Toen knielde God
Rikko geeft op de vroege ochtend inspiratie om de dag bewust te beginnen. Hij leest om 6 uur de teksten uit een oud kerkelijk leesrooster en zo rond 7 uur deelt hij de gedachte die dan op-popt. Elke werkdag te lezen en te beluisteren.
Toen knielde God – PopUpGedachte vrijdag 19 oktober 2018
In de teksten staat dit te lezen: Kan men niet vijf mussen kopen voor twee stuivers? Toch vergeet God niet een van hen. Ja, zelfs de haren op uw hoofd zijn alle geteld. Weest dus niet bevreesd:
gij zult meer waard zijn dan een zwerm mussen.’
En in dat kader deel ik graag dit gedicht:
DE SCHEPPPING
En God schreedt de ruimte in,
En hij zag in het rond en zei:
Ik ben eenzaam –
Ik zal me een wereld maken.
Zover als het oog van God kon zien
Deze rubriek heeft een eigen boek: Lazarus staat op. Daarin zijn de 25 mooiste ochtendgedachtes van de afgelopen tijd gebundeld en geïllustreerd door Joanne Zwart.
Lazarus staat op | Rikko Voorberg | Vuurbaak | ISBN 9789460050404 | € 17,95
Bedekte het duister alles rondom,
Zwarter dan honderd maal middernacht
Midden in een cypressen-moeras
Toen glimlachte god,
En het licht brak door
En de duisternis rolde naar ene kant,
En het licht stond stralend aan de andere kant,
En god zei: het is goed!
Toen greep God ernaar en man het licht in zijn handen,
En God rolde het licht in zijn handen rond,
En maakte zo de zon:
En zette die vlammende zon aan de hemel.
En het licht dat over was van de zon
Verzamelde hij in een blinkende bal
En wierp die de duisternis in
De nacht bezaaiend met maan en sterren
En in de diepte
Tussen duister en licht
Wierp hij de wereld;
En god zei: Het is goed!
Toen stapte God zelf omlaag
En de zon was aan zijn rechterhand
De maan aan zijn linkerhand;
De sterren in trossen om zijn hoofd,
En de aarde onder zijn voeten.
En god schreed voort, en waar hij trad
Daar holden zijn stappen de dalen uit
En wierpen de bergen op.
Toen stond hij stil en keek en zag
Dat de aarde heet was en kaal.
Dus stapte God naar de rand van de wereld,
De zeven zeeën spuwde zijn mond –
Hij knipoogde en de bliksem flitste –
Hij klapte in zijn handen, de donder rolde –
En de wateren boven de aarde kwamen,
De wateren kwamen verkoelend neer
Het groene gras sproot uit,
Ende bloemetjes bloeiden zo rood,
De pijnboom wees met zijn vinger de lucht in,
De eikeboom spreide zijn armen uit
De meren vleiden zich neer in de holten der aarde,
De rivieren stroomden uit naar de zee;
En weer glimlachte God,
En de regenboog scheen
En welfde zich om zijn schouder.
Toen hief God zijn arm en zwaaide zijn hand
Over de zee en over het land
En hij zeide: Breng voort, breng voort!
En voor hij zijn hand naar beneden deed,
Zwermden vissen en vogels
En alle gedierte
Door rivieren en zeeën
Door bossen en wouden
En kliefden de lucht met hun vleugels,
En God zei: Het is goed!
Toen wandelde God
En keek in het rond
Naar alles wat hij gemaakt had
Hij keek naar de zon
En hij keek naar de maan en hij keek naar de kleine sterren;
Hij keek naar zijn wereld
Met alles wat leefde
En god zei: nog ben ik alleen.
Toen ging god zitten
Tegen een helling waar hij kon denken;
Hij zat bij een diepe brede rivier;
Met zijn hoofd in zijn
Dacht God en dacht,
Tot dat ij dacht: Ik maak me een mens!
Uit de bedding van de stroom
Schepte God klei;
En aan de oever knielde hij neer
Daar knielde de grote almachtige God
Die de zon had gemakt, in de hemel gesteld,
Die sterren wierp naar de uithoeken van de nacht,
Die de aarde kneedde in de holte van zijn hand
Deze grote God,
Als een moeder die over haar baby buigt,
Knielde neer in het stof
Zwoegende aan een klompje klei
Tot hij het had gevormd
Naar zijn eigen beeltenis
Toen blies hij er de adem in des levens
En de mens werd een levende ziel.
Amen. Amen.
James Weldon Johnson
(niet helemaal evolutie-theorie proof, maar wel mooi)
Hier vind je drie tekstgedeeltes die Rikko vanochtend las.
Geschreven door
Rikko Voorberg
