Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Een anti-burn-out lied

Deel:

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Een anti-burn-out lied – PopUpGedachte maandag 5 november

Niet dat ik iets tegen burn-outs heb, of – God verhoede – tegen mensen met een burn-out. Het is namelijk behoorlijk ellendig als het je overkomt. Al zijn er ook velen die zeggen dat ze hun burn-out periode niet hadden willen missen, want wat heeft het hen veel gebracht. De lezing van vanochtend is een anti-burn-out lied, niet omdat het iets tegen burn-outs heeft of tegen mensen met een burn-out, maar omdat het voelt als een tegengif tegen burn-outs en aanverwante artikelen.

Dit staat er: Dat Heer, mijn hart, niet trots is
niet hoogmoedig mijn blik,
ik zoek niet wat te groot is
voor mij en te hoog gegrepen.
Nee, ik ben stil geworden,
ik heb mijn ziel tot rust gebracht.
Als een kind op de arm van zijn moeder,
als een kind is mijn ziel in mij.

Ik heb die tekst niet gekozen, hè? Het wordt me gewoon in de schoot geworpen op deze vroege maandagochtend. Tussen zes en zeven neem ik de lezingen van de dag erbij, uit een katholiek leesrooster en laat me dan verrassen. En deze verraste wel. Om het mooie beeld. Je ziel als een kind tot rust gebracht, als een kind op de arm van zijn moeder. Als een kind. Ik vind het vergevorde 21e eeuwse psychologie. Het zijn de coaches en psychologen anno nu die aandacht vragen voor het kind in jezelf en dat je dat aandacht moet geven omdat het anders doodgaat of je gaat terroriseren. Dat als je het kind in jezelf emotioneel verwaarloosd dat het dan op de gekste momenten uit de slof schiet en je niet begrijpt waarom je zo fel of zo emotioneel kunt reageren op iets doodgewoons. Dat je het razend oneerlijk vindt als je vriendin opeens een gelukkige relatie heeft en jij niet. Dat je heel bang kunt worden van grote groepen. Al die dingen.

De psalmdichter wil zijn hoogmoed en zijn streven naar wat te hoog gegrepen is onder controle krijgen. Hij wil zijn jagende innerlijk dat niets wil missen, rust bieden; het lijf dat het steeds op de heupen krijgt, want je wil niet achterblijven, hè? De innerlijke noodzaak om je  te bewijzen, want anders besta je misschien wel niet. Trots is in zichzelf is natuurlijk prachtig, maar als het een manier is om de onzekerheid te onderdrukken die onder de oppervlakte speelt, wordt het naar. Als trots een ongenaakbaarheid is, die de angst moet verhullen dat je er niet mag zijn, gaat er toch iets mis. Of als je hoog grijpt, omdat je bang bent anders niet mee te tellen en dan maar grote happen uit het leven neemt, in de angst iets te missen. Dan zijn we op weg naar burn-outs, dat houden we niet vol, dan branden we op.
Gelukkig, zou je bijna zeggen, al is het verschrikkelijk. Gelukkig, omdat het een kans is om de ziel weer te vinden, tussen de brokstukken. En het op te pakken en te kalmeren, op de arm in slaap te wiegen en met bewogenheid te zien hoe het vermagerd is en bleekjes. En dat ze gevoed mag worden, in slaap gesust, warmgewreven en geliefd. Mijn ziel.

Ze heeft stilte nodig en veiligheid, warmte en liefde. Ze gaat graag nieuwsgierig op pad naar nieuwe vergezichten, maar krimpt in elkaar als de woorden te brallerig worden of de uitspraken te schril. Als haar onzekerheid niet mag bestaan en haar kwetsbaarheid.

Nee, ik ben stil geworden, zegt de psalmdichter. Ik heb mijn ziel tot rust gebracht. Als een kind op de arm van zijn moeder, als een kind is mijn ziel in mij.

Betekent dat je terugtrekken? Een mystieke stilte en een yogamatje in de hoek of een divan en een dagboek? Ook waarschijnlijk. Maar het betekent ook concrete keuzes. Die voorbijgaan aan de bewijsdrang, die het streven, netwerken om te scoren en alles laten varen – Misschien niet altijd, maar in elk geval vaak genoeg om de ziel z’n broodnodige rustmomentjes te gunnen.

Rabbi Jezus is altijd concreet en zegt: ‘Organiseer je een feestje,  nodig dan niet alleen je vrienden uit. Haal niet alleen de mensen binnen die jou ook weer op hun feestje uitnodigen, want wat levert dat op? Dat kun je tegen elkaar wegstrepen.’

‘Maar als ge een gastmaal geeft, nodig armen, gebrekki­gen, kreupelen en blinden uit.
Gelukkig zult ge zijn, omdat zij het u niet kunnen vergelden.

Zou het een manier zijn om rust te brengen? Niet een tafel vol mensen tegen wie je opkijkt en hopen dat ze jou ook zien staan. Maar kijken of je een rol kunt vervullen in het leven van een ander. Niet om er iets voor terug te krijgen, maar gewoon omdat je het wilt.

Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.


afbeelding
afbeelding.

Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart.

Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--