‘Over 29 maanden ben ik schuldenvrij’
Con Starreveld (69) leeft van vijf euro per dag
Voor zijn 73e hoopt Con Starreveld (69) van zijn schulden af te zijn. Tot die tijd moet hij rondkomen van vijf euro per dag. “Het is een kwestie van overleven. Ik ben tenslotte ook de jongste niet meer. Maar ach, beschuit is niet zo duur.”
“Elke zondag neem ik vijfendertig euro op. Vandaag is het vrijdag, en ik heb nog zeven euro over. Nu zit ik te dubben of ik wel of geen kaas zal kopen. Want dan kan ik tosti’s maken met het brood van de Voedselbank. Dat is ook niet verkeerd."
Marokkaanse familie
"Ik werd verliefd op een vrouw die achter mijn rug om mijn rekeningen plunderde. Omdat ik niet thuis ben in online bankieren, kwam ik er pas achter toen het al te laat was: 23.000 euro schuld. In augustus 2016 werd ik afgesloten van gas en licht.
Om in de wintermaanden toch wat licht te hebben en te kunnen lezen, heb ik uren in de lift van mijn appartement doorgebracht. Alleen een Marokkaanse familie bekommerde zich om mij. Zij kwamen af en toe wat eten brengen. Als ik het koud had, ging ik traplopen. Wat moet je anders? In je bed gaan liggen, schiet ook niet op."
Ik heb uren in de lift van mijn appartement doorgebracht
Drie dagen stamppot
"In die tijd was ik de wanhoop nabij. Tot ik een oude bekende tegenkwam die mij de weg wees naar sociale instellingen. Dankzij Schuldhulpmaatje ben ik nu een aardig eind in de goede richting. Om mijn schulden af te betalen, leef ik sinds november 2016 van vijfendertig euro per week – vijf euro per dag. Maar ach, beschuit is niet zo duur, hoor. Verder moet je gewoon handig zijn. Roeien met de riemen die je hebt. En een beetje goochelen. De XXL-weken afwachten bij de Lidl, bijvoorbeeld. Als je goedkoop inkoopt, kun je drie dagen stamppot eten en heb je wat geld over voor iets wat je echt nodig hebt. Al zou ik eigenlijk een nieuwe bril moeten hebben, maar dat zit er voorlopig niet in."
Maar ach, beschuit is niet zo duur
Nog 29 maanden
"Ik zeg liever dat ik achterstallige betalingen heb, dat klinkt positiever dan schulden. Maar ik streep de maanden wel af, ja. Ik moet er nu nog 29. Dus voordat ik weer een beetje een normaal inkomen heb, ben ik bijna drie jaar verder. Misschien ben ik dan zo gewend aan die vijf euro per dag, dat ik van gekkigheid niet weet wat ik moet doen; sta je daar ineens met elfhonderd euro in de maand.
Tot die tijd probeer ik van de kleine dingen te genieten. Kijk, ik leef nog en ik heb mijn natje en mijn droogje. En het is ook heel makkelijk hoor, die vijf euro per dag. Ik hoef nergens over na te denken, want ik kan het toch niet kopen.”
Tekst: Mirjam Hollebrandse
Beeld: Ruben Timman
