Een wijze les: ontvang de liefde en vrede van God voordat je op pad gaat

Welkom bij het tweede deel van de Buechner-serie, die ik in elkaar heb gedraaid om je te laten kennismaken met de boeken van Frederick Buechner. Voordat we overgaan naar de Buechner-quote van de dag, wil ik proberen om een gesprek te beschrijven dat ik door de jaren heen al talloze malen heb gevoerd. Ik heb dat gesprek met honderden, zo niet duizenden verschillende mensen gevoerd op verschillende plekken en op verschillende momenten, en er is één ding dat die gesprekken met elkaar gemeen hebben.

Meestal opent de ander het gesprek met een vraag over God/Jezus/de Bijbel/geloof/etc. En dat is geweldig. Dat is vaak de manier waarop we leren, waarop we groeien en betere mensen worden. We beginnen met het stellen vragen en zo belanden we op allerlei interessante plaatsen. Maar vaak is er iets anders gaande, net onder de oppervlakte. Bezorgdheid. Angst. Ongerustheid. Stress.

Steeds wanneer ik voel dat dit soort dingen verborgen ligt achter de vraag, begin ik vragen te stellen aan de ander. En keer op keer laat diegene een bijzondere kijk op God zien, namelijk, dat ze het goed moeten doen en dat ze anders grote, blijvende problemen met God krijgen.

Pas op want de Bijbel kan soms zeer verwarrend zijn

Dus op het eerste gezicht lijkt het te gaan om een vraag over een bepaald onderwerp, en is iemand gewoon op zoek naar informatie, maar als snel blijken we te maken te hebben met de opvatting die iemand heeft van God. En vaak komt die stress en ongerustheid en angst en bezorgdheid voort uit hoe de Bijbel is uitgelegd aan diegene.

Wat ik hieruit kan afleiden is dit:

Ten eerste: er is iets wat je moet zeggen of doen of wat goed moet zijn, want anders zal God je straffen.

Ten tweede: in de Bijbel vind je vervolgens dat wat je moet doen of zeggen, of wat je goed moet hebben.

Dit leidt tot een derde realiteit: de Bijbel kan erg verwarrend zijn bij tijden.

En dus wordt de Bijbel deel van het probleem, in plaats van dat het mensen vult met hoop en leven en blijdschap.

Ik zie het anders. (Alsof ik dat nog hoef te zeggen…)

Heus het komt goed, houd daaraan vast

Ik lees de Bijbel als een uitnodiging om genade te aanvaarden. Dat is overtuigend en geeft kracht. Dat is uitdagend en zenuwslopend en verrassend en inspirerend en schokkend en weerzinwekkend en al die andere dingen die het leven is. Maar bovenal gaat het verhaal van de Bijbel over de God die liefde is, die volhoudt dat het goedkomt met ons.

En dus, voordat je vragen stelt of actie onderneemt, of opstaat tegen onrecht of onderzoek doet of een discussie voert of wat je ook maar wilt doen, vóór al die dingen ontvang je. Je haalt diep adem en je ontvangt de genade en liefde en vrede van God. Jezus begint er steeds weer over, omdat het hier allemaal mee begint.

Buechner zegt dat natuurlijk veel mooier…

De genade van God betekent zoiets als: hier is je leven. Je bent misschien nog nooit geweest, maar je bent, want het feest zou niet compleet zijn zonder jou. Hier is de wereld. Er zullen prachtige en vreselijke dingen gebeuren. Wees niet bang. Ik ben met je. Niets kan ons ooit scheiden. Voor jou heb ik het heelal geschapen. Ik houd van jou. Er is één maar. Zoals elk ander geschenk kan het geschenk van genade alleen van jou zijn als je je hand uitstrekt en het aanneemt. Misschien is je hand kunnen uitstrekken en het kunnen aannemen ook wel een geschenk.

(Uit: Wishful Thinking, in het Nederlands verschenen onder de titel Klein woordenboek voor twijfelaars)