Kruiswoorden: "Vader, vergeef het hun" (1)
Stilstaan bij de laatste woorden van Jezus
In de Lijdensweek, ook wel de Goede Week genoemd, leven we toe naar het sterven van Jezus (vandaar: Lijdensweek) en naar de vreugde van Pasen (vandaar: Goede Week). Elke dag staan we stil bij woorden van Jezus, die Hij hangend aan het kruis, gesproken heeft.
Zou er nu niemand geweest zijn in het proces tegen Jezus, die gedacht heeft: "Dit kan eigenlijk niet"? De Joodse leiders, de Romeinse rechter, de soldaten – iedereen moet toch geweten hebben, dat het een farce was, een klucht. Maar niemand stond op. Om zoveel onrecht wordt je toch boos?
Juist in die situatie toont Jezus zijn ware aard. Hij bidt, maar niet om verlossing, niet om genoegdoening, niet om wraak. Hij verontschuldigt zijn vijanden. Ergens moet Hij gedacht hebben aan een bepaling in Gods wet, waardoor iemand die zonder zich daarvan bewust te zijn zondigde, eenvoudig vergeving kon ontvangen. Zoals je een klein kind z'n onhandigheid niet aanrekent, zeg maar. Die ga je helpen om te leren niet zo onhandig te zijn.
In het lijden van Jezus zien we de heerlijkheid van God, de grootheid van Jezus: zijn liefde, zelfopofferende liefde, wint het!
Wat gelukkig voor mij, onhandig mensenkind! Zou ik mensen die mij onrecht aandoen, ook zo tegemoet kunnen treden?
Vader, vergeef het hun, want zij weten niet wat zij doen (Lucas 23:34).
