Ga naar submenu Ga naar zoekveld

'Ik ben christen en worstelde met porno'

Wat soms begint met 'nieuwsgierigheid', ontaardt maar al te vaak in pornoverslaving. Helaas kunnen ook christenen hierover meepraten. "Niemand wist van mijn duistere geheim – zelfs mijn vrouw niet."

Deel:

"Mannen die worstelen met porno, schamen zich en zijn vóór alles bang om ontmaskerd te worden," weet Michael*. "Dat iemand hen ziet zoals ze werkelijk zijn." Hij spreekt uit ervaring.

Uitspattingen

In z’n tienertijd stal een vriend van hem
 een Penthouse uit de winkel; het bekijken
van dit beroemde blootblad prikkelde zijn jeugdige fantasie en joeg zijn hormonen op hol. "Vanaf dat moment begon porno m’n emoties te bevredigen," blikt hij terug. "En al snel kon ik niet meer zonder."

Maar zelfs in zijn wildste dromen had Michael zich destijds niet kunnen voorstellen dat hij zich pakweg twintig jaar later "te buiten zou gaan" aan allerlei seksuele uitspattingen. "Diep in m’n hart voelde ik schaamte en angst. Als iemand erachter zou komen... daar zou ik niet mee kunnen leven."

Jaar na jaar leefde hij met zijn geheim, zonder dat iemand iets vermoedde. Ook zijn eigen vrouw niet. Maar het drong gaandeweg steeds sterker tot hem door dat zijn pornoverslaving zonde was in Gods ogen. Hoewel doodsbang dat hij haar kwijt zou raken, biechtte hij alles op aan zijn vrouw, en beleed hij God zijn schuld. Ook zocht hij professionele hulp om los te komen uit het web van zijn verslaving.


"Porno doodt," waarschuwt hij. "Porno maakt kapot. Het ontneemt mannen en vrouwen hun waardigheid. Porno verkracht liefde. Het verhindert intimiteit. Zo ging het in mijn leven. Wij zijn geschapen als man en vrouw om te genieten van het geschenk van seksualiteit binnen een relatie, een heilig verbond. Als we die grenzen overschrijden, berooft ons dat van het vermogen om lief te hebben, om mens te zijn."

Volkomen verrast

"Ik was volkomen verrast," vertelt Sandra over de dag dat haar echtgenoot (Tim) opeens opbiechtte dat hij al vanaf zijn tienertijd verslaafd was aan online pornografie, hoewel hij – net als Michael – zo op het oog een gelukkig leven leidde en trouw meeging naar de kerk. "Ik had geen idee dat dit speelde," vertelt ze. "Ik werd boos. Boos op Tim en op mannen in het algemeen. Het was het einde van alles waarvan ik dacht dat ik het had, alles wat echt was. Ik had het idee dat ik Tim niet meer kende. Het voelde als nep; alles wat we daarvoor hadden, leek plotseling kunstmatig. Ik had in een leugen geloofd. Ik kende hem niet, wist niet wie hij echt was. En wat hij voor mij voelde, was één grote leugen."

Hoewel de bodem onder haar leven werd weggeslagen, besloot Sandra Tim trouw te blijven. Samen zochten ze hulp. Ze beseffen dat ze mogelijk de rest van hun leven last zullen blijven hebben van het feit dat haar echtgenoot zo diep was weggezonken in het moeras van zijn pornoverslaving. "Maar met Gods hulp gaan we samen de strijd aan."

Reis in de duisternis

Richards "reis in de duisternis", zoals hij het zelf omschrijft, begon toen hij een eigen bedrijf aan huis startte. Hij was nieuwsgierig wat hij te zien zou krijgen als hij "bepaalde zoektermen" intypte, in de eenzaamheid van zijn kantoor. "Al snel verschenen er nogal beeldende, expliciete plaatjes, zó voor m’n ogen. Het fascineerde me."

Het duurde niet lang, of Richard werd volkomen paranoïde. "Ik wist dat ik betrapt zou worden, en keek altijd over m’n schouder. Ik was permanent bang dat iemand erachter zou komen, dat het uit zou komen. M’n vrouw, niemand wist van m’n duistere geheim."

Toch zat hij zondag aan zondag trouw in de kerk, en gaf hij zelfs zondagsschool aan de kinderen in zijn gemeente. Dat hij een dubbelleven leidde, besefte hij terdege. "Ik ben christen en ik worstelde met porno. Ik had een enorm schuldgevoel; daardoor kwam er een verwijdering tussen mij en God, en tussen mij en mijn vrouw en onze kinderen."

Ontroostbaar

Op een avond zat hij in zijn kantoortje weer eens naar porno te kijken. "Ik dacht dat mijn vrouw al sliep, maar ze kwam naar beneden, deed de deur open en daar was het, op het computerscherm... Ik zie haar gezicht nóg voor me."

