Ga naar submenu Ga naar zoekveld

Lazarus staat op | Alleen is ook maar alleen

Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.

Deel:

PopUpGedachte vrijdag 18 oktober 2019 – Alleen is maar alleen

Op deze ochtenden zit ik in mijn eentje achter een keukentafel. Alleen. Eenzaam is het niet, het geluk van een huis met slapende mensen die je liefhebt, is een ongelofelijke zegen. Maar het alleen zijn is ook een cadeau. Even de tijd om stil te staan, om zelf na te denken. Ik heb dan wel geen mancave met dartbord, koelkast en tv. Ik heb wel mijn PopUpGedachte-uurtje in de ochtend. En het voorziet mogelijk in een zelfde soort behoefte.

We hebben de behoefte om af en toe alleen te zijn. Iedereen zit anders in elkaar, maar ik denk dat het een algemeen menselijk gegeven is. De monnik zocht het in zijn cel en als de muren op hem afkwamen en hij vol van vragen de abt opzocht om antwoorden te vinden, zei deze soms: ga terug naar je cel en je cel zal je alles leren. Alleenheid is een manier van ontdekken.

Tegelijk kan het een vloek zijn. Een zijnstoestand die je je ergste vijand nog niet toewenst omdat het je kapot kan maken. De monnikscel is voor de kluizenaar de hemel, de isolatiecel is voor de gevangene de hel. Hoe dicht bij elkaar kan het liggen. Er is iets dubbels met alleenheid en het vergt moed om als de alleenheid je kwaad doet, om dan om anderen te vragen. Vragen of iemand bij je wil zijn, met je mee op wil trekken, en dat de ander ook nee kan zeggen, dat vraagt moed. Vertellen dat sommigen je hebben achtergelaten, dat je niet langer je omringd voelt door mensen die je supporten, dat vraagt moed. Het is Paulus vanochtend die het vraagt aan zijn leerling Timotheüs. Ook in kwetsbaarheid gaat de man van de soms grote woorden en de ellenlange zinnen ons voor. Dit staat er:

Timotheus, dierbare, doe uw best om spoedig bij mij te komen. Demas gaf de voorkeur aan de wereld en heeft mij in de steek gelaten. Hij is naar Tessalonica vertrokken. Crescens naar Galatie, Titus naar Dalmatie. Alleen Lucas is bij me. Ga Marcus halen en breng hem met u mee; ik kan hem goed gebruiken voor het werk. Tychikus heb ik naar Efeze gezonden. Alexander, de kopersla­ger, heeft mij veel kwaad berokkend. Bij mijn eerste verdediging heeft niemand mij bijgestaan, allen hebben mij in de steek gelaten. Moge het hun niet worden aangerekend.

Nergens in Paulus brieven staan er zoveel namen op een rij, bij mijn weten. De man kijkt al schrijvend om zich heen en constateert dat iedereen weg is en dat alleen ook maar alleen is. Het is niet desastreus, hij vertrouwt op de godheid die hij heeft leren kennen, waardoor – zoals hij ergens zegt – de nacht oplicht als de dag en de eenzaamheid gevuld is als een volle kamer. Maar toch. Hij is niet alleen de vrome spiritueel, hij ziet ook mensen om zich heen en de meeste zijn vertrokken, soms in dienst van hetzelfde werk, anderen hebben het werk laten vallen, weer anderen bestrijden zijn werk. Makkelijk is het niet. En Paulus is niet bang om dat neer te pennen. Hij is niet de verlichte spiritueel, de machtige meester, de onkwetsbare vrome. Hij is aan het werk en alleen is maar alleen.

Vandaag is het de dag voordat ik een weekje vakantie neem van de PopUpGedachtes. Even blijven liggen ’s ochtends. En ik realiseer me wat een zegen deze ochtendgedachtes zijn al jaren voor mij. De mogelijkheid om te doen wat ik als belangrijkste ding in mijn leven wil doen: uit de oude teksten van christendom iets nieuws halen voor mensen vandaag. En de reacties dan, de luisteraars, jij die dit dan afspeelt, soms reageert, er iets van vindt of iets mee kunt.
Een like of een uitgebreide brief als reactie op zo’n ochtendoverweging. Het maakt dat ik besef dat ik niet alleen ben. En dat weet ik wel. Zoals Paulus dat heus weet. Maar ik ben geen kluizenaar en zeker geen verlichte vrome. En ik zoek hen ook niet. Een beweging van gewone mensen uit allerlei hoeken en gaten van de samenleving die zoeken naar inspiratie om zelfstandig, maatschappelijk bewogen, eerlijk en hoopvol in het leven te staan, gedreven door een verlangen dat resoneert in de oude teksten van christelijk geloof en in dat leven van Jezus van Nazareth. Dat zien en voelen dat het bestaat, maakt me gelukkig.

Alleen is maar alleen. En ondanks de vele momenten dat jij en ik ons even eenzaam zullen voelen, zijn we nooit helemaal alleen. Paulus leeft dat uit als spiritueel die zich gedragen weet door een godheid én als gelovige die beseft dat hij mensen om zich heen hard nodig heeft en dat durft te zeggen. Ik wens jou en mij dat dubbele besef toe.

Na de herfstvakantie hier in deze regio ben ik graag weer bij je terug. Meer PopUpGedachtes kun je vinden op lazarusstaatop.nl en voor nu: Vrede. En alle goeds.

Hier vind je drie tekstgedeelten die Rikko vanochtend las.

Geschreven door

Rikko Voorberg

--:--