Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Knuffelportretten als troost bij verlies van geliefden: ‘Ze had eindelijk iets tastbaars van haar kindje in haar armen’

Liesbeth en Caressa maken handgemaakte, gepersonaliseerde knuffels

Met hun handgemaakte, gepersonaliseerde knuffels weten Knuffelmakers Liesbeth Kruijs en Caressa Thera het hart van menigeen te raken. Ze maken herinneringen tastbaar door het ‘verknuffelen’ van portretfoto’s van dierbare mensen en dieren. De knuffelportretjes vullen vaak de leegte op die is ontstaan na het overlijden van een dierbare en bieden veel kinderen – maar ook volwassenen – troost.

Deel:

Als Liesbeth jaren geleden thuis komt te zitten vanwege zwangerschapsmisselijkheid, ontstaat bij haar het idee om knuffels te gaan maken. “Ik werkte in een atelier, maakte kostuums voor de opera en naaide graag.” Ze vraagt haar vriendin Caressa, die werkzaam is als grafisch ontwerper, om hulp bij het maken van een website en een logo. Caressa: “Ik vond het erg leuk om te doen en opperde het idee om knuffels te maken aan de hand van kindertekeningen. Gaandeweg kregen we steeds meer opdrachten.”

Nog geen vijf jaar later maakt het team van Knuffelmakers ruim honderd gepersonaliseerde knuffels per week. “In 2017 zijn we samen begonnen en inmiddels hebben we een atelier in Haarlem en een team van 12 mensen”, vertelt Caressa trots. “In december hadden we zelfs meer dan tweehonderdvijftig opdrachten per week”, vult Liesbeth aan.

Belangrijk voor nabestaande

“Op een gegeven moment besloot ik voor mijn zoontje een knuffel te maken met de uiterlijke kenmerken van mijn man. Hij was voor zijn werk namelijk vaak van huis en ik merkte dat mijn zoontje hem erg miste”, vertelt Liesbeth. “Die knuffel vulde duidelijk zijn gemis op.” Dan krijgen Liesbeth en Caressa de vraag of zij een knuffelportretje willen maken voor kinderen die hun opa moeten missen. “In de eerste instantie vond ik dit best een heftige opdracht,” geeft Liesbeth toe, “maar de reactie van de kleinkinderen bij het zien van een knuffelportretje van hun geliefde opa, maakte duidelijk hoe belangrijk onze knuffels zijn voor nabestaanden.”

Tachtig procent van alle knuffels die we maken zijn afbeeldingen van overleden geliefden

“Tachtig procent van alle knuffels die we tegenwoordig maken, zijn afbeeldingen van overleden geliefden”, vertelt Liesbeth. “Dagelijks krijgen we mails binnen waarin (vaak jonge) mensen hun verdrietige verhalen met ons delen.” Het besef dat er zoveel kinderen zijn die één van hun ouders moeten missen, maakt grote impact op Liesbeth en Caressa. “Er zijn zoveel kinderen met een groot verlies. Het idee dat wij met de knuffels het verdriet iets kunnen verzachten, geeft veel voldoening”, aldus beide dames.

“Een ouder zei eens tegen ons: ‘Jullie hebben geen idee wat jullie met deze knuffel aan ons hebben teruggeven. Het overlijden van mijn man heeft een enorme leegte en veel verdriet achtergelaten in ons gezin. Door middel van deze tastbare knuffel heeft mijn zoontje nu iets van zijn vader om vast te houden. Hierdoor is er weer ruimte gekomen om er samen over te praten en kan ik hem troost te bieden.’ Dit is zo ontroerend”, vindt Liesbeth.

Gepersonaliseerde knuffels

Aan de hand van een ingezonden foto worden de knuffels gepersonaliseerd. “Eén van onze illustratoren gaat met de ingezonden foto aan de slag. Nadat het voorstel van de illustrator is goedgekeurd wordt de knuffel gemaakt”, legt Caressa uit. Het lijfje van de knuffel is altijd hetzelfde, maar het gezichtje is per portretje weer anders.

