Palestijnse christenen en hun visie op Israël

Het gebouw van het Palestijns Bijbelgenootschap in Jeruzalem is maar klein. Het staat er onopvallend, in een Arabisch straatje. Wie echter goed door de ramen kijkt, ziet in het winkeltje bijbels in verschillende talen liggen. Labib Madanat, directeur van het Palestijns Bijbelgenootschap in Jeruzalem, heeft zijn kantoor boven in het pand. Hij is geboren in een Jordaanse, christelijke familie en werkt onder Arabische moslims.

Hoewel de christenen een ruime minderheid zijn in Israël, 2 tot 4 procent, voelt Labib zich niet bedreigd. "De moslims hier in Israël zijn gewend aan christenen. Ook omdat we geen geheime organisatie zijn. We opereren heel open. Jezus was ook niet geheim of agressief. Hij was positief, Zijn proclamatie getuigde van waarheid, eerlijkheid en toegewijde liefde.

Bovendien, de moslims zijn mijn mensen, zij zijn onderdeel van mijn cultuur, ik begrijp hen. Daarom voel ik me niet bedreigd, ik vóel me geen minderheid. Wat jullie in het Westen als een bedreiging van de moslims zien, zie ik juist als een uitdaging, een mogelijkheid om het Evangelie uit te dragen. Ik heb een boodschap voor de Arabische moslims."

Dat veel mensen negatief denken over de islam, begrijpt Labib wel. Maar je moet het nuanceren: "Er is één Koran, maar er is niet één moslimgodsdienst. Er zijn twee uitersten, tolerant en niet-tolerant. En verder alles wat daar tussen zit. En wat betreft de Palestijnse christenen: zij moeten bemoedigd worden om ware getuigen van Jezus Christus te worden voor moslims en Joden."

Animo
Labib ziet het als zijn taak om Gods Woord te verkondigen. Maar daarbij is het niet de bedoeling er een complete campagne van te maken, door op de hoeken van de straten te staan om te evangeliseren. "Wij proberen door onze manier van leven iets uit te dragen en we stellen het Woord van God overal beschikbaar. Zo hebben we bijbelshops in verschillende plaatsen van het land, we nodigen mensen uit voor activiteiten en werken op scholen. De animo is groot. 75 % van de moslims staat open voor het Evangelie. Het is aan hen wat ze er mee doen.“

Labib denkt zelfs dat er onder moslims meer interesse is voor de Bijbel, dan onder christenen. Bovendien ziet hij in het Westen veel geestelijke moeilijkheden bij christenen. "Kijk, voor mij is het Westen geen kwade natie, zoals sommigen zeggen. Ik zie het als een vrije en democratische wereld. Maar die vrijheden geven je nog niet automatisch de kans om je van jezelf te bevrijden. En dan denk ik: ‘Er is een ánder niveau van vrijheid, namelijk door Jezus Christus. Niemand kan je die vrijheid afnemen. Dat wil ik aan mijn mensen doorgeven, omdat ik van hen hou.

In sommige families is er grote druk om moslim te blijven en is er soms zelfs gevaar. Maar hoe meer mensen leven naar Gods Woord, hoe meer ze Gods nabijheid voelen. Mensen moeten Jezus als hun verlosser accepteren, dat is de enige weg tot Leven, wie je ook bent. Want de verlossing van God kent geen discriminatie. En het oordeel is aan God. Onze taak is het doorgeven van het Evangelie. En wij doen dat aan de Palestijnen."

Mandaat
Ook Alex Awad wordt geboren in een christelijke familie, in West-Jeruzalem. In de oorlog van 1948 sneuvelt zijn vader en vluchten Alex en zijn moeder naar Oost-Jeruzalem. Hij zegt over die tijd: „Het geloof van mijn moeder hielp ons in onze situatie. We leefden in materiële armoede, maar in geestelijke rijkdom.“
Na een studie theologie in Zwitserland en Amerika, wordt hij voorganger van een Baptistengemeente in Jeruzalem. Daarnaast werkt hij voor het Bethlehem Bijbel College. De gemeente van Alex Awad heeft veel contacten met Messiaanse Joden. "We bidden samen, delen onze zorgen en zijn dankbaar dat we zo goed contact hebben. Dat is genade, de hand van God.“ Alex zelf heeft ook veel contact met Israëlische militairen. „Ik maak vaak een praatje met hen als ik bij controleposten kom. Dan spreken we over recht en of het goed is wat het Israëlische leger doet." Hoewel sommige gemeenteleden wel onder moslims en Joden evangeliseren, is de gemeente van Alex er niet een met grote evangelisatieacties.

Hij realiseert zich dat de Palestijnse christenen een minderheid zijn. "Soms voelt die moslimmeerderheid ook als een bedreiging. Want hoor je bij de meerderheid, dan heb je niets te vrezen. Maar wij hebben een mandaat van God gekregen en moeten Hem gehoorzamen. We moeten gelovig zijn en de boodschap doorgeven. God kijkt naar de harten van mensen, dus niet iedere moslim gaat automatisch naar de hel. Alleen door Jezus Christus word je zalig, maar dat geeft niemand het recht om anderen daarvan uit te sluiten. Dat is aan God. Kijk, ik ben het niet eens met de Palestijnse moslims als het gaat om het geloof, maar het is wel mijn volk. Ze leven en eten hetzelfde als ik. Moslims geloven in een hemel, in Jezus Christus, dat Hij geboren is uit een maagd, wonderen doet, in de hemel is. De Joden geloven dat niet eens. Alleen geloven de moslims dat Jezus een profeet is, en dat ze mede door goede werken in de hemel kunnen komen."

