‘Problemen in de kerk ontstaan door gebrek aan gezámenlijk gebed’

Ook al vormen ze misschien een minderheid, er zijn gelukkig nog heel wat mensen die zich vol passie bezighouden met gebed in en voor de kerk. Hoewel ze eenparig zijn over het belang van gebed, zijn de meningen over de stelling verdeeld.

Eens

Johan is voorzitter van de wereldwijde gebedsbeweging ‘24-7-gebed’ (www.24-7gebed.nl). Op de website worden jonge en oude christenen opgeroepen aanhoudend en volhardend te bidden. “Ik ben het eens met de stelling, omdat gebed ons afhankelijk maakt van God, ook als kerk. Het feit dat we niet afhankelijk willen zijn en niet willen sterven aan onszelf, is een belangrijke oorzaak voor problemen en ruzies onderling. Als we gezamenlijk bidden, laten we de regie aan God en heeft Hij de mogelijkheid om eenheid te bewerken. Door ons over te geven aan de leiding van de Heilige Geest, kan Hij een hele groep overtuigen dat wat Hij doet goed is.”

Ook Ernst van Olffen, actief lid van een traditionele PKN-gemeente in Oldenzaal, is het eens met de stelling van deze week. “In onze kerk wordt er, afgezien van de gebeden tijdens de diensten, niet gezamenlijk gebeden. Zelf maak ik deel uit van een gebedsgroep, waarin ik de enige ben uit mijn kerk. Het is belangrijk om samen te bidden want ‘het gebed van een rechtvaardige vermag veel, omdat er kracht aan verleend wordt’. Bij gezamenlijk gebed vallen muren en meningsverschillen weg, of worden zij verzacht. Eenparig gebed maakt ons er namelijk beter van bewust dat we door één Geest worden geleid!”

Hij krijgt bijval van Renzo de Boer, kerklid uit Zwolle, die het gebed als een van de belangrijkste dingen in zijn dagelijks leven ziet. “Er is al een groot probleem wanneer deze stelling een vraag zou zijn,” reageert hij. “Waar ‘gezamenlijkheid’ ontbreekt in een leger, is het binnen afzienbare tijd een onherroepelijke prooi voor de tegenstander. Het succes van de eerste gemeente is gelegen in het woordje ‘gezamenlijk’, of – in het woordgebruik van NBG-vertaling uit 1951, ‘eendrachtig’. Je komt dit woordje, dat ook al zo’n verlangen naar eenheid weergeeft, in de eerste hoofdstukken van het boek Handelingen vijf keer tegen. Het geheim dat ten grondslag lag aan het offensief van God om de wereld succesvol onder het beslag van Zijn Woord te brengen, was gezamenlijk aanhoudend gebed. Dat was zo, dat is zo en dat blijft zo.”

Oneens

Henk Stoorvogel, pastor gemeenteontwikkeling bij de Vrije Evangelisatie in Zwolle, kijkt op een heel andere manier tegen de stelling aan. “Problemen in kerken kunnen door allerlei oorzaken ontstaan, niet alleen door te weinig samen te bidden. Ik ken kerken die veel gezamenlijke bidstonden hadden en tóch in grote problemen kwamen, evenals kerken die weinig gezamenlijk bidden en evengoed een krachtige zegen ontvangen. De eerste gemeente in Jeruzalem was een gemeente die wist wat gezamenlijk bidden inhield; toch komt zij in Handelingen 6 in grote problemen. Een deel van de gemeente voelde zich achtergesteld en een scheuring dreigde. Wat deden de discipelen? Belegden zij een bidstond? Nee. Zij riepen de gemeente bijeen en kondigden een aanpassing in leiderschapsstructuur aan. De oorzaak van het probleem was geen gebrek aan gebed. De oorzaak betrof een leiderschapsprobleem. Nadat dit op moedige wijze was aangepakt, brak de opwekking in Jeruzalem verder door en zelfs ‘een grote groep priesters aanvaardde het geloof’.
Verschillende gemeenten kunnen een verschillende ‘kleur’ hebben. Sommige gemeenten blinken uit in gebed, andere zijn bijvoorbeeld goed in evangelisatie, Woordverkondiging of pastoraat. Samen vormen we het lichaam van Christus. Geen enkele gemeente hoeft ‘allround’ te zijn. Wij hebben soms de neiging aan gavenprojectie te doen en die zaken waar wij goed in zijn als vanzelfsprekend van alle andere mensen te verwachten. Dan gaan we voorbij aan het feit dat God aan verschillende mensen verschillende gaven geeft.”

Ook Hans Keijzer, oud-directeur van de Evangelische Zendingsalliantie (EZA), is het niet direct eens met de stelling, al zit hij in verschillende gebedsgroepen – die hij voor zijn ogen ziet vergrijzen. “Ik heb moeite met twee woorden in de stelling, namelijk ‘in de kerk’ en ‘gezamenlijk’,” licht hij toe. “Waarom zouden we alleen de problemen in de kerk eruit lichten, als de hele wereld barst van de problemen, zowel maatschappelijk als persoonlijk? Zeker, in veel gemeenten komen problemen voor. Het kan best zijn dat één persoon die weet wat bidden is daar verandering in brengt. Denk aan Daniël uit de Bijbel. Denk ook aan de zendeling John Hyde (1865–1912, red.) in India, die in zijn eentje een opwekking bewerkte. Problemen kunnen dus ook verholpen worden door één volhardende bidder en in die zin is deze stelling mij te stellig. Natuurlijk ben ik er een voorstander van dat gelovigen samen bidden, want in Handelingen 2 staat dat de gelovigen bleven volharden, onder meer in de gebeden. Kennelijk namen ze er allen aan deel. In zó’n gemeente kan men met problemen omgaan.”

Margreet Bouw, van het Huis van gebed Domino in Utrecht, vult hem aan: “Het lijkt me niet zo, dat wanneer er gezamenlijk wordt gebeden er geen problemen meer zouden ontstaan. Problemen zullen er in deze wereld altijd wel blijven (Luc. 22:31,32; Dan. 11:32b-35). Wel is het van levensbelang hoe we daarmee omgaan: samen biddend zoeken naar Gods leiding en naar Zijn bedoelingen aan de hand van Zijn Woord (Matt. 22:37-39). Als we dat ook in de praktijk brengen, ben ik ervan overtuigd dat veel dingen weer goed komen.”

Tekst: Mirjam van der Vegt
Beeld: Dokus