Verkering met een niet-gelovig meisje, wat nu?
Met tips van Corjan Matsinger
Vraag: Mijn zoon van 17 heeft sinds een poosje verkering met een meisje dat niet naar de kerk gaat. Ik merk dat ik hier flink mee omhoog zit. Ik gun hem de liefde – daar gaat het niet om – maar ik heb altijd gehoord dat je geen ongelijk span mag vormen met een ongelovige. Moet ik het prille geluk van mijn zoon kapotmaken en de relatie ontmoedigen?
Twee geloven op één kussen, daar slaapt de duivel tussen. Tenminste, dat is wat veel mensen zeggen. Maar laten we niet
te overhaast naar een oordeel rennen. Een geschikte partner vinden, is voor christenjongeren wel iets moeilijker dan vroeger. De tijd dat je binnen je eigen kerkkleur een partner kon vinden, is passé. Er zijn nu gewoon minder christelijke jongeren dan vroeger, dus de kans dat je zoon of dochter met een andersgelovige of niet-gelovige vriend of vriendin thuiskomt, is een stuk groter.
Positieve uitwerking
Natuurlijk mag je ruimte geven aan je eigen teleurstelling. Maar trek geen voortijdige conclusies. Veel mensen grijpen te snel naar de tekst ‘vorm geen ongelijk span ’ (2 Korintiërs 6:14) om een relatie tussen een christen en niet-christen te veroordelen. Veel theologen stellen dat deze passage uit de brief van Paulus niet zomaar toepasbaar is op een verkering of huwelijk; het gaat hier mogelijk om dwaalleraren in de gemeente die zich voordoen als gelovigen.
En waarom niet ook de andere kant belichten? Paulus stelt in 1 Korintiërs 7:12-16 zelfs dat de ongelovige man ‘geheiligd’ is in zijn gelovige vrouw, en andersom. In plaats van angst voor de ‘negatieve’ uitwerking van het heidendom, stelt Paulus dus de ‘positieve’ uitwerking van het geloof in Jezus centraal.
De relatie van je zoon heeft een kans van slagen. Als je respect voor elkaar toont, kun je zeker een goede relatie opbouwen. Maar, er zijn wel hobbels op de weg naar ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’. Bij gemengde stellen is het minder vanzelfsprekend dat je ergens hetzelfde over denkt, dus heb je een groter risico op conflicten. Je zoon en zijn vriendin hebben dan ook veel huiswerk te doen. Want een goede voorbereiding is het halve werk. Maar ja, daar was de verkeringstijd toch ook voor bedoeld?
Tips:
• Welke plaats neemt deze verkering in, als je denkt aan de geestelijke ontwikkeling van je zoon? Is het zeg maar het sluitstuk van zijn ontkerkelijking, of is hij actief gelovig en zoekt hij misschien zelf ook naar Gods leiding in deze situatie?
• Reageer liefdevol op de aanwezigheid van het meisje. Realiseer je dat het voor haar ook spannend kan zijn om een christelijk gezin van binnenuit te leren kennen.
• Leer je potentiële schoondochter als mens kennen, in plaats van het stempel ‘ongelovig’ op haar voorhoofd te zetten. Hoe denkt zij over bepaalde levensvragen?
• Begin niet gelijk over de uitdagingen die hun op lange termijn staan te wachten. Vertrouw een beetje op je opvoeding – je zoon kan ook wel bedenken dat het pittig zal zijn in de opvoeding van kinderen, en zo.
• Daag je zoon uit om aan zijn vriendin te laten merken dat zijn geloof geen hobby of een leuke vrijetijdsbesteding is, maar een levensovertuiging, die zijn complete manier van leven beïnvloedt.
• Adviseer de verkeringstijd niet te kort te laten duren. Laat ze de tijd nemen voor een ‘proefperiode’ om uit te vinden of de plaats van het geloof geen struikelblok wordt in de relatie.
• Verkering is geen evangelisatiemethode (al kan het mooie missionaire effecten hebben).
Leestip
Het Praktijkcentrum van de Gereformeerde Kerken vrijgemaakt heeft een uitgebreid item geschreven met de titel Gemengde relaties, wat kun je ermee? Meer informatie en praktijkverhalen: Praktijkcentrum.org