“We proberen met zo min mogelijk details, zoveel mogelijk specifieke kenmerken over te brengen, zodat de persoon meteen wordt herkend in de knuffel”, aldus Liesbeth. “Denk hierbij aan de haren, de wenkbrauwen, de mond, de kaaklijn, maar ook hoe de ogen staan. Dit alles zorgt ervoor dat een portretknuffel heel herkenbaar is. Het is prachtig om die pure reactie van kinderen te zien als ze de persoon hierin herkennen.”

Portretknuffels met spraakbericht

“Op onze sociale mediakanalen hebben we een filmpje gedeeld dat een moeder ons stuurde. Op dit filmpje is te zien dat haar zoon en dochter de portretknuffels van hun overleden vader uitpakken. Het jongetje werpt één blik op de knuffel en ziet meteen dat dit zijn vader moet voorstellen. Hij kijkt zijn moeder aan en ziet dat ze ontroerd is en vraagt: ‘Mis je pappie?’ Geëmotioneerd vallen moeder en kinderen elkaar in de armen, met het knuffelportret van hun vader als middelpunt. Voor één moment was hij weer een beetje in hun midden.”

Tekst gaat verder onder de video

De weergave van deze tweet vereist jouw toestemming voor social media cookies.

Toestemmingen aanpassen

Liesbeth en Caressa vinden het heel bijzonder dat deze moeder dit intieme moment met hen wil delen. “Zoiets raakt ons.” Sinds vorig jaar is het ook mogelijk om de knuffelportretjes te voorzien van spraakberichten, die door de overledene zijn ingesproken. Zo kunnen kinderen de stem van hun ouder toch nog blijven horen en worden hun herinneringen in leven gehouden. “Hier was duidelijk behoefte aan”, weet Caressa.

Een lichtpuntje bieden

“We hebben tegen elkaar gezegd dat we moeten zorgen dat we de verdrietige verhalen die we dagelijks in onze mailbox krijgen, niet mee naar huis nemen”, vertelt Caressa. “We moeten ons werk blijven zien als iets moois en niet overspoeld worden door de trieste berichten die we dagelijks lezen; we kunnen gelukkig een lichtpuntje bieden in hun leven.

De knuffelportretjes zijn een lichtpuntje in hun leven

Toch lukt het niet altijd om afstand te nemen. “Er zijn nu eenmaal verhalen die je diep raken en blijven hangen”, heeft Caressa ervaren. “Laatst was er nog een meisje van drie totaal onverwacht in haar slaap overleden. Vrienden van haar ouders bestelden met spoed een Knuffelportretje, zodat het achtergebleven zusje een tastbare herinnering aan haar zus had tijdens de uitvaart.”

‘Diep ontroerd en dankbaar’ 

Ook Liesbeth heeft een voorbeeld van een opdracht die haar lang zal bijblijven: “We mochten een portretknuffel maken van een kindje dat zes maanden na de geboorte was overleden. Haar moeder deelde de video die zij maakte toen ze het pakketje binnenkreeg. Aan de verpakking kon ze zien dat het pakketje van ons kwam, dus ze vermoedde al wat er inzat.

Ze vertelde ons dat ze met haar hart in haar keel het pakketje opende. Toen ze in de portretknuffel haar overleden kindje herkende, brak ze. Diep ontroerd en dankbaar drukte ze ‘haar kindje’ tegen haar hart. Ze had eindelijk iets tastbaars van haar kindje in haar armen”, vertelt Liesbeth geëmotioneerd. “Sorry, maar dit raakte me enorm”, verontschuldigt ze zichzelf voor haar emoties. “Juist door dit soort berichten doen wij ons werk met zoveel voldoening.”

De weergave van deze tweet vereist jouw toestemming voor social media cookies.

Toestemmingen aanpassen

Ga voor meer informatie naar de website van Knuffelmakers.

Foto: Jesje Veling Photography

Reageren

Haatdragende en/of respectloze reacties worden verwijderd.

Geschreven door

Rita Maris

--:--