Richard bezwoer haar dat het helemaal niets met haar of haar uiterlijk te maken had. Maar wat hij ook zei, zijn vrouw was ontroostbaar. Toch verbrak zij hun relatie niet, ondanks de pijn, de schaamte en alle vragen die deze ontdekking had losgewoeld.


Aanvankelijk hielden ze Richards versla
ving aan pornografie voor de buitenwereld geheim; dit leek hun het beste. "Omdat er
in onze kerk niet over werd gesproken," legt Richard uit. "Ik dacht dat ik misschien wel de enige was die ermee worstelde." Zijn vrouw vond het vooral heel gênant. "Zij vroeg zich af wat iedereen zou denken als ze eenmaal wisten dat ik, haar man, al een hele tijd worstelde met porno."

Uiteindelijk kozen ze er toch voor het te bespreken met mensen die zij vertrouwden. Richard zocht hulp om de kracht van zijn verslaving te breken en leerde – met vallen en opstaan – weer een gezond (huwelijks)leven op te bouwen. Met stralende ogen: “Gódzij- dank heb ik een uitweg gevonden."

* Om privacy-redenen zijn de namen gefingeerd. De man op de foto heeft geen relatie met het verhaal.
 Met toestemming bewerkt, op basis van de documentaire ‘Somebody’s Daughter’. Deze dvd is onlangs door Neema in Nederland uitgebracht en wordt gedistribueerd door Sabra (bestelcode V7656; verkoopprijs € 9,99).


Tekst: Gert-Jan Schaap
Beeld: Thinkstock
Bron: Visie 2013, nr. 39

Zo'n 800.000 Nederlanders zijn seksverslaafd

CHAP, onderdeel van Tot Heil des Volks, biedt psychopastorale begeleiding aan christenen die problemen ervaren met seksualiteit, verslaafd zijn geraakt aan (internet)pornografie of prostitueebezoek.

Op jullie site staat dat ongeveer 800.000 Nederlanders verslaafd zijn aan seks. Hoe betrouwbaar is dat cijfer?
Robert Beek, maatschappelijk werker bij CHAP en gespecialiseerd in deze problematiek: "Het is gebaseerd op een onderzoek uit 2005; dit cijfer komt overeen met schattingen die gebaseerd zijn op internationale studies. Met die 800.000 zit je aan de ondergrens, denk ik. Het werkelijke aantal zal hoger liggen."

Enig idee hoeveel christenen hiermee worstelen?
"Daar zijn geen exacte cijfers van. Wel hebben we onderzoek laten doen onder prostitueebezoekers en daaruit bleek dat twintig procent van hen zichzelf christen noemt. Als je aanneemt dat de meeste prostitueebezoekers seksverslaafd zijn, zou je – ook op basis van ander onderzoek – voorzichtig kunnen zeggen dat eenzelfde percentage onder seksverslaafden te vinden is."

Zijn het uitsluitend mannen?
"We zien een toename van vragen van vrouwen via Ben-ik-seksverslaafd.nl. Dit wijst erop dat het voor hen iets makkelijker wordt om over hun seksverslaving te spreken. Vermoedelijk is het taboe bij vrouwen groter dan bij mannen. Dit wil niet zeggen dat er een groei is te zien bij de vrouwelijke groep, maar wel dat de drempel iets lager is om het bespreekbaar te maken. Er zijn overigens wel verschillen in hoe de verslaving zich 'uit' bij vrouwelijke en mannelijke seksverslaafden."
 

Wat is hét kenmerk van een seksverslaving?
"Wat je in ieder geval altijd ziet, is een patroon om aan seksuele prikkels toe te geven of deze op te zoeken, bijvoorbeeld op pornosites. Er is een grote afhankelijkheid van seksuele prikkels. De poging om daarvan los te komen, leidt eerder juist tot versterking of instandhouding van het patroon. Een vicieuze cirkel, dus."

Hoe vind je als seksverslaafde de weg naar ware vrijheid?
"Bewustwording is altijd belangrijk: ‘Wat dóet deze verslaving met mijn leven, met mijn gedrag en met mijn relaties? En hoe is deze verslaving ontstaan?’ Het zoeken naar vervangende patronen is eveneens belangrijk. Je christen-zijn, dus de relatie met God, komt in onze hulpverlening nadrukkelijk aan bod. Ware vrijheid is inderdaad te vinden, maar daar kun je geen ‘vast plaatje’ op plakken. Mensen, de mate van verslaving én onderliggende factoren van deze gedragsverslaving – zoals stress, depressieve gevoelens of een ongelukkige jeugd – zijn nu eenmaal heel verschillend."

 

Ben ik seksverslaafd?

"Ben ik seksverslaafd?" Wie zichzelf die vraagt stelt, kan (anoniem) een ‘zelftest’ invullen op Ben-ik-seksverslaafd.nl, een initiatief van CHAP. Via deze site wordt tevens een gratis online oriëntatietraject aangeboden, dat bestaat uit zes fasen om je te helpen zelf na te denken over de manier waarop je omgaat met seksualiteit.

--:--