Kangoeroewonen: Wij wonen met mijn ouders onder één dak

“Mijn moeder (71) heeft een auto-immuunziekte in haar lever. Toen deze ziekte begon te verergeren en de arts tegen mij moeder zei: ‘Ik dacht dat je ooit mét deze ziekte zou sterven, niet áán deze ziekte, maar nu begin ik hieraan te twijfelen’, schrok ik behoorlijk. Wij woonden twee uur rijden bij mijn ouders vandaan en dat zat mij helemaal niet lekker. Stel dat ik met spoed naar mijn ouders moest of dat zij hulpbehoevend zouden worden? Het liefst wilde ik zo dicht mogelijk bij mijn ouders in de buurt gaan wonen, zodat wij samen nog veel mooie herinneringen konden maken. Kangoeroewonen is voor ons dé oplossing gebleken; we wonen nu samen met mijn ouders onder één dak, kunnen genieten van elkaars gezelschap, maar staan tegelijkertijd klaar om te helpen, mocht dat nodig zijn." 

Ik kreeg de gedachte aan kangoeroewonen niet meer uit mijn hoofd

"Mijn ouders hebben mijn hele leven voor mij klaargestaan. Toen ik kinderen kreeg, waren zij altijd bereid om op te passen. Voor mij is het niet meer dan normaal om iets terug te doen. Toen ik merkte dat mijn vader en moeder ouder werden en wat lichamelijke kwalen kregen, wilde ik heel graag vanuit Eindhoven naar Elburg verhuizen, zodat ik zou kunnen helpen mocht dat nodig zijn. Ik maakte mij echt zorgen over hun toekomst. 

Mijn ouders wonen in een ruime, vrijstaande woning met een grote tuin. Ik zag mijn ouders nog niet in een appartement met een klein balkonnetje wonen. Mijn vader (73) geniet er altijd van om in zijn tuin bezig te zijn. Het leek mij geweldig als hij op zijn negentigste, als hij dat mag beleven, nog heerlijk van zijn tuin kan genieten. Ik kreeg de gedachte om samen met mijn ouders onder één dak te gaan wonen, het kangoeroewonen, niet meer uit mijn hoofd."

Mijn man zocht twee jaar lang tevergeefs naar een baan

"Toen ik mijn zorgen en gedachten met mijn man deelde, dacht hij er hetzelfde over en was hij bereid om naar Elburg te verhuizen. Eerst ging hij op zoek naar een baan in de omgeving van Elburg, maar dat was nog niet zo makkelijk. Hij heeft twee jaar lang tevergeefs gezocht. Op een gegeven moment zei hij tegen mij: ‘God heeft ons hele leven al voor ons gezorgd. Ik vertrouw erop dat God ook in Elburg voor ons zal zorgen.’ We besloten niet langer te wachten, onze plannen door te gaan zetten en op God te vertrouwen. 

Hij ging met zijn werkgever in gesprek en vertelde over onze verhuisplannen. Zijn werkgever bood de mogelijkheid aan om twee dagen in de week thuis te werken, zodat hij die dagen vier uur reistijd bespaarde. Vervolgens bood een gemeentelid uit onze kerk aan dat hij daar een nacht per week zou kunnen overnachten. God opende op bijzondere manieren deuren voor ons. Toen wij twee maanden in ons nieuwe huis woonden, vond mijn man een nieuwe baan op fietsafstand van ons huis. Dat was voor ons echt een bevestiging van God op onze plannen."

Elke zaterdagmorgen ontbijten wij met elkaar

"Omdat mijn ouders in een prachtig gelegen, riant huis met grote tuin woonden, hebben wij in overleg besloten om hun huis te kopen. We hebben een gedeelte platgegooid en er een nieuw woongedeelte aan vast gebouwd. Het huis heeft één voordeur, met twee verschillende deurbellen en een gezamenlijke hal. Verder zijn onze woningen van elkaar gescheiden.

Het is echt een familiehuis geworden. Een zoete inval. Ik zie mijn drie broers en hun gezinnen opeens veel vaker. Op zaterdagmorgen koopt mijn moeder altijd heerlijke broodjes en komen er altijd wel wat broers en hun gezinnen aanwaaien. We zitten dan gezellig met elkaar te ontbijten en eindeloos te kletsen. Echt een fijne familietraditie.

Voordat wij het huis van mijn ouders kochten hebben wij dit met mijn broers besproken. Zij waren het unaniem met ons eens dat meergeneratiewonen de best denkbare optie was om de oude dag van mijn ouders te veraangenamen. Zij boden meteen aan te helpen mochten er zorgtaken of hoge kosten bij komen kijken." 

Mijn moeder wast en strijkt voor mij

"Voordat wij bij mijn ouders gingen wonen, dacht ik dat we elke week een aantal avonden bij elkaar zouden eten. In de praktijk doen we dat eigenlijk heel weinig. Het gebeurt weleens dat ik zie dat mijn ouders een zware dag hebben gehad, dan bied ik ze aan dat ze bij ons kunnen eten, of dat ze een pannetje mee kunnen nemen om samen op te eten.  Als mijn man en ik allebei weg zijn, biedt mijn moeder op haar beurt weer aan dat de kinderen bij hun kunnen eten. We hebben bewust geen vaste dagen ingepland, omdat we elkaar toch meer zien dan je van tevoren bedenkt.

Ongemerkt loop je best vaak bij elkaar naar binnen. Mijn moeder doet bijvoorbeeld de was en de strijk voor ons. Ze loopt dus elke morgen al vroeg in ons huis de was te verzamelen. Een heerlijke luxe.

Onze kinderen van 19, 17 en 13 vinden het ook erg gezellig om samen met opa en oma in één huis te wonen. Als onze dochter van dertien bijvoorbeeld uit school komt en niemand thuis treft, kan ze altijd gezellig bij haar opa en oma terecht voor een praatje en een kopje thee." 

Mantelzorgwonen heeft veel voordelen

"Het mantelzorgwonen heeft voor ons veel voordelen. We hebben absoluut geen spijt van deze beslissing. Ook mijn ouders vinden het een grote zegen dat wij bij hun zijn gaan wonen. Ze hebben veel rust bij het idee dat degene die ooit achter zal blijven, als één van beiden komt te overlijden, nooit eenzaam zal zijn, maar dat wij er zullen zijn om te troosten en te verzorgen."

Lees ook: Annemiek woont in een tiny house