Matthijs Vlaardingerbroek: ‘Kinderwerk moet het allerleukste uurtje van de week zijn’
‘Een verhaal uit de kinderbijbel en een kleurplaat; dat wil je toch niet?’
Christelijk kinderwerk in Nederland kan wel een opfrisbeurt gebruiken, vindt kinderwerker Matthijs Vlaardingerbroek. “We gebruiken bijna geen symbolen, proefjes of spelletjes in het kinderwerk. Zo leren we de kinderen dat de verhalen over God een beetje saai zijn.” Deze maand lanceerde hij zijn 1000e kinderwerkidee.
Kinderwerk moet het allerleukste uurtje van de week zijn, vindt Matthijs. Maar dat is helaas vaak nog louter toekomstmuziek. Veel christelijk kinderwerk is volgens hem bijvoorbeeld oninteressant voor jongens, vanwege de kleurplaten en knutselwerkjes. En hij vindt het veelzeggend dat zijn website vooral op zaterdagavond opvallend veel bezoekers trekt – van kinderwerkers die op zaterdagmiddag tot hun schrik ontdekken dat ze de volgende ochtend aan de beurt zijn.
De Bijbel als avontuur
Matthijs begrijpt wel hoe dat komt. “Kinderwerkers zijn vaak vaders en moeders die het goed bedoelen, maar ook erg druk zijn. Hebben ze dan ook nog eens een lastig verhaal, dan bieden veel methodieken geen werkvormen aan om het toepasselijk te maken. Bovendien zijn ze niet gewend om voor een groep kinderen te staan.
Het resultaat? Ze lezen het verhaal voor uit een kinderbijbel, kiezen een kleurplaat en met een beetje geluk mogen de jongens nog iets met lego doen. En aan het eind denken ze opgelucht: gelukkig ben ik over zes weken pas weer aan de beurt. Maar dat wil je toch eigenlijk niet als kinderwerker? Je kunt zoveel meer uit die veertig minuten halen!”
Lees ook: Hanneke Schaap: 'Maak een feestje van de zondag!'
En dat is precies de reden waarom Matthijs zich zorgen maakt over het christelijke kinderwerk in Nederland.
“De Bijbel moet voor kinderen als een avontuur zijn. Maar helaas is kinderwerk voor veel kinderen niet iets van: ‘Wow, we gaan weer naar de kerk, wat gaat er gebeuren rondom de verhalen van God?’ Nee, we leren kinderen dat je moet geloven in een onzichtbare God – die je ook nog eens weinig kunt ervaren. We leren ze van alles op cognitief niveau: ‘Je moet je handen vouwen, je ogen dichtdoen en in je hoofd met God gaan praten. En je hartje aan Jezus geven.’ Dat zijn allemaal dingen die intern, in het hoofd, van een kind moeten gebeuren. Maar er zijn maar weinig kinderen die daar goed in zijn.
Daarnaast spreken we zelden andere zintuigen aan. We gebruiken bijvoorbeeld bijna geen symbolen, proefjes, filmpjes of spelletjes. Daarom help ik kinderwerkers graag om de Bijbel voor kinderen toegankelijk te maken.”
Duizendste idee voor kinderwerk
Je lanceerde begin deze maand je duizendste kinderwerkidee. Kun je verklappen welk idee dat is?
“‘Er glijdt een After Eight over mijn wang’. Kinderen leggen een After Eight-chocolaatje op hun voorhoofd en moeten die – zonder hun handen te gebruiken – naar hun mond verplaatsen. Door gekke bekken te trekken bijvoorbeeld.
Het is een geduldspel. Als je het te snel doet, valt het snoepje op de grond. Dat past bij het verhaal van Sara, die niet langer wil wachten tot God Zijn belofte waarmaakt. Zij had het geduld niet meer om op een kind te wachten en geeft haar slavin Hagar aan Abraham. Met alle ellende van dien.”
Waar haal je je ideeën vandaan?
“Ik kan heel goed associëren. Dat is mijn kunst: ik lees een Bijbelverhaal, zie een proefje op YouTube en link die twee aan elkaar. Ik verzin ook zelf spellen, maar meestal haal ik mijn inspiratie voor proefjes van seculiere wetenschapssites. De ideeën ontstaan op de meest gekke momenten: als ik wakker word bijvoorbeeld. Daarom heb ik altijd een aantekeningenboekje bij me en schrijf ik de ideeën meteen op.”
2 populaire kinderwerkideeën van Matthijs
Jodiumproefje: illustratie over zonde en vergeving bij het verhaal van Zacheüs.
De lavalamp: een bruisend kerstverhaal over Jezus die alles in beweging zet.
Geschreven door
Arianne Ramaker
