Lazarus staat op | De 99 tellen niet (2)

De 99 tellen niet (2) – PopUpGedachte dinsdag 7 december 2021

Alweer heel wat jaren geleden, werd de wereld wakker met het nieuws dat die nacht Donald Trump was verkozen tot president van misschien wel het machtigste land ter wereld. Het bleek verbijsterend nieuws voor hemzelf, maar nog veel meer voor de rest van de wereld. Zoals elke ochtend nam ik de bijbelteksten van de dag en vroeg me af of er chocola van te maken was in het licht van dit gebeuren. En dat was er. Die tekst lees ik vandaag weer en de betekenis die er toen uit oplichtte, is nog steeds even actueel. Nog steeds tellen de negenennegentig niet, nog steeds zijn meerderheden doorslaggevend maar niet allesbepalend, nog steeds gaat het om twee anderen dan de negenennegentig.

Waar komen die getallen van negenennegentig en twee vandaan? Uit dit verhaal. Jezus van Nazareth vertelt:

In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: Wat denkt u? Wanneer een man honderd schapen heeft en een daarvan verdwaalt, zal hij dan niet de negenennegentig in de bergen alleen laten om op zoek te gaan naar het verdwaal­de? En gelukt het hem dat te vinden, voorwaar Ik zeg u, dan zal hij over dat ene meer verheugd zijn dan over de negenennegentig die niet verdwaald waren. Zo ook wil uw hemelse Vader niet dan een van deze kleinen verloren gaat.

We zijn in de democratie zo gewend om te denken dat wat de meerderheid wil wet is. Terwijl ook in de democratie het er niet om gaat, dat vervolgens de meerderheid gewoon gaat doen wat ie wil – het is de taak van de meerderheid om dan vervolgens de grondrechten en belangen van minderheden te beschermen. Het is geen tirannie van de meerderheid, het is democratie. Als de meerderheid, de 99, elkaar dan gevonden heeft, dan kunnen ze blijkbaar ook wel even alleen gelaten worden in de bergen. Die redden zich wel. Maar waar is die ene?

Die ene die in verwarring is achtergebleven? Die ene die vermoeid de pootjes niet meer vooruit krijgt? De ene die afgeleid werd door allerlei andere stemmen en steeds verder het Youtube en internet konijnenhol werd ingezogen (een verdwaald schaap in een konijnenhol is waarschijnlijk net iets te veel voor de beeldende geest maar je snapt wat ik bedoel). Die ene die trots en zelfstandig ten opzichte van de domme, schaapachtige 99 diens weg gaat, maar dan toch vastloopt. Wie gaat diegene zoeken? Niet de negenennegentig, maar die andere ene.

Zo tellen er maar twee figuren in de wereld van de meerderheid: de ene die zoek raakt en de ene die gaat zoeken. De rest vormt een kring en houdt elkaar warm. Zij raken uit beeld van de zoeklens van dit evangelie. De spots volgen de zoeker, tot hij of zij de vastgelopene vindt. En wat een feest als die twee elkaar ontmoeten. Supertof dat er een meerderheid elkaar gevonden heeft – maar dat feestje haalt het niet bij de ontmoeting tussen de zoekende en de verloren gelopene.

Waar ben ik deze dagen? Sta ik me te warmen tussen de negenennegentig, rondjes dralend op de bergen in relatieve veiligheid? Niks mis mee hoor. Maar tel ik ook nog, vraag ik me af. En ik weet dat ik het te weinig doe, want de takenlijstjes zijn te lang. Ik tel mijn taken in plaats van de schapen, ik tel de uren van de dag en m’n emails die nog moeten, in plaats van de mensen om me heen. Zo zie ik niet wie er mist. En dat is zonde natuurlijk. Want het zoeken en vinden is door de Rabbi uitbesteed. Blijven tellen dus.

En als ik verloren gelopen ben, vastgeraakt in de harde dorens van een onmogelijke berghelling. Of gestruikeld en ik heb niet meer de moed om op te staan – weet dan dat er gezocht wordt. Dat je lang niet altijd op eigen kracht weer je weg hoeft te vinden naar de eigen kudde én dat je ook niet per se alleen verder hoeft – er wordt naar je gezocht. Laat je soms af en toe even horen, dan kan je worden gevonden. Hemels of aards gevonden.

Tot zover vanochtend. Een hele goede dinsdag gewenst – en vrede natuurlijk, en alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.