Mellody ging met haar gezin op wereldreis

Ze trokken van de Afrikaanse savannes naar de tempels in Azië, van de rode berg in Australië naar de oerbossen van Nieuw-Zeeland en eindigden in Zuid-Amerika. Ze hadden een wereldticket en wisten wanneer ze vlogen, maar daartussen was niets vastgelegd. Mellody: ‘Wij reisden op de bonnefooi over de wereld en hebben geproefd van de vrijheid die de wereldreis ons bracht. Dat was best een worsteling toen we vijf jaar geleden terugkwamen: je zit zo weer in de alledaagse onrust. Maar we voelen ons gezegend.”

Alleen op de wereld

“We hebben zoveel bijzondere dingen gezien en bijzondere mensen ontmoet. Prachtige natuur, soms heel rustig of juist heel ruig. Dan kregen we echt dat ‘alleen op de wereld’-gevoel. Wij reden bijvoorbeeld door de zandwoestijn van Chili en de outback van Australië. Daar was honderd kilometer helemaal niets. Of die prachtige vulkaan in Nieuw-Zeeland!”

We zagen ook armoede

“We zagen ook armoede en zijn in de sloppenwijken geweest, maar iedereen die we ontmoetten was zo tevreden en gastvrij. En natuurlijk zijn er moeilijke dingen gebeurd, maar die zijn steeds weer goed gekomen. Zo was onze oudste zoon zijn camera in Thailand kwijtgeraakt, met al zijn foto’s van de eerste drie maanden. Wij moesten weg uit Thailand, dus we baden: ‘God, let u maar op de camera.’ En zo’n vier weken later kregen we bericht dat de camera gevonden was!” In Nederland kreeg hij de camera met de foto’s weer terug.”

Stabiele factor

Mellody en haar gezin hadden niets toen ze op reis gingen. Dat gaf hun veel vrijheid. “God was eigenlijk de enige stabiele factor tijdens onze reis. Hij was er altijd. In de welvaart en comfort is het soms makkelijker om God te vergeten. Je hebt afleiding door Netflix, je werk of je huis. Juist op reis, waar we echt het leven leefden, hadden we al die afleiding niet. We ervaarden veel meer onze afhankelijkheid van God,” vertelt Mellody.

God was de enige stabiele factor tijdens de wereldreis met mijn gezin

In de voorbereidingen en tijdens de reis legden ze hun beslissingen voor in gebed. “We zeiden: ‘Heer, wij denken dat we dit moeten doen, wilt u het zegenen. Zo niet, wilt u dan duidelijk deuren sluiten.’ We besloten niet af te wachten, maar zelf stappen te zetten en in beweging te komen.”

De rode draad

Thuis heeft het gezin het nog steeds veel over de reis en halen ze veel herinneringen op. “Het heeft ons een andere kijk op dingen gebracht, bijvoorbeeld op comfort, luxe en welvaart. Je kunt het wat meer relativeren. Als ik dan zie waar mensen zich soms druk om maken, kijk ik ernaar en denk ik: dat doe ik niet meer. Ik ben ook niet meer gehecht aan spullen.” Nog steeds putten ze uit de herinneringen van Gods zegeningen op de reis. “Het geeft ons houvast. God is nog steeds dezelfde, dus ook hier in Nederland laat Hij ons niet los.”

God is nog steeds dezelfde

Thuis besloot Mellody een boek te schrijven over de reis. Tijdens het schrijven zag ze duidelijk de rode draad van Gods aanwezigheid tijdens hun reis. “Wanneer ik terugkijk op alle gebeurtenissen zie ik hoe bepaalde puzzelstukjes steeds weer op hun plek vielen. Wonderlijke zegeningen. We kochten bijvoorbeeld een kettinkje in Peru, omdat we hadden besloten dat we in de toekomst plaats wilden maken voor een pleegkindje in ons gezin. Het kettinkje konden we dan geven. Ik kreeg heel sterk het gevoel dat we er nog een moesten kopen. Toen we ons in Nederland openstelden voor pleegzorg, kregen we de vraag of we misschien twéé meisjes op konden vangen. God wist het allang!”

Een boek vol herinneringen

Het schrijven van het boek was een flinke klus. “Ik heb er lang over gedaan, maar het was mooi om de reis her te beleven. Ik viel van de ene herinnering in de andere. Het was altijd al een wens om een boek te schrijven. Nu had ik wat te vertellen. Het is een aaneenrijging van indrukken. Ik wilde het niet vergeten, maar het vastleggen. In eerste instantie deed ik dat voor mezelf, de familie en de jongens. Uiteindelijk kwam er een boek uit.

Er is nog genoeg te dromen

Nu is het tijd voor nieuwe avonturen! Onze kinderen zijn ouder en aan het studeren, dus waarschijnlijk zullen Peter en ik de volgende keer samen gaan. Er zijn nog genoeg plekken die we willen bezoeken. Terug naar Australië. Patagonië lijkt ons mooi. Of terug naar de familie in Chili, waar we gelogeerd hebben. Of een Antarcticacruise… Siberië. Er is nog genoeg te dromen. Reizen is prachtig!”

‘Zes op reis’ | Mellody Alberts-Jonasse | ISBN 9789493200289

Eerder vertelde Mellody over de wereldreis van haar gezin in Eva 6 uit 2016.

Wat begon met een onschuldige rondreis door Europa, veranderde voor Sietske en haar man Herman in de bediening om christen te zijn tussen de rondtrekkende ‘van lifers’. Lees hun verhaal: “We willen dat onze agenda leeg is, zodat elke dag openligt voor als God iets wil.”