'Kijken waar het onverwachte pad je brengt'

Nog een paar dagen later geeft het volgende ‘apparaat’ er de brui aan. Ik rij op de snelweg als ineens de auto begint te shaken. Trillend en bevend over het hete asfalt vervolgt het voertuig zijn weg. Ik doe mijn best het ding op gang te houden, want ik wil nog bij mijn gezin belanden aan het Heerderstrand. Maar nee, in mijn achteruitkijkspiegel zie ik een loodgrijze rookwolk uit de uitlaat komen. Noodgedwongen zet ik ’m aan de kant en laat ik m’n planning in de war schoppen. Uiteindelijk ben ik vijf uur later thuis dan gepland, inclusief een vervangende auto en het angstige voorgevoel dat de reparatie van ons busje een behoorlijke duit gaat kosten. Maar dan schiet me een zin uit een van mijn liedjes te binnen:

Oftentimes the road less traveled is the one that brings you here
to a place where joy and laughter swallow up all your doubt and fear
so don’t be scared

Niet bang zijn, dus, en kijken waar dat onverwachte pad je brengt. Wat bracht het me op die snikhete dag? In ieder geval twee potjes vlierbessenjam. Op de plek waar ik strandde, stonden naast de weg twee vlierbesbomen te verpieteren in de hitte. Ik besloot er – in afwachting van de hulpdiensten – een paar te plukken en er thuis jam van te maken. En uiteindelijk bracht die onverwachte wending me bij mijn vertrouwde garagehouder in Oldebroek. Hij liet doorschemeren de boel nog wel te kunnen fixen met tweedehands onderdelen.

En die kapotte vaatwasser? Die bracht me bij een vrolijke witgoedsjacheraar van een jaar of 78 ergens aan de IJsseldijk, die me ook nog eens hielp met sjouwen, vervoeren en monteren, toen hij erachter kwam dat ik geen geschikt vervoer meer had – mijn busje was immers nog niet gemaakt.

Nu alleen nog een poosje zonder horloge verder leven, terwijl ik wacht op de garantieprocedure. Wat en waar me dat allemaal gaat brengen, is nog een raadsel – in ieder geval zal dat waarschijnlijk niet altijd op tijd zijn.