Suzanne Bosman: “Mijn lesbische dochter werd vernederd”

Suzanne Bosman groeit op in Zandvoort. Met haar ouders en zus gaat ze elke zondag naar de rooms-katholieke kerk. Het geloof hoort bij het gewone leven en Suzanne voelt zich daar wel bij thuis. “Dat was na het Tweede Vaticaans Concilie. Er gebeurden nieuwe dingen in de kerk; je kreeg beatmissen met gitaren en drumstellen. Dat was best wel leuk.”

Dode vogels
Wanneer jeugdvriend Stijn Fens (later journalist en Vaticaankenner) een altaartje van zijn heeroom krijgt, spelen hij en Suzanne vaak kerkje. “Op een gegeven moment hebben we onze activiteiten uitgebreid naar het kerkhof. We struinden veel door de buurt en vonden dode vogels en muizen. Die begroeven we dan bij de familie Fens in de achtertuin met een hele mis erbij. Toen we ook honden wilden begraven, heeft mevrouw Fens het een halt toegeroepen.”

Als Suzanne elf is verhuist het gezin Bosman naar het Brabantse Heeze. Dat verandert hun leven ingrijpend. Naast het grote verschil tussen het wereldse Zandvoort en het dorpse Heeze heeft ook de verandering van kerk een grote invloed. De Sint-Martinuskerk waar het gezin zich bij aansluit is veel traditioneler. De missen zijn er nog in het Latijn. In het begin vindt Suzanne dat wel bijzonder, maar ze krijgt ook steeds meer vragen bij het geloof.

Kersttoespraak
Suzanne is veertien als ze haar ouders vertelt dat ze niet meer naar de kerk wil. Toch duurt het daarna nog ruim dertig jaar voordat ze zich laat uitschrijven. In een column schrijft ze: “Al tientallen jaren schaam ik me, wind ik me op, geloof ik vaak mijn oren niet, ben ik verbijsterd, maar ben ik vooral heel vaak heel erg kwaad.” Als Paus Benedictus zich in zijn kersttoespraak van 2012 kritisch uitlaat over homoseksuelen, is voor Suzanne de maat vol. Haar oudste dochter is namelijk lesbisch. “Toen kwam het mijn gezin binnen. Het liefste wat ik heb werd vernederd en uitgesloten.” Suzanne besluit zich per direct uit te laten schrijven.

Dat uitschrijven blijkt echter makkelijker gezegd dan gedaan. Je moet daarvoor namelijk drie brieven versturen: één naar de parochie waar je gedoopt bent, één naar het bisdom van die parochie en één naar de Stichting Interkerkelijke Ledenadministratie. “Dan is het einde verhaal, maar officieel dus eigenlijk niet. Jij kan namelijk wel besluiten dat je je wil laten uitschrijven, maar volgens de kerk ben je eigenlijk ingeschreven bij Onze Lieve Heer. En die gaat gewoon zijn eigen gang.”

Kijk hier de hele uitzending terug.