Melanie is haar hele leven somber: 'Ik weet niet wat het is om me gelukkig te voelen'

Een loodzware deken van somberheid

“Als kind had ik vaak buikpijn en was ik regelmatig ziek. Omdat er geen lichamelijke oorzaak werd gevonden, werd ik op achtjarige leeftijd doorverwezen naar een kinderpsychiater. Hij vermoedde dat mijn lichamelijke klachten werden veroorzaakt door psychische problemen en adviseerde om een aantal cursussen te volgen. Helaas werkte dit niet bij mij. Er volgde onderzoeken en voor het eerst werd er gedacht aan een angststoornis. Iets waar ik mezelf helemaal niet in herkende, op dat moment.

“De wereld om mij heen was donker”

Als klein meisje voelde ik mij vaak somber. Ik wilde graag plezier hebben en gelukkig zijn, net zoals mijn vriendinnetjes, maar het was alsof er een loodzware deken van somberheid om mij heen gewikkeld zat. Met geen mogelijkheid kreeg ik die deken van mij af. Hoe graag ik het ook zou willen. Mijn ouders hebben jarenlang tevergeefs naar de juiste hulp gezocht voor mij.

Toen ik 18 jaar was kreeg ik de ziekte van pfeiffer. Ik werd zieker en zieker en kon op een gegeven moment niet meer van de bank af komen. Ik bracht mijn dagen slapend door. Het leven om mij heen ging deze anderhalf jaar gewoon door. Vriendinnen trouwden en kregen kinderen en ik lag daar maar.

“Ik wilde het liefst nooit meer wakker worden”

Dysthyme stoornis: donkere gedachtes

Toen de gedachte dat ik het liefst nooit meer wakker wilde worden zich steeds vaker aan mij opdrong, besefte ik dat ik dringend hulp nodig had. Mijn ouders hadden tot op dat moment geen idee dat ik met deze gevoelens rondliep. Ik heb jarenlang met een glimlach op mijn gezicht rondgelopen, terwijl ik van binnen niet meer wilde leven. Voor mijn vriend, waar ik al vanaf mijn vijftiende verkering mee had en voor mijn ouders kwam het als een donderslag aan heldere hemel dat ik mij zo somber voelde. Ik wilde niemand tot last zijn met mijn problemen.

“Ik weet niet wat het is om me gelukkig te voelen”

Ik werd opgenomen in een kliniek en na vele onderzoeken kreeg ik eindelijk een diagnose. Ik bleek een dysthyme stoornis én een sociaal fobie te hebben. Als je een dysthyme stoornis hebt, ben je doorlopend somber. Ik weet niet wat het is om me gelukkig te voelen. Deze somberheid hangt over mijn hele leven.

Achteraf bleken de vage lichamelijke klachten uit mijn jeugd veroorzaakt te worden door mijn psychisch lijden. Toen ik eenmaal wist wat ik had en de juiste hulp kreeg, merkte ik dat de lichamelijke klachten afnamen.

Sociale angststoornis

Naast een dysthyme stoornis heb ik ook een sociale angststoornis. Ik durfde vier jaar lang niet onder de mensen te komen. Ik kon niet naar een winkel of naar de kerk en ging niet meer naar verjaardagen. Tijdens mijn therapie leerde ik om zonder angst door een winkelstraat te lopen en tegenwoordig kan ik gelukkig ook weer naar de kerk.

Sommige mensen denken dat een sociale angststoornis te vergelijken is met onzekerheid. Dit gaat helaas veel verder: het beheerst mijn hele leven. Ik ben doorlopend bezig met de vraag wat andere mensen van mij vinden en van mij denken. Ik draag bijvoorbeeld het liefst zwarte kleding om zo min mogelijk op te vallen.

“Ik kan uiterlijk niet tonen hoe ik mij van binnen voel”

Heftige emoties

Tijdens de negen maanden dat ik opgenomen ben geweest heb ik geleerd om naar mezelf te kijken, hoe moeilijk ik dat ook vind. Ik leerde om niet alleen “ik weet het niet” te antwoorden, maar te herkennen waar ik mee liep en dat te delen met de hulpverlening.

Ik vind het lastig dat ik uiterlijk niet kan tonen hoe ik me voel. Tijdens mijn opname waren er mensen die zichzelf sneden, met deuren smeten en een zelfmoordpoging deden, maar ík had altijd een glimlach op mijn gezicht. En dat terwijl ik me net zo slecht voelde als de mensen die met hun gedrag aandacht trokken. Ik ben heel introvert, stil, bescheiden en op de achtergrond en daardoor zien mensen niet wat er in mij omgaat, terwijl mijn emoties net zo heftig zijn als die van die mensen die met veel lawaai aandacht proberen te krijgen. Er waren momenten dat ik me afvroeg of ik ook zoiets moest doen om de juiste hulp te krijgen.

“Ik zal mijn hele leven somber en angstig zijn”

Jeugdliefde

Toen ik 21 jaar was, trouwde ik met mijn jeugdliefde. Hij heeft mij al die jaren gesteund en bleef zelfs bij mij nadat ik de diagnose dysthyme stoornis kreeg. We weten allebei dat ik mijn hele leven somber en angstig zal zijn en dat ons leven niet makkelijk zal zijn. Tóch houdt hij zóveel van mij, dat hij deze weg samen met mij wil bewandelen.

Zwanger

We verlangden samen naar een kindje, maar om zwanger te mogen worden, moest ik stoppen met mijn medicatie. Toen ik eenmaal zwanger was, merkte ik dat het snel bergafwaarts ging met mij. Ik werd gelukkig begeleid door de pop poli. De POP-poli biedt hulp aan vrouwen met psychische klachten voor, tijdens en/of na de zwangerschap. Er werd besloten dat het beter was dat ik weer met medicatie zou starten, want mijn gedachten en gevoelens gingen met mij op de loop. Ik was doorlopend bang dat ik geen goede moeder zou zijn.

“Nog voordat ik bestond kende God mij al”

Genieten van mijn zoontje

Ik merk dat ik enorm kan genieten van mijn zoontje, een nieuwe ervaring voor mij. Zijn komst heeft mij goed gedaan. Toch blijf ik me diep van binnen erg down voelen en blijven er momenten dat ik het leven niet meer zie zitten. Tijdens deze donkere momenten bid ik veel tot God en lees ik extra veel in mijn Bijbel. Ik weet dat God van mij af weet. Als de sombere gedachten mij overvallen en ik me afvraag waarom ik eigenlijk nog leef, zing ik vaak psalm 139. Nog voordat ik bestond kende God mij al. Mijn leven heeft een doel! Deze wetenschap heeft mij altijd tegengehouden om over te gaan tot suïcidale handelingen.

Wat de toekomst mij ook zal brengen, God is bij mij! Ik hoop dat ik eens, zonder de altijd aanwezige sombere gevoelens, rust mag vinden bij God.”

De weergave van deze video vereist jouw toestemming voor social media cookies.

Toestemmingen aanpassen

Lees ook: ‘Ik ben niet geschikt voor dit leven'

Melanie is niet haar echte naam. De echte naam is bij de redactie bekend.