Blog Elbert Smelt: 'Plons!'
‘Gewoon springen!’
Klappertandend en zo rood als een kreeft sta ik weer op de pier. M’n hele lijf tintelt en ik voel spieren trillen waarvan ik het bestaan alleen maar uit anatomieboekjes ken. Het voelt hier boven water ineens verrassend mild aan voor hartje winter.
Om in het ijskoude Zwarte Water te springen had ik lichte druk nodig: een bevriende durfal sprong eerst en toen kon ik niet achterblijven. ‘Gewoon springen!’ Na wat gejammer ga ik met m’n ogen dicht. Plons!
Eerst kan ik nauwelijks ademen. Het lijkt alsof er allemaal naalden in m’n lijf worden geprikt, maar na een minuut vluchtneigingen onderdrukken lukt het! En het smaakt nú al naar meer. M’n hart pompt als een malle en ik voel dat ik leef!
Het begon met een draaidagje van Topdoks, het kinderprogramma dat ik presenteer met Rachel Rosier. Onder begeleiding van een soort doula moest ik in een ijsbad. Als je dat kunt, dan kun je ook koud douchen, was mijn gedachte. En daarna dacht ik: dat openwaterzwemmen kan ik eigenlijk ook wel het hele jaar door doen!
De natuur is een sportschool die altijd open is
De natuur is een sportschool die altijd open is, en het openwaterzwemmen werd een soort meditatief moment voor me. Oog in oog met de natuur, de getijden, de Hollandse luchten kan ik even uitzoomen op het hogere. In de verrassende stukjes natuur die hier nog zijn in de Bijlmer, heb ik zelfs een hoi-relatie opgebouwd met een zwanengezin dat eens per week bij hun rondje Gaasperplas een malloot met een badmuts voorbij ziet dobberen.
Maar ja, toen werd het november… De koude regen kwam en het werd keer op keer een strijd tussen m’n wil en m’n oer-Elbert, die het liefst wegkruipt in een warmgestookte plaggenhut. Ook op andere vlakken in ’t leven voel ik soms vluchtneigingen, maar daarover volgt komend jaar nog wel meer.
In zekere zin was de verhuizing van ons gezin naar de Bijlmer ook een sprong met je ogen dicht in koud water. Zeker vanuit de warme bubbel die we op de Veluwe hadden opgebouwd. Hier voelden we ook dat je hart harder gaat kloppen om handen, voeten, ziel en lichaam op te warmen. En dat brengt een heleboel hartverwarmende maar ook hartverzakkende situaties met zich mee.
Graag vertel ik daarover, maar elke veertien dagen een column schrijven? Ik weet niet of ik dat wel kan en durf. ‘Gewoon springen,’ hoor ik. Plons!
Gelukkig nieuw jaar allemaal…
Geschreven door
Elbert Smelt, gastauteur