Volgens Alex zijn er maar weinig moslims in Israël die christen worden. "Christenen zijn vaak geen goede getuigen van hun geloof. Voor de moslims is het christendom ook geen aantrekkelijke godsdienst. Als ze de Westerse manier van leven zien, hun zonden, dan willen ze geen christen worden."

Hoe ziet u de toekomst van Israël?
"Israël is ook van de Palestijnen. Maar zij worden onderdrukt door de Joodse bezetting."

Maar God gaf de beloften aan Abraham, Izak en Jakob. Het Joodse zaad dus.
"Klopt, maar niet aan Barak, Sharon en dergelijke. Zij zijn Joden door traditie, niet door het zaad van Abraham. Veel Palestijnen waren Joods en werden christen door de prediking van Paulus. De Joden die Jezus Christus verworpen hebben, zijn geen echte Joden. Je bent pas een echte Jood als je Jezus Christus erkent. De Palestijnse christenen in Israël hebben meer Joods bloed dan de huidige Joden. Want de Joden zijn verstrooid en vermengd met andere volken. De beloften van God aan Abraham zijn spiritueel, symbolisch, niet letterlijk. God bedoelde het koninkrijk van God. Paulus zegt dat de echte Jood niet de Jood door het vlees is, maar door het ware geloof."

In Romeinen 11: 1 zegt Paulus toch: ‘Maar heeft God Zijn volk dan verstoten? Volstrekt niet!’
"God heeft Zijn volk niet verstoten, nee. Maar de Joden hebben Hém verstoten. Johannes zegt in Johannes 1: 11 tot 13: ‘Doch allen die Hem aangenomen hebben, hun heeft Hij macht gegeven om kinderen Gods te worden. Niet uit het bloed, noch uit de wil des vleses, noch uit de wil eens mans’. Maar ondanks dat de Joden Jezus verworpen hebben, opent God de weg tot de zaligheid. Paulus spreekt van een overblijfsel dat behouden zal worden. Maar de verlossing van de Joden hangt niet af van het bezetten van een stuk land, maar van de terugkeer naar Jezus en het accepteren van Hem als de Messias en Verlosser."

Naast deze vervangingstheorie zijn er ook andere ideeën over Palestijnen en de toekomst van Israël. Zo zegt een Palestijnse christen, die niet bij name genoemd wil worden: "Abraham had twee zonen. En God heeft ook die tweede zoon, Ismaël, gezegend. Bovendien gaf God de beloften aan Abraham en niet specifiek aan Izak. Dus hoe kun je zeggen dat Israël voor de Joden is?"

Maar Ismaël was een kind van een slavin. Dus hoe ziet u dan Galaten 4, waar staat dat de zoon der dienstmaagd geenszins zal erven met de zoon der vrije?
"Ik bezie dat vanuit Jezus Christus en niet vanuit Israël. God wil dat iedereen bij Hem komt, Jood of Arabier, Ismaël of Izak. En geloof je in een democratie, dan geloof je niet dat de beloften alleen voor Izak gelden. Want een democratie betekent gelijke rechten voor iedereen."

Hoe staat u tegenover Arafat?
"Arafat is een leider die Jood en Palestijn naast elkaar wil laten leven."

Dat kan niet, blijkt.
"Omdat de Israëli’s zich niet aan de regels van de democratie houden. Ik wil ook graag leven in een staat die iedereen respecteert. Maar op de Westbank worden de Palestijnen onderdrukt. Als Israël van de Joden is, hoe groot is Israël dan? Egypte en Jordanië erbij? De Arabieren willen alleen de Westbank en Oost-Jeruzalem."

Hoe staat u tegenover de recente aanvallen in Jeruzalem en Haifa?
"Die keur ik ten zeerste af. De atmosfeer is er een van haat en die is niet te genezen met aanvallen. Sowieso geloof ik niet dat je een oog-om-oog, tand-om-tand-beleid moet voeren. Ik begrijp de frustratie van de Palestijnen, maar de echte vrede komt, net als bij Jakob en Ezau, door vergeving van beide kanten."

Zullen alle Joden zalig worden?
"Nee, alleen als je Jezus als de Messias erkent, word je behouden."

Maar Israël is een apart gezet volk, met aparte beloften…
"Houden die beloften in dat ze zalig worden zonder de Messias te erkennen? Ik geloof dat niet. Want hoe zit het dan met de Indianen, die nooit van God gehoord hebben? Waarom zou God dan Israël zalig maken, inclusief de gestorvenen? Er staat in de Bijbel: ‘Alleen door de Zoon zult gij zalig worden’. Er staat niet bij: ‘Behalve de Joden, want die heb Ik uitverkoren’."

Dit artikel is het laatste in een serie van 3. Eerder plaatsten we een interview met burgemeester Olmert van Jeruzalem en een gesprek met twee Messiasbelijdende Joden.