Lazarus staat op | Niets is verborgen of het zal geweten worden...
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Alles ligt open – PopUpGedachte vrijdag 16 oktober 2020
Het schijnt dat Facebook nogal veel van ons weet. Over de staat van onze relatie, onze voorkeuren qua pindakaas en in welke levensfase we zijn. Je checkt met het materiaal van miljoenen anderen wat je googlet en welke sites je bezoekt, en je weet ongeveer waar iemand zit in zijn of haar leven. Is dat erg?
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er iets geks gebeurt als we vanwege het gratis gebruik van allerlei online diensten ons allemaal reclame door de strot laten duwen. Maar daar gaat het niet over vandaag. Het gaat over het einde van de verborgen sfeer. Is er nog iets privé? Kan ik nog iets voor mezelf houden, zodat niemand het ooit zal weten? In de huidige tijd is dat nog niet zo makkelijk, maar volgens de rabbi rond het jaar 0, degene naar wie we onze jaartelling hebben genoemd, was het 2000 jaar geleden ook al onmogelijk om de dingen verborgen te houden. Dat is onrustbarend, ondanks het feit dat er geen sprake was van reclame die de hele tijd tussendoor kwam in je offline leven, én het is een uitdaging om transparant te leren leven.
Dit staat er vanochtend 'Wacht u voor het zuurdeeg, dat wil zeggen, de huichelarij van de Farizeeën.
Niets is bedekt of het zal onthuld en niets verborgen of het zal geweten worden. Want alles wat gij in het donker gezegd hebt, zal gehoord worden in het licht, en wat gij binnenskamers in het oor gefluisterd hebt, zal van de daken verkondigd worden.'
Dit zegt Jezus, die op z’n zachtst gezegd geen fan is van de religieuze leiders van zijn tijd. Ze zouden zelf altijd buiten schot blijven, maar het volk loodzware lasten opleggen, wetten, regels, voorschriften, waaraan ze zich dan zelf niet hoeven houden per se, want hé, zij zijn religieuzen. Maar de anderen, het gepeupel, het volk, de gewone mens, die moet voortdurend langs de religieuze meetlat om hem of haar op het rechte spoor te houden. En wie tekortschiet of de boot mist, moet veroordeeld en uitgezet, al is het maar om de rest te behoeden voor dergelijk falen. Zou het voor heel de religieuze orde van zijn tijd gelden? Dat weten we niet, maar de kritiek van hem is ongemeen fel en voortdurend aanwezig.
Nu is de verleiding natuurlijk om parallelen te vinden met religieuze huichelaars in deze tijd. Maar het principe is interessanter. ‘Niets is bedekt of het zal onthuld worden, niets verborgen of het zal geweten worden.’ We kunnen zeggen dat we niets te verbergen hebben en dan maar hopen dat het zo is. Maar hoe sprak ik over iemand, hoe dacht ik over iemand, hoe overlegde ik hier hoe het toch kan dat iemand zus of zo handelt, hoe was ik oneerlijk tegen derden, tegen mezelf, tegen mijn vrouw, tegen mijn kinderen, ik leef lang niet altijd naar de waarden die ik probeer hoog te houden. Als je ziet hoeveel moeite men zich getroost in de presidentsstrijd in Amerika om in de geschiedenis van iemand te duiken en zooi over de ander naar boven te brengen: het is er altijd. En dan?
Kan ik de dingen béter verborgen houden? Tegen minder mensen zeggen? Niet op de mail zetten, niet op Facebook, ook niet in privéberichten, niet op What's App – want hé, dat is toch ook eigendom van zo’n bedrijf. Beter verborgen houden? Of zoeken naar een ander leven? Het beter doen, eerlijker, transparanter, zuiverder. Beide zijn doodlopende wegen. De één creëert nog donkerder hoekjes in de hoop dat iets wel verborgen blijft. De ander legt de lat hoger en neemt een aanloop in de hoop zo wel er te mogen zijn.
De werking van het christendom is de weg van vergeving. Van jezelf, van de ander. En die gaat altijd vooraf aan besef van falen en erkennen ervan. Niet de perfecte mens overleeft, maar de vergeven mens. Niet de verborgen mens leeft, maar degene die erkent dat er nogal wat in het verborgene is waar hij of zij niet trots op is. De Eeuwige zoekt een weg om huichelaars de pas af te snijden – niet eens om henzelf, maar om degenen die lijden onder de lat die door hen wordt gelegd. Een valse lat omdat niemand, en ook niet zijzelf, eraan kunnen voldoen. Daarom moet het aan het licht. Om de maatschappelijke meetlat van succes en moeten slagen en erbij horen van z’n kracht te ontdoen.
Tot zover vandaag. Het is alweer het einde van de werkweek, nog één dag. Een hele goede vrijdag gewenst in deze gekke, soms zo zware tijden – en vrede, en alle goeds.
Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.
Geschreven door
Rikko Voorberg
