Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Wat voor vrede precies?

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

Wat voor vrede precies? – PopUpGedachte dinsdag 12 mei 2020

Het is stil buiten. Alleen de vogels laten zich horen. Vredig zou je zeggen. De zon komt op. Het huis is rustig. De appartementen bij de overburen zijn allemaal nog niet tot leven gekomen. Ook de kinderen slapen nog. Mijn moment van vrede. Toch?

Alhoewel, dat hoeft natuurlijk helemaal niet. Ik kan in deze stilte helemaal gestoord worden van de hoeveelheid werk die me te doen staat. Of in de stilte bang worden van de vele vragen die ik mezelf stel. Ik kan in de rust opeens een zelfverwijt tot me laten doordringen dat de bodem onder mijn stoel vandaan slaat. Dan heb je geen stilte nodig voor je vrede, maar voel je veel meer vrede bij afleiding en herrie, bij mensen die iets van je vragen, buren die leven.
Zoals je ’s nachts kan overkomen. De nacht kan een vredige rust lijken maar als je ligt te woelen en de gedachten met je op de loop gaan, dan hoop je dat het snel gedaan is met die donkere stilte en dat het licht wordt zodat alles weer in proporties komt. Vrede is niet extern, al kan het wel zo lijken. Stilte is niet per se rust, al kan dat soms wel zo voelen. Wat is vrede?

Vandaag zegt Jezus dit tegen zijn leerlingen, vlak voordat hij gearresteerd, gemarteld, geëxecuteerd gaat worden op gruwelijke wijze:

In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: Vrede laat Ik u na; mijn vrede geef Ik u. Niet zoals de wereld die geeft, geef Ik hem u. Laat uw hart niet verontrust of kleinmoedig worden.

Nou weet ik niet precies wat er bedoeld wordt met ‘vrede die de wereld geeft’. Het is blijkbaar minder waardevolle vrede, maar toelichting ontbreekt dus we kunnen ermee spelen. De vrede die gegeven wordt is nodig opdat het hart niet verontrust wordt, of kleinmoedig, angstig, wordt. Dat voorspelt niet veel goeds over de omstandigheden die staan te wachten. Blijkbaar is de vrede geen vrede in rust, maar een vrede in onrust. Een rust in chaos, een vertrouwen in een beangstigende wereld.

Vrede is soms te vinden in afleiding. Vrede is soms te vinden in stilte. Maar geen van beide zegt iets over het hart. En daar zit mijn verlangen. En van velen van ons. Dat er iets in dat hart gebeurt, op zielsniveau, waarbij de rust weldadig kan voelen en onrust je niet van je stuk brengt. Een monnik schreef:

“Daarentegen laat de kwade geest ons bij onze tekortkomingen onrust, irritatie, een soort woede tegen onszelf, ervaren; en toch zullen we eerst liefde naar onszelf moeten beoefenen.”

Zelfverwijt is niet de weg van de spiritualiteit, al zul je door een hoop confrontatie met jezelf heen kruipen als je deze weg gaat. Het is niet jezelf de maat nemen om zo maar dat ‘zelf’ tot hogere orde te brengen. Het is niet dat je jezelf maar ervan langs geeft opdat je het wel uit je hoofd laat om weer zo stom te zijn.

Het is liefde naar jezelf. Of beter nog: een weten geliefd te zijn. Binnen de ruimte van die overtuiging is er plek voor spijt, voor vergeving, voor hoop, voor verandering, voor stilte, voor afleiding en alles. De vrede die de man van Nazareth introduceert, is geen externe omstandigheid waardoor het lekker rustig wordt in de wereld. Een soort virus waarmee de wereld even thuis moet blijven om op adem te komen. Dat niet. Het is de gedachte dat in welke omstandigheid dan ook, wat je ook wel of niet hebt gepresteerd, dat iemand jou in deze wereld heeft bedoeld – en dan niet in de hoop dat er iets van je terechtkomt – maar iets of iemand die liefheeft wie je bent, zonder oorzaak, zonder voorwaarden om aan te voldoen, puur omdat je bestaat. Die hoopt dat je soms rust vindt in die gedachte, zodat je in de stilte het zelfverwijt een plek kunt geven en in de afleiding en de chaos altijd grond onder de voeten houdt om te kiezen wie je bent en wilt zijn.

Die vrede. Hoe kom je eraan? Misschien wel door twee dingen: 1) door aandacht te hebben voor de liefde die je gegeven wordt door mensen om je heen. En die te nemen als een reflectie van een eeuwige liefde, die er werkelijk voor je is. 2) door lief te hebben, zonder oorzaak en reden, zonder verwijt.

De beste oefening in vrede is dat wat er is aan liefde werkelijk te ontvangen én het werkelijk en bewust te geven. Steeds een beetje meer. Een oefening zonder einde, met steeds een beetje meer vrede tot gevolg.

Tot zover vandaag. Een hele goede dinsdag gewenst. En vrede, en alle goeds.

PS. Vanwege veranderde voorwaarden van What's App hebben we geen app-service meer. Wel kun je elke morgen de overdenking van Rikko ontvangen in je mailbox om 08.00 uur. Hier meld je je ervoor aan. En natuurlijk vind je de overdenking ook dagelijks via onze social mediakanalen op Facebook, Twitter en Instagram

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--