Lazarus staat op | Ik zie het niet hoor

PopUpGedachte 3 juli 2019 – Ik zie het niet hoor

‘Ik zou wel willen dat het waar was,’ zei hij. ‘Natuurlijk wel. Dat zou toch fantastisch zijn. Maar het is gewoon niet zo. Althans, dat weet ik. Dat weet ik gewoonweg wel zeker. Maar het zou fucking amazing zijn als het gewoon wel zo was’

‘Als wat zo was?’

‘Nou dat hele gebeuren waar jij dan in gelooft. Met een godheid daar zo die je ziet. En ik weet niet hoe persoonlijk precies, met al die wonderen en shit. Maar gewoon zo’n aanwezigheid en dat je geliefd bent, zo van onvoorwaardelijk. Fantastisch’

‘Maar…’

‘Het is niet zo.’

‘Hoe weet je dat?’

‘Weet ik veel. Ik weet het gewoon. Maar jij gelooft dat nog gewoon.’

‘Wel interessant eigenlijk dat jij uiteindelijk zekerder bent over de wereld dan ik. Ik gelóóf in de Aanwezige, de Eeuwige en dat die kenbaar is in Jezus van Nazareth. Maar weten? Dat is meer jouw ding. Jij meent te wéten hoe het zit. Ja toch?’

Hij keek me even verbaasd aan. De man naast me op het terras moest lachen: ‘Is wel zo, pik.’ En zo kabbelde de avond verder. Ik moest naar huis, de oppas aflossen. Zo’n gesprekje laat me niet los. Wat wéét ik nou eigenlijk. En klopt het wat ik zeg. Ik ben toch ook hartstikke zeker van mijn zaak? Of doe in elk geval alsof? Ik zet er mijn kaarten op, dat is de uitdrukking die ik weleens gebruik. Ik neem het als mijn werkhypothese. En een beetje wetenschapper heeft een verrekt goede reden om een bepaalde hypothese als uitgangspunt te nemen. Maar pretendeert niet te weten wat de uitkomst van het onderzoek is. Op die manier geloven? Ook durven aanvaarden dat de uitkomst anders is dan je denkt én in het proces van het onderzoeken van de werkhypothese – en ermee leven – een hele hoop kennis opdoen. Dat je als hypothese bijvoorbeeld neemt dat God er is. En dat je in het proces ontdekt dat een eenduidig ‘ja’ of ‘nee’ niet voldoet omdat alle drie woorden een eigen invulling behoeven. Wat en hoe betekent dat woord ‘God’, waar is ‘er’ precies en wat betekent dat dan en is ‘zijn’ wel een goede aanduiding voor God of moet dat ‘gebeuren’ zijn zoals sommigen beweren. God ‘gebeurt’. En als dat zo is, wat betekent dat dan in godsnaam?

Niet een ding om de hele dag door te doen, tenzij je totaalfilosoof bent. Maar wel leven met de openheid van een werkhypothese. Met de overtuiging minder te weten dan diegene die weet dat God niet kan bestaan.

Ik vind een parallel van mijn gesprekspartner in de lezing van vanochtend. In Thomas:

“Toen de andere leerlingen hem vertelden: 'Wij hebben de Heer gezien!' zei hij: 'Alleen als ik de wonden van de spijkers in zijn handen zie en met mijn vingers kan voelen, en als ik mijn hand in zijn zij kan leggen, zal ik het geloven.' Een week later waren de leerlingen weer bij elkaar en Tomas was er nu ook bij. Terwijl de deuren gesloten waren, kwam Jezus in hun midden staan. 'Ik wens jullie vrede!' zei hij, en daarna richtte hij zich tot Tomas: 'Leg je vingers hier en kijk naar mijn handen, en leg je hand in mijn zij. Wees niet langer ongelovig, maar geloof.' Tomas antwoordde: 'Mijn Heer, mijn God!' Jezus zei tegen hem: 'Omdat je me gezien hebt, geloof je. Gelukkig zijn zij die niet zien en toch geloven.'

Heb ik mazzel. Ik zie hem niet. Jij ook niet. Kans op geluk, zogezegd. Ja toch? Punt is even dit: Thomas wéét dat JC niet is opgestaan, want het kan niet. Hij vindt het een mooi verhaal, tof dat die vrienden van hem zo blij zijn. Maar het is niet gebeurd. Punt. Daarom zegt hij: eerst zien, aanraken, dan geloven. Dat is niet iets wat hij voor mogelijk houdt. Het is de bedoeling dat de andere leerlingen daarmee het opgeven. Hem niet meer aan de kop zeuren met een mooie mogelijkheid die toch niet kan bestaan. Is het zelfbescherming? Of iets anders? Het is de realist, de Westerse mens, laat zich niet gek maken.

Niet zien en het toch voor mogelijk houden. Niet zien en toch gelóven. In de aanwezigheid van de Eeuwige, in het einde van de dood, in de nieuwe oude beweging van de man van Nazareth en jouw en mijn rol om dwars op het haalbare en realistische, vorm te geven aan het onmogelijke en idealistische. Aan vergeven, aan zorg voor hen die je niet kent, of niet leuk vindt, of geen verantwoordelijkheid voor zou dragen normaal gesproken.

Zalig zij die het niet weten, maar die gelóven. Omdat onze wereld dat hard nodig heeft. En wijzelf ten diepste.

Goeds!

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.