Lazarus staat op | Hulp voor Oekraïne

De vermenigvuldiging van het goede – PopUpGedachte dinsdag 1 maart 2022

De camera glijdt langs een rij wachtende auto’s. Het is duidelijk niet de Oekraïense grens, al is de rij auto’s wel lang. Ze staan stil langs de weg in een boerenlandschap. ‘File vanwege afleveren goederen Oekraïne’ staat er dan in de NOS-beschrijving. De camera vervolgt haar weg langs de lange rij auto’s het erf op. Op het erf maakt de file een lange lus rondom het erf om aan te komen bij een schuur, waar de slinger auto’s nog eens een lange lus omheen maakt, om dan pas aan te komen bij het afleverpunt. En dat is een dorpje in Nederland. Eén van de dorpjes. Het is niet dat de overheid hier hét verzamelpunt voor heel het land heeft georganiseerd, dit is één van die vele burgers die dacht: kom, we gaan wat doen. En ze sloegen aan het verzamelen. Hier een locatie, daar een locatie, overal worden spullen gebracht, acties bedacht, vrachtwagens volgeladen, online databases gecreëerd met onderdak. En dat is alleen nog maar Nederland, moet je die andere landen zien organiseren.

Er is een verschrikkelijke oorlog aan de gang, die iets losmaakt in Europa. Het Europa dat in 2015 ook te applaudisseren en juichen stond op de stations om vluchtelingen uit Syrië te verwelkomen, waarna overigens muren werden gebouwd en de meest mensonterende systemen werden gecreëerd omdat zulke burgermoed natuurlijk niet eeuwig duurt. Dat Europa staat nu klaar voor Oekraïne op een prachtige manier. Het is belangrijk dat het blijft, en dat we vooruitdenken, maar voor nu is het relevant om ook te vieren wat er is.

Ik lees vandaag een stukje uit de brief van Petrus, het zal in de mis gelezen worden van hier tot in Oekraine en verder: “In die tijd nam Petrus het woord en zei tot Jezus: “Zie, wij hebben alles prijsgege­ven om U te volgen.' Jezus antwoord­de: Voorwaar, Ik zeg u: er is niemand die huis, broers, zusters, moeder, vader, kinderen of akkers om Mij en om de Blijde Bood­schap heeft prijsgegeven, of hij ontvangt nu, in deze tijd, het honderdvoudig aan huizen, broers, zusters, moeders, kinderen en akkers, zij het ook gepaard met vervolgingen, en in de toekomstige wereld het eeuwige leven. Veel eersten zullen laatsten en veel laatsten zullen eersten zijn.”

‘Jezus volgen’ – menigeen denkt dan vooral aan een religieuze handeling, aan geloof, aan woorden die matchen met de christelijke belijdenisgeschriften. En misschien is dat wel terecht, toch – zoals altijd – zoek ik hier naar het goede nieuws voor iedereen in zo’n tekst, een soort universaliteit. En dan zou je wellicht mogen lezen dat iedereen die het goede zocht te doen, iedereen die geld, goederen, familie moest prijsgeven voor de hoop op de Nieuwe Wereld, voor een wereld waarin genade en vergeving de klok slaat, die krijgt daar nu al iets voor terug. Iets? Honderdvoudig iets eigenlijk, zij het dat het gepaard gaat met gedoe, met shit die je achtervolgt. Maar je bent dan wel met honderd broeders, zusters, moeders en kinderen.

Ik kan het niet helpen in de vele hulpinitiatieven die loskomen een echo te zien van het principe van deze tekst. Burgers uit Oekraïne ontvangen – in elk geval voor nu – het honderdvoudige aan broers, zusters, moeders en vaders, zij het dat het gepaard gaat met veel vervolgingen. Niet dat Oekraïne het koninkrijk van God is, of alle Oekraïeners engelen – het is eerder andersom. We zien het tegenovergestelde oprukken, het koninkrijk van het kwaad dat bezit lijkt te hebben genomen van het hart van een dictator (moge God hem en ons daarvan verlossen). En omdat we het kwaad vlees en bloed zien worden, beginnen we acuut ons familie-achtig te gedragen naar de slachtoffers van dat kwaad.

Honderdvoudige broers en zussen, tienduizend-voudig en nog meer. In elk geval voor nu. Dat mag de troost en de hoop zijn in de angst en het cynisme dat ons kan overvallen. Er is een God, of er is in elk geval goedheid – en het krijgt heel concreet handen en voeten. Zij het soms zo onhandig als files met materialen waarvan niemand weet of ze nodig zijn, of ze aankomen en of dit nu het beste antwoord is op de crisis. Maar zo gaat dat in familie; je wilt wat doen voor elkaar. De vermenigvuldiging van het goede – in praktijk. Nu werken aan het volhouden daarvan en de moeilijke familiegesprekken. Want honderd broers en zussen, dat heeft z’n eigen uitdagingen. Dat komt later.

Voor nu, dit is de popupgedachte van vandaag. Morgen weer een nieuwe. En vrede gewenst, gehoopt en gebeden voor jou, voor Oekraïne, voor de Russen en de wereld. En alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.