We zijn gemaakt voor onze tijd

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.  

Je bent gemáákt voor deze tijden – PopUpGedachte donderdag 1 februari 2018

De grote maan van vannacht is verdwenen, wolkenflarden jagen langs de hemel en het donkerblauw van de nacht begint al lichter te kleuren. De ochtend begint, de dagen worden langer, vogels beginnen zich te roeren. Het is nog wat vroeg voor lentegevoelens, maar het besef dat er weer lentegevoelens komen geeft al een soort nieuwe energie. Een energie van buiten. Van beweging. Ik zie er naar uit, naar meer licht, naar nieuw leven. Door dit vroege uur van opstaan en schrijven, zo tussen zes en zeven, word ik me er ook meer bewust van dat er seizoenen zijn. In de donkere wintermaanden is het een heel andere belevenis dan in de frisse zomer of de stormachtige herfst.

Een directrice die ik laatst sprak, gebruikte de seizoenen ook om de activiteiten van haar stichting op af te stemmen. Zij zei: ‘Als iemand in oktober bij me komt met een nieuw idee, zeg ik: “te laat! Leg maar op de plank voor maart.” In het winterseizoen groeit niets, dat moet je dan ook niet forceren.’ De zin staat me bij alsof die gisteren is gezegd, omdat het zo’n rust geeft. Omdat je mee mag in de beweging van de seizoenen, in het ritme van de wereld, in plaats van ertegenin.

Vanochtend wordt in de oude lezingen van de dag Salomo aangesteld als opvolger van de grote koning David. Geen gemakkelijke taak en een kwetsbare positie, die door de Eeuwige bloedserieus wordt genomen. Van wie macht heeft wordt veel gevraagd. Eigenlijk is het met name dit wat de Psalm zegt vanochtend: ‘Gij kunt beschikken over vaardigheid en krachten, wat groot en sterk is hebt Gij zo gemaakt.’ Dat de macht of de kracht die er is, niet van jou is, niet vrij is om mee te doen wat je wilt, niet eens vrij is om te ontkennen uit bescheidenheid, valse bescheidenheid of gebrek aan moed, maar dat die kracht gegeven is om mee te werken. In de derde lezing stuurt Jezus zijn leerlingen op pad, twee aan twee, om de wereld te vertellen dat het anders moest. Ook geen sinecure.

Waar ligt jouw aanstelling? Jouw macht en de mijne? Waar ben ik voor gemaakt? Die vraag kreeg gisteren een van de mooiste antwoorden die ik kon bedenken. Tijdens een soort afscheidssymposium had ik een bijdrage, waar anderen dan weer op reageerden en er was een bestuursvoorzitter die de boel opende en afsloot. Een droge man, kan ik u zeggen. Sympathiek, maar niet iemand die de zaal even fijn in de greep neemt en retorisch alle hoeken van de kamer laat zien. De woorden kwamen langzaam en de beelden bleven achterwege. Het was moeilijk te volgen.
Zo opende hij. Bij de afsluiting kwam hij weer. En ik hoopte dat het rap voorbij zou zijn, konden we aan de borrel. Tot hij opeens een stuk begon te citeren. Van ene Clarissa Pinkola Estés. En deze man kwam met een van de mooiste stukken tekst die ik in lange tijd gehoord heb. Ik heb een paar stukken voor de vuist weg vertaald om het meer eigen te maken:

Vrienden, verlies de moed niet. We zijn gemaakt voor tijden als deze. Van zo velen hoor ik de laatste tijd dat ze diep ontzet zijn. Ze zijn bezorgd over de stand van zaken in onze wereld vandaag de dag. Onze tijd is een tijd van dagelijks perplex staan en vaak gerechtvaardige woede over de nieuwste manieren waarop door het slijk wordt gehaald wat zo essentieel is voor de geciviliseerde, visionaire mens.

U hebt het goed gezien. De glans en de hoogmoed waar sommigen naar verlangen terwijl ze de verschrikkelijkste daden tegen kinderen, ouden van dagen, jan en alleman, armen, onbeschermden en hulpelozen aanmoedigen, beneemt een mens de adem. Toch, smeek ik je, vraag ik je, wil ik je zachtjes aanmoedigen om je geest niet uit te drogen door deze moeilijke tijden te beklagen. En vooral: verlies niet de hoop. En wel in de eerste plaats, omdat dit waar is: we zijn gemaakt voor deze tijden. Ja. Jaren hebben we geleerd, geoefend, getraind en gewacht om precies op dit niveau van maatschappelijke betrokkenheid elkaar te vinden.

We hebben niet de taak om de hele wereld in één keer te repareren, maar om ons uit te strekken en dat deel van de wereld te helen dat binnen ons bereik ligt. Elk klein, kalme ding dat één ziel kan doen om een andere ziel te ondersteunen in deze arme lijdende wereld, helpt enorm. Het is ons niet gegeven om te weten welke handeling of wiens handeling de kritische massa zal geven om de boel te doen kantelen naar een blijvende goed.

Dit is de reden: ik voel het tot in het diepste van mijn botten en jullie ook: er kan geen wanhoop zijn als je herinnert waarom je op aarde gekomen bent, wie je dient en wie je gezonden heeft. De goede woorden die we zeggen en de goede dingen die we doen, zijn niet van ons. Het zijn de woorden en daden van Degene die ons hier heeft gebracht. In die geest, hoop ik dat je op je muur wil schrijven: Als een groot schip in de haven is aangemeerd, is het veilig, daar kan geen twijfel over bestaan. Maar dat is niet waar grote schepen voor zijn gemaakt.

(Klik hier voor haar hele verhaal in het origineel: http://www.grahameb.com/pinkola_estes.htm)

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.