden veel dingen niet eerlijk. Maar het evangelie ging over vergeving, over tweede kansen. Dat sprak me aan en past bij wie ik ben. Ik had veel angsten voor de uitdagingen van het leven. Ik had geen vader, er was niemand voor me en moest alles zelf doen. Hoe zou ik iemand kunnen worden? Ik had geen geld en kon geen studie volgen. Dat Jezus zei dat Hij voor me zou zorgen, gaf me zoveel rust en maakte me blij. Dat heb ik letterlijk gedaan; me overgegeven aan Hem.’

Nederland

‘In 2004 kwam er een voorganger vanuit Nederland naar Lagos, waar ik op dat moment was. Ik werkte toen fulltime in de kerk, als music minister. Er waren veel mensen die op die afdeling werkten, maar hij pikte mij eruit. Hij zei: God heeft je uitgekozen voor een speciale missie. Je wordt naar Amsterdam gestuurd om daar in een nieuwe kerk in Almere in de bediening te werken, in de muziek. Toen kwam meteen dat beeld van die droom terug. Ik wist niet of ik moest huilen of juichen – dat was heel bijzonder.’

‘God heeft Nederland in Zijn hart. Hij stuurt mensen hier naartoe en het is een voorrecht dat ik één van die mensen mag zijn. Ik ben heel dankbaar dat God me heeft uitgekozen voor dit werk, voor deze missie. Om het vuur weer op te wekken. Het is makkelijk om God te vergeten. Nederlands heeft ook zijn ups en downs, maar op grote schaal wordt het gezien als een succesvol land waar dingen goed geregeld is. Maar God is er nog steeds, ook als je niks hebt. Maar laat Jezus dan je ultieme houvast zijn.’