'Ik stond met open mond te kijken'
10 juli 2022 · 08:19
Update: 10 mei 2023 · 15:00
Dit vakantieseizoen krijg je van mij een drieluik te lezen over het gevleugelde gezegde ‘Oost west, thuis best’. Het werd de slogan voor de trouwerij van Linda en mij, deze zomer precies elf jaar geleden.
Oost of ‘De Oost’, zoals Indonesië vroeger werd genoemd, was de plek waar Linda in de hitte van Bandung geboren werd. Mijn schoonouders beschrijven het als een stikhete, drukke stad en Linda was nogal heetgebakerd. Ze hebben haar zelfs een keer in een grote bak koud water laten afkoelen toen ze een van haar driftbuien had. Maar ja, het viel dan ook niet mee om dochter te zijn van die arme sloebers die haar van hot naar her sleepten en in een open koffer te slapen legden. “Ja Elbert, geloofszending was geen vetpot hoor”, zegt mijn schoonmoeder dan. Ze verhuisden later gelukkig naar het mooie, groene Sulawesi, waar ze aan een enorm stuwmeer in de jungle woonden. Achteraf heeft Linda daar het woongroep-virus opgelopen, want het gezin woonde samen met minstens vier studenten van de theologieopleiding waar Linda’s vader lesgaf.
Maar hoe ben ik die exotische, Nederlandse, prachtige Linda dan in vredesnaam tegengekomen? Als jochie hád het gekund, want een paar jaartjes kruisten onze wegen elkaar in Wezep of all places. We zaten misschien wel heel even op hetzelfde kinderkoor: ‘De merels’. Maar de nasleep van de verzuiling hield onze levens verder nog gescheiden: Nederlands-gereformeerd of Nederlandshervormd – dat waren andere werelden in hetzelfde dorp…
Pas veel later helaas – of misschien gelukkig (we zullen het nooit weten) – liepen we elkaar tegen het lijf op New Wine. Ik zong en speelde in de band en zij was vrijwilliger bij de EHBO, om als geneeskundestudent zo gratis naar het festijn te kunnen. Tijdens de soundcheck op de eerste dag liep ze de lege tent binnen en het leek of ik een engelenkoor hoorde zingen. Alsof de zaal donker werd en er een spot op haar gericht werd. Ze liep niet, nee, ze zweefde. En ik stond met open mond te kijken. Niemand had iets door, maar ons lot was bezegeld.
Hoe dit afloopt, en hoe het kompas naar het westen zwenkt, lees je binnenkort.
Meest gelezen
- Nieuw seizoen Meer dan verwacht: ‘Zeker moeders kunnen soms best scherp zijn naar elkaar’
Nieuw seizoen Meer dan verwacht: ‘Zeker moeders kunnen soms best scherp zijn naar elkaar’
- Drielingouders Mieke en Nick: ‘Het is niet alleen leuk en schattig, maar ook heel intens’
Persoonlijk verhaal
Drielingouders Mieke en Nick: ‘Het is niet alleen leuk en schattig, maar ook heel intens’
- Drielingmoeder Tatiana blijft positief, ondanks tegenslagen: ‘Het leven is hard, én mooi’
Persoonlijk verhaal
Drielingmoeder Tatiana blijft positief, ondanks tegenslagen: ‘Het leven is hard, én mooi’
Lees ook
- Column Arjan Lock: Een schenking met eeuwigheidswaarde
Column Arjan Lock: Een schenking met eeuwigheidswaarde
- Renske Luijten in 'Adieu God?': 'Ik geloof niet dat ik ooit echt heb geloofd'
Renske Luijten in 'Adieu God?': 'Ik geloof niet dat ik ooit echt heb geloofd'
- Vader Peter tegen zoon Jesse: ‘Doe het op jouw manier, dat is de juiste’
Vader Peter tegen zoon Jesse: ‘Doe het op jouw manier, dat is de juiste’
Schrijf je hier in voor de Visie-nieuwsbrief
Als christelijke gids willen we je helpen om te leven met God. We brengen je persoonlijke verhalen, verdiepende thema’s, christelijk nieuws en mediatips. In onze wekelijkse nieuwsbrief willen we je inspireren om hoopvol te leven en te geloven.
Lees onze privacyverklaring.