Lazarus staat op | Hoe word je een mens uit één stuk?
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
PopUpGedachte Nr 278 – Hoe word je een mens uit één stuk? Dinsdag 27 augustus 2019
Wie kent de eigen motieven? Waarom gaat al jaren de wekker om zes uur, schrijf ik deze PopUpGedachten elke werkdagochtend? Ik denk dat het domme discipline is, maar het heeft ook te maken met verwachtingen van anderen. Sterker nog: ik heb geprobeerd om te zorgen dat anderen PopUpGedachten verwachten zodat ik om zes uur me niet nog eens omdraai en denk: komt morgen wel. Zo heb ik mijn eigen eerzucht, zogezegd, ingezet om te doen wat ik graag wil, maar waar ik dan als de wekker gaat om zes uur altijd even aan twijfel.
Er lopen natuurlijk altijd allerlei motieven door elkaar. De website Lazarus doet een vergoeding, dus het helpt me ook aan een beetje brood op de plank. Het is een diepe behoefte aan stilte, aan regelmaat, aan bezig zijn met wat ik ten diepste moet doen: uit de oude teksten van christendom iets nieuws halen voor mensen vandaag. Dat laatste is een formulering en een opdracht die al met me meereist sinds mijn studententijd en nog steeds leidend is. Waarom doen we dingen? In het geval van de PopUpGedachte heb ik de eerzucht door en maar ingezet voor de goede zaak, denk ik. In andere gevallen? Hoe oprecht zijn de complimenten, hoe liefdevol is mijn inzet, wat wil ik er zelf bij winnen en is dat erg? Het zijn kronkelwegen in gedachten waarop je gemakkelijk kunt verdwalen.
Vandaag lees ik Paulus die schrijft over zijn levensmissie – onder Romeinse keizerlijke dictatuur in een wereld vol goden om voor te vrezen, verkondigt hij Jezus van Nazareth; kwetsbaarheid, vergeving en de overbodigheid van de keizer als Zoon van God omdat de gekruisigde dat al is. En hij checkt zichzelf op de zuiverheid van zijn intentie.
God zelf heeft ons geschikt bevonden en ons het evangelie toevertrouwd
daarom spreken wij ook niet om bij mensen in de gunst te komen,
maar alleen om te behagen aan God, die ons hart toetst.
Dat is één. Als Paulus zelf God was geweest, had hij wel beter geweten dan aan die Paulus dat evangelie toe te vertrouwen, want hij was een scherpslijper, hater van andersdenkenden en hij noemt zichzelf ergens een ‘geweldenaar’. Maar met enig almachtig coachwerk vindt Paulus een innerlijk licht en wordt hij ingezet voor een tegengestelde boodschap van kwetsbaarheid en liefde.
Het biedt de eerste sleutel van zuiverheid en een weg naar innerlijke eenheid. Dat je weet dat de opdracht die je hebt gekregen in het leven niet afhangt van een ander, niet van je eigen inschatting van jezelf niet van de inschatting van een baas, coach, ouders, opdrachtgever of wat dan ook. Het is niet iemand anders die heeft gezegd: jij kunt dit, dit moet je doen. Iemand anders die op een gegeven moment ook kan zeggen: oh nee, toch niet. Sorry, ik heb me vergist. Of iemand anders die uiteindelijk niet zozeer met jou bezig bleek, maar met de eigen behoefte.
Dat Paulus zich hier een goddelijke opdrachtgever noemt, maakt hem onafhankelijk van de grillen van zichzelf en anderen om zich heen. In het geval van terroristen is dat eindeloos gevaarlijk en desastreus, in het geval van de liefde en de dienende kwetsbaarheid is dat onontbeerlijk, want tegenslagen en veranderlijke mensen kom je de hele tijd tegen onderweg.
Hij heeft een diepe innerlijke overtuiging dat zijn levenstaak hem ondanks zichzelf is toevertrouwd door de Eeuwige en daarom is hij steady. Zoals de abt van een klooster onlangs, die zichzelf op duizend manieren ongeschikt vond voor het werk, maar na vele manieren van geroepen zijn er niet onderuit kon dat hij dit moest doen. Juist het feit dat hij zichzelf zo ongeschikt achtte maakte hem geschikt. Voor Paulus resulteert dit in deze zelfanalyse:
Wij hebben ons nooit afgegeven met vleierij, gij weet het,
noch met bedekte hebzucht, God is onze getuige.
Wij hebben geen eerbewijzen van mensen gezocht, van u noch van anderen.
Best wel oké, als je dat lukt. Niet vleien, niet willen hebben, geen eer zoeken. Wat rest dan wel? De liefde. Paulus zegt dat in zijn jargon als volgt:
We waren u zo innig genegen, dat wij graag met het evangelie van God
ons eigen leven hadden geschonken; zo lief waart gij ons geworden.
Mooi hoor. Onafhankelijk van de ander je roeping voelen, zodat je de ander onafhankelijk van je eigen eer lief kunt hebben met alles wat je hebt. Top.
Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.
Geschreven door
Rikko Voorberg
