Moeder en dochter onder één dak: 'We zijn bij elkaar, maar niet op een kleffe manier’

“Tussen onze woning en die van Hellen zit vijftig meter én een bruggetje”, lacht Maria. “Wij hebben ons eigen plekje en onze eigen badkamer. Verder is alles op het erf gemeenschappelijk: de tuin, het erf én de frituurpan.”

Hellen: “Vijf van onze zes kinderen wonen hier. Dat is voor een moeder natuurlijk geweldig. We zijn bij elkaar, maar niet op een kleffe manier. Zojuist had ik Maria nog aan de telefoon: 'Waar zit je eigenlijk?' Ik heb soms geen idee waar ze is en of ze ergens op het erf loopt.

Hier wonen is zo’n rijkdom. We leren veel van elkaar, bijvoorbeeld om in vrede en verbinding te leven en met respect voor de ander. Het geloof is een heel belangrijke motor van hoe we ons leven vormgeven. En we zouden geen van allen terug willen naar huisje, straatje, wijkje. Dat zouden we nu heel saai vinden, denk ik.”

We zouden geen niet terug willen naar huisje, straatje, wijkje. Dat zouden we nu heel saai vinden.

Maria: “Inderdaad, er gebeurt hier altijd wat. Al heeft iedereen uit de familie weer andere drijfveren om hier te wonen. De een doet het vooral voor de gezelligheid, de ander om meer ruimte rond het huis te hebben. Ik vind het bijvoorbeeld heel waardevol om in de moestuin en het voedselbos bezig te zijn, mijn moeder heeft daar minder mee.”

Hellen: “Nee, dat is niet mijn ding. Ik haat de moestuin, haha! Ik ben meer van het overzicht, van de structuur en de organisatie. En ik doe aan zielzorg, daar ben je moeder voor. Ik denk dat ons huis de spil van het erf is, waar iedereen terecht kan met zijn verhaal. Ik mag er gewoon voor ze zijn.”

Maria: “Ik hoef geen tijd te maken om naar mijn moeder te gaan, ze ís er gewoon. Dat is ook iets wat ik heel erg gewaardeerd heb uit mijn kindertijd. Mijn moeder had een groot gezin, dus er was altijd reuring thuis. Toch had ze oog voor iedereen. En ze zag dat het ene kind iets anders nodig had dan het andere. Dat probeer ik zelf ook te doen.”

Ik vind het zo’n groot geschenk dat je deel mag uitmaken van het leven van je volwassen kinderen

Hellen: “Als Maria me om advies vraagt over haar kinderen, zeg ik: ‘Doe maar gewoon wat, meestal komt het wel goed.’ Zo heb ik het ook gedaan. Als ze maar de liefde proeven en voelen. Dat is uiteindelijk belangrijk. Wat ik heel erg bewonder aan mijn dochter is dat ze een mateloos getalenteerde vrouw is en dat ze ook aan al die talenten op een goede manier uiting kan geven. Ze raffelt niets af. Het is mooi om te zien wie ze is en hoe ze gemaakt is. Ik vind het zo’n groot geschenk dat je deel mag uitmaken van het leven van je volwassen kinderen. Dat is het allergrootste compliment van mijn moederschap.”

• Moeder en dochter onder één dak: 'We zijn bij elkaar, maar niet op een kleffe manier’

  Moeder en dochter onder één dak: 'We zijn bij elkaar, maar niet op een kleffe manier’