Voor haar boek 'Het beloofde land' liep Elizabeth zelf de Camino

Vol enthousiasme houdt Elizabeth het boek ‘Het beloofde land’ voor de camera. “Ik heb zojuist een kopie van de Nederlandse versie gekregen!” vertelt ze. “Ik ben zo dankbaar voor mijn Nederlandse lezers.”

Al heel wat jaren zijn Elizabeth en haar man Paul betrokken bij de organisatie One Collective, waar ze een bijdrage leveren aan de pastorale zorg van zendelingen en evangelisten over de hele wereld.

“10 jaar geleden bezochten we een team in Santiago de Compostella. Zij waren bezig om een welkomstcentrum op te zetten aan het eind van de pelgrimsroute Camino. Hun doel was om een plek te creëren waar pelgrims die de Camino afgemaakt hadden konden praten over hun ervaringen en inzichten. Als schrijver ben je altijd op zoek naar ideeën voor mooie verhalen. Toen we hen voor het eerst bezochten, dacht ik meteen: ‘Het zou super interessant zijn om een verhaal te schrijven over de Camino.’”

Controlfreak

Het beloofde land gaat over drie verschillende vrouwen die besluiten als een pelgrim de Camino te lopen. Ieder heeft zijn eigen reden voor deze avontuurlijke reis, maar geen van hen is voorbereid op de schurende kracht van de Camino, die alles blootlegt en aanspoort tot grondige zelfreflectie.

Mam, jij bent ook een controlfreak. Een leuke en lieve controlfreak.

“Een van de belangrijkste thema’s uit dit boek is de controle loslaten. Abbie wil alles krampachtig onder controle houden en tijdens haar pelgrimstocht leert ze om de controle los te laten, haar leven in Gods handen te leggen en God te vertrouwen.

Ik heb heel veel vrouwen horen zeggen: ‘Ik vind Abbie niet leuk, omdat ze ontzettend veel op mezelf lijkt.’ Het verhaal van Abbie is net een spiegel. Voor de lezers, maar ook voor mij. Ik weet niet of je er wel eens over na hebt gedacht, maar veel schrijvers gebruiken iets wat God hen heeft geleerd in hun boek. Mijn zoon zei bijvoorbeeld: Mam, jij bent ook een controlfreak. Een leuke en lieve controlfreak.”

Corona en controle loslaten

“Toen ik dit boek schreef, wist ik niet dat COVID-19 eraan zou komen. Maar als er iets is wat het coronavirus ons heeft geleerd, dan is het wel dat we nergens echt de controle over hebben. Veel van ons vrouwen lijken een (klein beetje) op Abbie: we houden ervan om alles onder controle te hebben en de touwtjes in handen te hebben. Het is echt een uitdaging om de touwtjes uit handen te geven en God te vertrouwen.”

Het is echt een uitdaging om de touwtjes uit handen te geven en God te vertrouwen.

Elizabeth liep zelf de Camino

“Om echt in de huid van de hoofdpersonen te kruipen en zelf te ervaren hoe het is om een pelgrimstocht te lopen, heb ik zelf ook een deel van de Camino gelopen.” Elizabeth houdt haar pelgrimspaspoort omhoog en laat de stempels zien die ze bij iedere slaapplek heeft gekregen.

“Ik heb niet heel lang gelopen, ik ben voor drie dagen geweest. Ik wilde een stuk van de Camino lopen omdat ik tijd met God nodig had en inspiratie wilde opdoen voor mijn boek. In die drie dagen heb ik geleerd wat Abbie ook heeft geleerd: we dragen allemaal een rugzak met ons mee, maar daar hebben we een hoop rommel in zitten. Veel te vaak dragen we die hele rugzak alleen en is het veel te zwaar.

Zware rugzak

Tijdens mijn wandeltocht zag ik een beeld voor me: Ik zat op een stoel met mijn veel te zware rugzak op schoot. Jezus zat naast me op een stoel. Ik hoorde in gedachten de tekst uit Mattheüs 11:28: ‘Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven.’ Ik keek naar Jezus en Hij zei: Geef het aan Mij. Ik begon mijn rugzak uit te pakken en legde alles in Jezus schoot. Ik schrok toen ik zag hoeveel het was en wilde zeggen dat het me speet. Maar Jezus pakte alles en stopte het in Zijn rugzak. En het wonderlijke was: in Zijn rugzak was het helemaal niet zwaar.

In het boek wil ik ook mijn lezers laten zien dat ze al hun lasten bij Jezus moeten brengen, omdat je het dan zal kunnen dragen. Leg de controle in Jezus handen. Het betekent niet dat je geen problemen of moeilijke dingen meer tegen zult komen, maar als je ze bij Jezus brengt, draagt Hij het met je mee. Hij is bij ons.”

Een eigen mini-pelgrimage

“Omdat niet iedereen de Camino kan lopen, heb ik een eigen mini-pelgrimstocht gemaakt, met iedere dag een andere psalm en een vraag.* Wat ik prachtig zou vinden is dat kleine groepen vrouwen dit samen zullen doen. Het idee van de Camino is ook dat we nooit alleen zijn.”

Realiseer je je dat de mensen om je heen de handen en voeten van God kunnen zijn?

“In ieder seizoen van ons leven, heeft God ons wat te leren. En in sommige seizoenen kan het zo donker zijn dat je andere mensen nodig hebt om Gods aanwezigheid te zien. Geloven is hoop houden. We willen Gods aanwezigheid zien en voelen, maar realiseer je je dat de mensen om je heen de handen en voeten van God kunnen zijn?

Favoriete psalm

“Ieder boek dat ik schrijf, signeer ik met een psalm. En voor Het beloofde land is dat psalm 121. Die psalm is voor mij een hele speciale psalm, het is Gods belofte. Ik vind het laatste vers zo mooi: De HEER houdt de wacht over je gaan en je komen van nu tot in eeuwigheid. God waakt over me! Elke dag herinner ik mezelf daar weer aan.’’

Lees jij met Eva mee? Iedere maand staat er een boek centraal en zijn er extra materialen beschikbaar bij het boek. Neem gerust eens een kijkje op op de site van Eva Leest!