Licorice Pizza: Een prettig on­voor­spel­ba­re en luchtige komedie

Dan biedt het werk van cineast Paul Thomas Anderson bijvoorbeeld uitkomst. Moderne klassiekers als Punch-Drunk Love, There Will Be Blood en The Master zitten vol wonderlijke types die ongewone dingen meemaken met een onzekere afloop.

Andersons nieuwe film Licorice Pizza is in dat opzicht geen uitzondering. Van een plot is nauwelijks sprake, de film is meer een aaneenschakeling van kleine, bizarre, soms hilarische anekdotes rond dezelfde personages. Plaats van handeling is de San Fernando Valley, een grote voorstad van Los Angeles. Anderson groeide daar zelf op en situeerde er eerder ook zijn films Boogie Nights en Magnolia. Het is een merkwaardig gebied: een typisch ‘suburbia’ waar naast gezinnen ook veel excentrieke Hollywoodfiguren wonen.

Anno 1973 volgen we hier de 15-jarige Gary, een vroegwijze ondernemer en acteur, die verliefd wordt op zijn tien jaar oudere buurtgenoot Alana. Zij vindt hem ook leuk, maar voelt zich hoogst ongemakkelijk over het leeftijdsverschil. Tijdens de hele film blijven ze onhandig om elkaar heen cirkelen.

• Lees ook: De vrouw die brieven aan J.D. Salinger vernietigde

In eerdere producties ging Anderson diepzinnig in op thema’s als religie, commercie en seksuele moraal. In Licorice Pizza blijft het bij wat kritische noten over de toenmalige tijdgeest, waarin seksisme en racisme vaak amper werden opgemerkt. Verder blijft de toon opvallend luchtig en zorgeloos, soms op het melige af. Meer nog dan een romcom of coming-of-age-verhaal is de film een liefdevol portret van een zeer specifieke tijd en plaats, vol prachtig camerawerk en fijne seventies-hits. In bijrollen duiken sterren op als Sean Penn, Bradley Cooper en Tom Waits, maar de film wordt gedragen door twee frisse nieuwkomers: Alana Haim en Cooper Hoffman.

En de titel? Licorice Pizza was destijds de naam van een lokale platenwinkelketen. Maar die komt niet eens in de film voor. Typerend.

Bekijk de trailer van 'Licorice Pizza'