Lazarus staat op | Let op de jongste

Let op de jongste – PopUpGedachte dinsdag 18 januari 2022

Let op de jongste, hè. Je zou die zomaar uit het oog verliezen en dan zit ie ergens te spelen of te rommelen. Het is leuk dat ie er is, je hebt er nog niet veel aan. Dat komt misschien later. De jongste, de kleinste, de onverantwoordelijke, de ongeziene.

Die zijn er altijd, in elke groep, in elke samenleving, misschien ook wel in elk gezin. Leuk dat ze er zijn, je moet er niet te veel van te verwachten en je moet ze een beetje in de gaten houden. Als de grote mensen spreken, moeten zij nog maar even gaan spelen. Of zich koest houden. Hier, pak m’n telefoon en kijk maar even een filmpje, dan kunnen wij even rustig praten. Kom, waar waren we gebleven.

Zo gaat het doorgaans. Misschien dat niet iedereen kinderen filmpjes laat kijken op telefoons, te makkelijk en fair enough. Maar de praktijk is dat er altijd wel één of twee zijn die niet voor vol worden aangezien.

Interessant is dat de Bijbelse verhalen ook zeggen ‘let op, hen,’ maar dan niet uit pedagogisch oogpunt, maar juist met theologische interesse. Want de Eeuwige lijkt de hele tijd met hen iets te willen. Vanaf het moederskindje Jakob tot het baby’tje dat geboren wordt in een onooglijke stal in Bethlehem. De niet al te serieus te nemen boer uit het dorpje Tekoa wordt een van de grootste rechtvaardigheidsstrijders: de profeet Amos, vaderskindje Jozef redt de hele boel, net als een prostituee op de muur van Jericho. En zij wordt ook nog de overgrootmoeder van Koning David. En David zelf? We lezen vanochtend:

Zo stelde Isaï zijn zeven zonen aan Samuël voor, maar telkens zei Samuël dat dit niet degene was die de Heer gekozen had. ‘Zijn dit alle zonen die u heeft?’ vroeg hij. ‘Nee,’ antwoordde Isaï, ‘de jongste is er niet bij, die hoedt de schapen en de geiten.’
Toen zei Samuël tegen Isaï: ‘Laat hem hier komen. We beginnen niet aan de maaltijd voordat hij er is.’ Isaï liet hem halen. Het was een knappe jongen met rossig haar en sprekende ogen. En de Heer zei: ‘Hem moet je zalven. Hij is het.’ Samuël nam de hoorn met olie en zalfde hem te midden van zijn broers.   

Let op de jongste, papa Isaï. Wist hij veel, hij had het jochie bij de schapen en de geiten gelaten. Iemand moet dat doen, terwijl de mensen die er toe doen samen eten met de priester. Blijkt dat jochie de grootste koning van de hele geschiedenis te worden. Let op de jongste, de onooglijke, datgene en diegene aan wie je ogenschijnlijk niets hebt.

Natuurlijk goed nieuws voor degene die erbuiten heeft gelegen en er toch niet bij hoorde. Maar ook de vraag aan mezelf; kijk eens naar binnen. Waar zit het ongewenste, het ongeziene, die kleine stem die ook wel aandacht wil, maar moet zwijgen als de grote mensen spreken. De kunstzinnige, de grappige, de kwetsbare. Zoveel zonen als Isaï heeft, zoveel stemmen huizen er in mij. En de jongste mag op de schapen passen, als de grote mensen spreken.

Maar dan ontbreekt zomaar de lichtheid in de vergaderkamers en aan eettafels, dan mist het spel en de humor in de serieuze kerken of de belangrijke gesprekken. Waar is de ongeziene? Laat hij ons leiden. Waar is de jongste? Laat zij niet alleen de kaars aansteken, maar laten we haar in de gaten houden – want wie weet wat zij ons nog kan leren.

Heel lang heb ik het artistieke, het speelse, het dwaze en onmogelijke niet serieus genomen. Je kunt wel naar Griekenland willen rijden met een oude bus om een punt te maken over het vluchtelingenvraagstuk, maar dat kun je natuurlijk niet serieus nemen en dat doe je maar in je eigen tijd. Dat zegt de volwassen stem. Om maar iets te noemen. Let op de jongste, op de ongenodigde, daar zit zomaar de toekomst.

Tot zover vanochtend. Een hele goede dinsdag gewenst en vrede, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Foto boven:  Pavel Danilyuk via Pexels